ಮಹಿಳೆಯರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು – ಒಂದು ನೋಟ

– ಮು.ಅ ಶ್ರೀರಂಗ, ಬೆಂಗಳೂರು

ನಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ಸಾಹಿತಿಗಳು ಅದರಲ್ಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ಸ್ತ್ರೀಸಂವೇದನೆ ಎಂಬ ಹೆಸರುಗಳಿಂದ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗಿರುವ ಒಂದು ಸಾಕಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಗುಂಪು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಒಂದು ಪ್ರಮಾದವೆಂದರೆ,ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯ ಕೆಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಇಂದಿನ ಎಲ್ಲಾ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಊಹಾತ್ಮಕ ಶತ್ರುವನ್ನು ತಂದು ಜನತೆಯ ಮುಂದಿರಿಸಿ,  ಆ ಎಲ್ಲಾ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೂ ಈತನೇ ಕಾರಣ ಎಂದು ದೂಷಿಸುತ್ತಿರುವುದು. ಆ ಊಹಾತ್ಮಕ ಶತ್ರುವೇ “ಮನು”ಮತ್ತು ಆತನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿದೆ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತಿರುವ “ಮನು ಸಂಹಿತೆ”. ಜತಗೆ ಆತನ ವಂಶಜರಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿರುವ ಇಂದಿನ ಮೇಲ್ಜಾತಿಗಳು. ಈ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ತಮ್ಮ ವಾದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ “ಬ್ರಿಟೀಶ್ ಚರಿತ್ರಕಾರರು”ಬರೆದ “ನಮ್ಮ ಇತಿಹಾಸ”ವನ್ನು ತಮ್ಮ ವಾದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷ್ಯ ಎಂಬಂತೆ ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಇಂದು ಆಗಾಗ ಚರ್ಚೆಗೆ ವಸ್ತುವಾಗಿರುವ ಎರಡು ವಿಷಯಗಳೆಂದರೆ:-

(೧) ಮಹಿಳೆಯರ  “ಆ ಮೂರುದಿನಗಳ” ಮತ್ತು (೨) “ವಿಧವೆಯರ”ಸಮಸ್ಯೆಗಳು.

ಇಂದು ನಮ್ಮೊಡನಿರುವ ಬಹುಪಾಲು ಮಂದಿ ಪ್ರಗತಿವಾದಿಗಳು,ಪುರೋಗಾಮಿಗಳು ಸ್ತ್ರೀ ವಾದಿಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಸ್ವ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ  ಆಸುಪಾಸಿನ ಪೀಳಿಗೆಯವರೇ ಜಾಸ್ತಿ. ಈಗ್ಗೆ ೬೦-೭೦ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮತ್ತು ಅವರುಗಳೇ ಹೇಳುವಂತೆ ಅದಕ್ಕೂ ಹಿಂದೆ ಮಹಿಳೆಯರು “ಆ ಮೂರು ದಿನಗಳನ್ನು”ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿನ ವಿಶಾಲವಾದ ದೊಡ್ಡ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಮೀಸಲಾದ ಒಂದು ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದುದು ನಿಜ. ಇಂದು ಮೇಲ್ಜಾತಿಗಳಲ್ಲು   ಸಹ  ಆ ಮೈಲಿಗೆಯ ಮೂರು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ  ಹಿಂದಿನಂತೆ “ಅಸ್ಪೃಶ್ಯರಾಗಿ” ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕೆ ಬದಲಾದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜೀವನದ ರೀತಿ ನೀತಿಗಳೇ ಕಾರಣ. ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕಾಗಿ ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಪಟ್ಟಣ ಸೇರಿದ ಮೇಲೆ ನಂತರ ಮದುವೆ ಸಂಸಾರ ಮಕ್ಕಳು ….. ಹೀಗೆ ಈ ಜೀವನ ಚಕ್ರ ತಿರುಗಬೇಕಾದರೆ,ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಇಬ್ಬರೂ ದುಡಿಯಲೇ ಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಹೆಂಡತಿ ದುಡಿಯಲು ಹೋಗದೆ ಇದ್ದರೂ ಸಹ ಪಟ್ಟಣದ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ “ಆ ಮೂರು ದಿನಗಳು”ಕೂರಲು ಜಾಗವೆಲ್ಲಿದೆ?ಜತೆಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಗಂಡನಿಗೆ,ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಊಟ-ತಿಂಡಿ ಮಾಡುವವರು ಯಾರು? ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದ ರೀತಿಯ ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬಗಳ ಕಾಲ ಇದಲ್ಲ. ಇಂದು ಯಾರು ತಮ್ಮನ್ನು  ಸ್ತ್ರೀ ವಾದಿಗಳು,ಸ್ತ್ರೀ ಸಂವೆದನೆಯವರು, ಪ್ರಗತಿಪರರು ಎಂದೆಲ್ಲ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೋ  ಅವರೂ ಹಿಂದೆ ತಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿ ಮುತ್ತಜ್ಜಿಯರು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದ  “ಆ ಮೂರು ದಿನಗಳ”ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆಯನ್ನು ಸ್ವತಃ ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ(ಮಗಳು ಮೊಮ್ಮಗಳು ಸೊಸೆ,ಇವರುಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ) ಆಚರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ

ಇದೇ ರೀತಿ ವಿಧವೆಯರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಇಂದು ಹಿಂದ್ದಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಇಲ್ಲ. ಈಗ ವಿಧವೆಯರು ಕೇಶ ಮುಂಡನ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲ,ಕೆಂಪುಸೀರೆ ಉಟ್ಟು ಮನೆಯೊಳಗೇ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲ . ಅವರೂ ಸಹ ಹೂ ಮುಡಿಯುತ್ತಾರೆ,ಹಣೆಗೆ ಕುಂಕುಮ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಶುಭ ಸಮಾರಂಭಗಳಾದ ಮದುವೆ. ಗೃಹಪ್ರವೇಶ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಯಾರೂ ಇದನ್ನು ಆಕ್ಷೇಪಿಸಿಲ್ಲ,ಈ ರೀತಿ ಮಾಡಬಾರದೆಂದು ಅಪ್ಪಣೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ಈ ಎಲ್ಲಾ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳ ಅರಿವು ನಮ್ಮ ಪ್ರಗತಿಪರರಿಗೆ ಇದೆ. ತಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ,ಸ್ನೇಹಿತರ  ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ,ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಭಾಷಣ ಮಾಡುವಾಗ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಲೇಖನ ಬರೆಯುವಾಗ ಮರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಇದೊಂದು ರೀತಿಯ ಜಾಣ ಮರೆವು! ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಪೌರೋಹಿತ್ಯವನ್ನೇ ಅವಲಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಬಾಳುತ್ತಿರುವ ಕುಟುಂಬಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ದಿನೇ ದಿನೇ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿದೆ. ಕೆಲವೊಂದು ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ  ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಜಾತಿಯ ಕುಟುಂಬಗಳೇ ಇಲ್ಲ. ಇದ್ದ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊಲ ಗದ್ದೆ ಮನೆ ಮಾರಿ ಪಟ್ಟಣ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹುದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರು ಒಂದೆರೆಡು ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಿರುವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ಉದಾಹರಿಸಿ “ನೋಡಿ ಇಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ಹಿಂದಿನಂತೆಯೇ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳಿವೆ”ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಹೇಳಬಹುದು. ಅದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ದವಾದ ಸಾಕಷ್ಟು ಉದಾಹರಣೆಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ದಿನಾ ನಾವುಗಳು ನೋಡಿರುತ್ತೇವೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಆ ಒಂದೆರೆಡು exceptionsಗಳನ್ನೇ ಆಧರಿಸಿ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜ ಅದರಲ್ಲೂ ಈ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಜಾತಿ ಪಾಚಿಗಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ಧಿಕ್ಕಾರ ಹಾಕುವುದು,ದ್ವೇಷಿಸುವುದು ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗವೇ ಎಂದು ವಿಚಾರವಂತರು ಒಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸುವುದು ಒಳಿತು.

ಇಂದು ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿರುವುದು ಇವರುಗಳೇ ಎಂಬುದು ಪ್ರಗತಿಪರರಿಗೆ ಕಹಿ ಎನಿಸಬಹುದಾದ ಸತ್ಯ. ಹೆಂಗಸರ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಕುರಿತಂತೆ ಇದುವರೆಗೆ ನಾನು ಒಂದು ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದವರ ಉದಾಹರಣೆ ಕೊಟ್ಟಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ (೧)ಇಂದು ನಮ್ಮ ಪ್ರಗತಿಪರರಿಗೆ,ಜಾತಿವಿನಾಶಕ್ಕೆಕಂಕಣ ಬದ್ಧರಾಗಿರುವವರಿಗೆ ಮೇಲ್ಜಾತಿಗಳು ಕೂಪ ಮಂಡೂಕಗಳಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿರುವು. (೨) ಮೂಢನಂಬಿಕೆ,ಕಂದಾಚಾರ,ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಈ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ತುಂಬುತ್ತಿರುವವರು, ಹೇರುತ್ತಿರುವವರು ಅವರುಗಳೇ ಎಂಬ ತಪ್ಪು ಅಭಿಪ್ರಾಯ,ಕಲ್ಪನೆ ಎಲ್ಲಡೆ ಹರಡಿರುವುದು.(೩)ಜಾತಿಗಳು ಉಳಿದಿರುವುದಕ್ಕೆ ಅವರುಗಳೇ ಕಾರಣ ಎಂಬ ಪೂರ್ವಗ್ರಹ (೪) ಆದರೆ ನಿಜ ಸ್ಥಿತಿ ಹಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ತೋರಿಸಲು  ಅಷ್ಟೇ. ಬೇರೆ ಇನ್ನು ಯಾವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದಲೂ ಅಲ್ಲ.

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ : http://www.dailymail.co.uk