ವೋಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಭಾಷೆಯಾಗಲಿ ಕನ್ನಡ

– ರಾಕೇಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ

ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಗೀಗ ‘ಅನ್ನ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆಯಾಗಲಿ ಕನ್ನಡ’ ಅನ್ನೋ ಕಳಕಳಿಯ ಲೇಖನಗಳು ಬರುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ.ಒಂದೆಡೆ ‘ಸರ್ವಂ ಇಂಗ್ಲೀಶ್ ಮಯಂ’ ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ‘ಏಕಮ್ ಭಾರತಂ ಹಿಂದಿಮಯಂ’ (ಈ ಮಂತ್ರ ಸರಿ ಇಲ್ಲ ಅಂತೆಲ್ಲ ಹೇಳ್ಬೆಡಿ 😉 )  ಅನ್ನೋ ಕೇಂದ್ರದ ನೀತಿಯ ನಡುವೆ ಕನ್ನಡ ‘ಅನ್ನ’ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆಯಾಗುವುದು ಹೇಗೆ?  ನನಗನ್ನಿಸುವ ಹಾಗೆ, ಈಗಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ  ಅನ್ನ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆಯಾಗುವ ಶಕ್ತಿ ಬರಬೇಕೆಂದರೆ ಮೊದಲು ‘ವೋಟ್ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆಯಾಗಬೇಕು ಕನ್ನಡ’.ಎಲ್ಲ ಪಕ್ಷಗಳು ಕುಣಿಯುವುದು ವೋಟಿಗಾಗಿ,ಪುಡಿ ವೋಟಿಗಾಗಿ ಅನ್ನೋ ಕಾಲವಿದು.ವೋಟಿಗಿರುವಷ್ಟು ಶಕ್ತಿ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಯಾವುದಕ್ಕಿದೆ ನೀವೇ ಹೇಳಿ?

ಕೆಲವರು ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಒಪ್ಪಬಹುದು ಇನ್ನ ಕೆಲವರು ಇದನ್ನ ನಿರಾಕರಿಸಬಹುದು. ನಿರಾಕರಿಸುವವರು ಭಾರತದ ರಾಜಕೀಯ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡುತ್ತಾ ಬನ್ನಿ.ಗಾಂಧೀಜಿ ಕಾಲದಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೂ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದೇ ಓಲೈಕೆಯ ವೋಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ರಾಜಕಾರಣ ಅಲ್ವಾ?

ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿ ಹೇರಿಕೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಶುರುವಾದ ಚಳುವಳಿಗೆ ರಾಜಕೀಯ ರೂಪ ನೀಡಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸ್ ಅನ್ನೋ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪಕ್ಷವನ್ನ ಧೂಳಿಪಟ ಮಾಡಿದ್ದು ತಮಿಳು ವೋಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ರಾಜಕಾರಣ ಅಲ್ಲದೆ ಮತ್ತಿನ್ನೇನು? ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯಗಳ ಲಾಭಿಯ ನಡುವೆ ಕಳೆದು ಹೋಗುವ ರೈಲ್ವೆ ಬಜೆಟ್ ಇರಬಹುದು,ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಭಾಷ ಸ್ಥಾನ ಮಾನವಿರಬಹುದು ಎಲ್ಲವನ್ನು ಸರಾಗವಾಗಿ ತನ್ನ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ತಮಿಳುನಾಡು ಸೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು ಹೇಗೆ? ಇತ್ತ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯ ಹೋರಾಟದ ಮೂಲಕ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳು ನೆಲೆ ಕಂಡುಕೊಂಡರೆ,ಅತ್ತ ಪಕ್ಕದ ಆಂಧ್ರದಲ್ಲಿ ಸಿನೆಮಾಗಳಿಂದಲೇ ಹೆಸರು ಮಾಡಿದವರ ಪಕ್ಷಗಳು ನೆಲೆ ಕಂಡುಕೊಂಡಿವೆ.
ಆದರೆ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಇದುವರೆಗೂ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷ ಭದ್ರ ನೆಲೆ ಕಂಡುಕೊಂಡಿಲ್ಲ.(ಜೆ.ಡಿ ಎಸ್ ಇದ್ಯಲ್ಲಪ್ಪ ಅನ್ನೋವ್ರು, ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ‘ರಾಷ್ಟ್ರಾಧ್ಯಕ್ಷರು’ ಯಾಕೆಬೇಕು ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡಿ! ;)),ಮಧ್ಯದಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಕನ್ನಡ ನಾಡು ಪಕ್ಷ ಬಂದು ಹಾಗೆ ಮಾಯವಾಯಿತು.ಈ ನಡುವೆ ಕ.ರ.ವೆ ಅವರೊಂದು ಪಕ್ಷ ಕಟ್ಟ್ತೀವಿ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು ಆದ್ರೆ ಇನ್ನೂ ಯಾಕೋ ಮೂಹೂರ್ತ ಕೂಡಿ ಬಂದ ಹಾಗಿಲ್ಲ.ಇನ್ನ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪಕ್ಷಗಳೆಂಬ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿರೋ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸ್-ಬಿಜೆಪಿಯವರಿಗೆ ಕನ್ನಡಿಗರ ನಾಡಿ ಮಿಡಿತ ಗ್ರಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.
ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲೇ ಕನ್ನಡ ನರಳುತ್ತಿದೆ.ಬೇರೆ ಇನ್ಯಾವ ಊರು ಬೇಡ.ರಾಜಧಾನಿ ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲೇ ನೋಡಿ. ಜಾಹೀರಾತುಗಳಲ್ಲಿ-ನಾಮಫಲಕಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಕಡ್ಡಾಯ ಬಳಕೆಯಾಗಬೇಕು  ಅನ್ನೋ ಸರ್ಕಾರದ ನೀತಿಯನ್ನ ನೀವಾಳಿಸಿ ಕಸದ ಬುಟ್ಟಿಗೆ ರಾಜಾರೋಷವಾಗಿ ಎಸೆಯಲಾಗಿದೆ.ಖುದ್ದು ಕನ್ನಡದ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು-ಟೀವಿಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡೇತರ ಜಾಹಿರಾತುಗಳು ಬರುತ್ತವೆ! ಕಳೆದ ಕೆಲ ದಿನಗಳಿಂದ ಇಂಗ್ಲೀಶ್ ನಾಮ ಫಲಕಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಹೋರಾಟಗಾರರಿಂದ ಮಸಿ ಬಳಿದು ಪ್ರತಿಭಟನೆ,ಪೋಲೀಸರ ಬಂಧನ,ಅನ್ನುವಂತ ಲೇಖನಗಳನ್ನ ಓದುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇವೆ.ಅಸಲಿಗೆ ೧೯೮೫ ರಲ್ಲೇ ಬಂದ ಕನ್ನಡ ನಾಮಫಲಕ ಅನುಷ್ಟಾನ ಕುರಿತ ಕಾನೂನು ಹೇಳುವುದು ‘ಕರ್ನಾಟಕ ಅಂಗಡಿ ಮತ್ತು ವಾಣಿಜೋದ್ಯಮ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಕಾನೂನಿನ ನಿಯಮ ೨೪ರ ಅನ್ವಯ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ವಾಣಿಜ್ಯ ಮತ್ತು ವ್ಯವಹಾರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ನಾಮಫಲಕಗಳು ಮೊದಲು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೇ ಇರತಕ್ಕದ್ದು. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಇತರ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಬಳಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಮೊದಲು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬರೆದು ನಂತರ ಇತರ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಅದರಡಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯತಕ್ಕದ್ದು. ನಿಯಮ ಉಲ್ಲಂಘಿಸಿ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥರೆಂದು ತೀರ್ಮಾನವಾದಾಗ ಅಂತಹವರಿಗೆ 10,000 ರೂಪಾಯಿಗಳವರೆಗೂ ದಂಡ ಹಾಕುವುದು.’
ಆದರೆ ಇವತ್ತು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬಹುತೇಕ ಕಡೆ ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೆ ಮೊದಲ ಆದ್ಯತೆ ಕೊಟ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬರೆದು,ಕನ್ನಡವನ್ನ ಕಾಣದಿರಲಿ ಅನ್ನೋ ಅಷ್ಟು ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಬರೆದು (ಕೆಲ ಜಾಹಿರಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಕಾಣುವುದೇ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ) ನಿಯಮ ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತಿರೋ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳದ ಸರ್ಕಾರ,ಅದರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವ ಕನ್ನಡಪರ ಹೋರಾಟಗಾರರ ಮೇಲೆ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳೋದು ಯಾವ ಸೀಮೆಯ ನ್ಯಾಯ?ಕನ್ನಡಿಗರೇ ಯಾಕೆ ಕನ್ನಡ ಅನುಷ್ಟನವಾಗ್ಲಿ ಅಂತ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಬಡ್ಕೊಬೇಕು? ನಾವ್ಯಾಕ್ರಿ ನಮ್ಮ ನಾಡಿನಲ್ಲೇ ೨ನೆ ದರ್ಜೆಯ ಪ್ರಜೆಗಳಾಗಿ ಬಾಳಬೇಕು?
ಇನ್ನ ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಲ್ಗಳ ಕಡೆ ನೋಡಿದ್ರೆ, ಅಲ್ಲೋ ಬರಿ ಕಿವಿಗಪ್ಪಳಿಸೋದು ಇಂಗ್ಲೀಶ್-ಹಿಂದಿ ಹಾಡುಗಳು.ಯಾಕ್ರಪ್ಪ ಕನ್ನಡ ಹಾಡು ಹಾಕೋದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ರೆ ‘ನೀನ್ಯಾರಲೇ ಕೇಳೋಕೆ’ ಅಂತಾರೆ,ನಾವು ತಿರುಗಿ ಬಿದ್ರೆ ‘ನೋಡಪ್ಪ, ಇಲ್ಲಿ ಬರೋ ಜಾಸ್ತಿ ಜನ ಕನ್ನಡೇತರರು,ಈ ಏರಿಯಾದಲ್ಲಿರೋ ಜನರು ಕನ್ನಡೇತರರು,ಅದು ಅಲ್ದೆ ಇಲ್ಲಿ ಬರೋ ಕನ್ನಡ ಜನ ಶೋಕಿ ತೋರಿಸೋದಿಕೆ ಅಂತಾನೆ ಇಂಗ್ಲೀಷು-ಹಿಂದಿ ಮಾತಾಡಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ನಿರುವಾಗ ನಿಂದೇನು’ ಅಂತ ಮತ್ತೆ ನಮಗೆ ಕೇಳ್ತಾರೆ!?, ‘ಲೇ ತಮ್ಮ, ಕನ್ನಡ ಕೇಳೋದು ನನ್ನ ಹಕ್ಕು.ಹಾಕ್ತಿಯೋ ಇಲ್ವೋ’ ಅಂತ ಮತ್ತೆ ದಬಾಯಿಸಿದರೆ ‘ಸಂಜೆ ಮತ್ತೆ ವೀಕೆಂಡ್ ಕನ್ನಡ ಹಾಕೋಲ್ಲ, ಜನ ಇಲ್ಲದೆ ಇರೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹಾಕ್ತಿವಿ’ ಅಂದಾಗ, ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದವನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಬಾರಿಸಬೇಕು ಅನ್ನಿಸೋದಿಲ್ವಾ? ಅನ್ನಿಸಬೇಕು.ಆದ್ರೆ, ನೀವು ಬಾರಿಸ್ಬಾರ್ದು 😉 ಕನ್ನಡಿಗರಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗ್ಬೇಕು.
ತೀರ ನೀವು ಎಗರಾಡಿದ್ರೆ ಖುದ್ದು ಕೆಲ ಕನ್ನಡಿಗರೇ (ಹೌದು,ಹೊರಗಿನವರು ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ,ಇವರೇ ಸಾಕು) ನಿಮಗೆ ಪ್ರಾದೇಶಿಕತೆಯ ಪಿಶಾಚಿ ಮೆಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದೆ ಅಂದುಬಿಡುತ್ತಾರೆ! ಆ ಮಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋ ಕನ್ನಡದ ಹುಡುಗರಿಗೂ ತಾವೆಲ್ಲೋ ಪರದೇಶದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕೆಲಸಮಾಡುತಿದ್ದಿವೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.ಕೇವಲ ಕನ್ನಡವನ್ನೊಂದೆ ಬಲ್ಲ ಗ್ರಾಹಕ ಒಳಗೆ ಹೋದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಬರಿ ಇಂಗ್ಲೀಶ್ ಕೇಳಿ ‘ತಾನು ಕನ್ನಡಿಗನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೆ ಖೇದ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸದೆ ಇರುತ್ತಾನೆಯೇ?’,ಹೀಗೊಂದು infirority ಶುರುವಾಗಿಬಿಟ್ಟರೆ,ಅದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ದುರಂತ ಇನ್ನೊಂದಿಲ್ಲ.
ಇಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ತಲೆ ಎತ್ತಿರೋ ಐ.ಟಿ-ಬಿ.ಟಿ ಕಂಪೆನಿಗಳಿಗೆ ಭೂಮಿ ಬಿಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟವರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅದೇ ಕಂಪೆನಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಕೆಳಹಂತದ ಕೆಲಸಗಳೇ ಸಿಕ್ಕಿರುವುದು.ದಿನೇ ದಿನೇ ತಲೆಯೆತ್ತೋ ಮಾಲುಗಳು-ಮಲ್ಟಿಪ್ಲೆಕ್ಸ್ಗಳಲ್ಲೂ ಇದೆ ಕತೆ.ಅವರ ಮೇಲೆ ಬಂದು ಕೂರೋರು ಬೇರೆ ರಾಜ್ಯದವರೇ.ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅವ್ರು ಅಲ್ಲಿನ ಇಲ್ಲಿ ಬಂದು ನಮ್ಮವರ ಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡ್ತಾರೆ.ನಾನ್ ಹೇಳೋದು ಸುಳ್ಳು ಅನ್ನಿಸಿದ್ರೆ ಇಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋ ಹುಡುಗ(ಗಿ)ರನ್ನ ಒಮ್ಮೆ ಕೇಳಿ ನೋಡಿ ಅವ್ರೆ ಹೇಳ್ತಾರೆ ಅವರ ಗೋಳನ್ನ.ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಆದ್ಯತೆ ನೀಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಬಂದ ಸರೋಜಿನಿ ಮಹಿಷಿ ವರದಿ ಜಾರಿಯಾಗುವುದು ಇನ್ಯಾವಾಗ ಸ್ವಾಮೀ? ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಕನ್ನಡದವರೇ ಆದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳನ್ನ ಯಾಕ್ ಗೋಗರಿಬೇಕು?ಎಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸದ ಜಾರಿಗೆ ರಚ್ಚೆ ಹಿಡಿಲೇ ಬೇಕಾ?ಇಂತ ಕೆಲಸಗಳೆಲ್ಲ ಆಗ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಕನ್ನಡ ವೋಟ್ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆಯಾಗಲೇಬೇಕು.
ಇನ್ನ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಲಿ ಅನ್ನುವ ಕೂಗಿಗೆ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿರುವ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನ ಬಡಿದಾಕಲು ಸರ್ಕಾರವೆಂಬೋ ಸರ್ಕಾರವಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ವಾ?, ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ಏನು,ಸಾಧಿಸುವ ಮನಸಿರಬೇಕಷ್ಟೆ.ಸರ್ಕಾರ/ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷ/ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ಆ ಮನಸೇಗೆ ಬರುತ್ತೆ? ವೋಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ನಿಂದ ಅಲ್ವೆ?
ಕನ್ನಡ ವೋಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಅನ್ನುವುದು ಆಗಿಬಿಟ್ಟರೆ, ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ನ್ಯಾಯವಾಗಿ ಸಿಗಬೇಕಾದ, ಆದರೆ ಈಗ ಸಿಗದಿರುವ ಸವಲತ್ತುಗಳು ತಾನಾಗೆ ಸಿಕ್ಕುತ್ತವೆ.ಬೇರೆನಕ್ಕು ಬಗ್ಗದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು-ಪಕ್ಷಗಳು ಗೋಣು ಬಗ್ಗಿಸಿ ನಿಲ್ಲೋದು ವೋಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಅನ್ನೋ ಶಕ್ತಿಯ ಮುಂದೆಯೇ.ಕನ್ನಡಿಗರು ಅಂತದ್ದೊಂದು ವೋಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಾಗಲಷ್ಟೇ ‘ಕನ್ನಡ ಅನ್ನ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆಯಾಗಬಲ್ಲದು’
ಕನ್ನಡ ಕಾಣೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನುವ ಕೂಗಿನ ನಡುವೆಯೆ ಕನ್ನಡದ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಟೊಂಕ ಕಟ್ಟಿ ನಿಂತ ಗೆಳೆಯರು ಇದ್ದಾರೆ,ಆದ್ರೆ ಕೇವಲ ಕನ್ನಡವೊಂದು ಉಳಿದರೆ ಸಾಕೆ?ಕನ್ನಡದ ಮಕ್ಕಳು/ಕರ್ನಾಟಕ ಉಳಿದರಷ್ಟೆ ’ಕನ್ನಡ’ ಅನ್ನುವ ಭಾಷೆ ಉಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯ,ಈ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲರು ಯೋಚಿಸುವಂತಾಗಲಿ.