ಧರ್ಮವನ್ನು ಅಫೀಮು ಎಂದವರಿಂದ ಮತ್ತೇನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾದೀತು?

– ನರೇಂದ್ರ ಕುಮಾರ ಎಸ್.ಎಸ್

ತೆಹಲ್ಕಾ’ದ ತರುಣ್ ತೇಜಪಾಲ್ ಅವರು ನಡೆಸಿರುವರೆನ್ನಲಾದ ಲೈಂಗಿಕ ಹಲ್ಲೆ ಪ್ರಕರಣ, ಮಾಧ್ಯಮದ ಮುಖವಾಡವನ್ನು ಕಿತ್ತೆಸೆದಿದೆ. ಇದೇ ’ತೆಹಲ್ಕಾ’ವು, ಆಗಾಗ “ಕುಟುಕು ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ”ಯ ಮೂಲಕ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳನ್ನು ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಒಂದು ಗುಪ್ತ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಜೊತೆಗೆ ತೆರಳುವ ಈ “ಕುಟುಕು ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ ಪಡೆ”, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ತಿಳಿಯದಂತೆ ಬಲೆ ಬೀಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರಿಗೆ ಆಮಿಷವನ್ನು ತೋರಿಸಿ, ಆಗ ನಡೆಯುವ ಪೂರ್ಣ ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಮೂಲಕ ಸೆರೆಹಿಡಿದು, ಆ ನಂತರ ವಿಡಿಯೋವನ್ನು ಮಾಧ್ಯಮಗಳಿಗೆ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ವಿಡಿಯೋ ನೋಡಿದ ಜನ, ಅದರಲ್ಲಿರುವ ರಾಜಕಾರಣಿ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಿಯೇ ಎಂದು ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬರುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತ ಪಡಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನ್ಯಾಯಾಂಗ ವಿಚಾರಣೆಯ ಬದಲು ಮಾಧ್ಯಮಗಳೇ ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸಿ, ರಾಜಕಾರಣಿಯನ್ನು ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಲಾಗಿಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು.

ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಿ ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಆಮಿಷಕ್ಕೊಳಗಾಗಿ ಕೆಲವು ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮಾಡುವನು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಮನೆಗೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರುವ ಹುಡುಗ/ಹುಡುಗಿ ಕಳ್ಳರಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಸಂಪಾದಿಸುವ ಉದ್ದೇಶ ಹೊಂದಿಯೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ, ಅವರು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ಈ ಹುಡುಗ/ಹುಡುಗಿಯ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಿಸುವಂತೆ ಹಣವನ್ನೋ ಇಲ್ಲವೇ ಆಭರಣಗಳನ್ನೋ ಇಟ್ಟಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಆಮಿಷಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿರುವ ಹಣ/ಆಭರಣವನ್ನು ಯಾರೂ ಗಮನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿದಾಗ, ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋಣ ಎಂದೆನ್ನಿಸಿಬಿಡಬಹುದು. ಆಮಿಷದಿಂದ ಉಂಟಾದ ಆಸೆಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದೆ “ಕಳ್ಳತನ” ನಡೆದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡಿದ ಹುಡುಗ/ಹುಡುಗಿಯದು ಎಷ್ಟು ತಪ್ಪೋ, ಅಷ್ಟೇ ತಪ್ಪು ಆ ಹಣ/ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಇವರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವಂತೆ ಇಟ್ಟು ಆಮಿಷ ಕೊಟ್ಟವರದೂ ಆಗಿರುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲವೆ?

ಇದೀಗ, ಕುಟುಕು ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗಳ ಮೂಲಕ, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ “ಆಮಿಷ”ಗಳನ್ನು ನೀಡಿ, ಅವರು ತಪ್ಪು ಮಾಡುವಂತೆ ಪ್ರಚೋದಿಸಿ, ಅದನ್ನು ಜಗಜ್ಜಾಹೀರುಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ, ತೆಹಲ್ಕಾದ ತರುಣ್ ತೇಜಪಾಲ್ ಅವರೇ ಹಗರಣದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ರಾಜಕಾರಣಿಗಳೆಲ್ಲಾ ಭ್ರಷ್ಟರು ಎಂದು ಬಣ್ಣ ಬಳಿಯುತ್ತಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಾಗ ತಾನೂ ತಪ್ಪೆಸಗುವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ತರುಣ್ ತೇಜಪಾಲ್ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದಿರುವುದು “ಕುಟುಕು ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ”ಯಲ್ಲ. ಅವರ ಕಛೇರಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯೇ ಅವರ ಮೇಲೆ ಆರೋಪ ಹೊರಿಸಿದ್ದಾಳೆ. “ತನ್ನಿಂದ ತಪ್ಪಾಗಿದೆ” ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿರುವ ತೇಜಪಾಲ್ ಅವರು, ತಮ್ಮ ಸಂಪಾದಕ ಹುದ್ದೆಯಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದು, ಆರು ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ಆ ಹುದ್ದೆಗೆ ವಾಪಸ್ಸಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಂದ ಸ್ವಚ್ಚ ವ್ಯವಹಾರ ಬಯಸುವ, ಅವರು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದಾಗ, ಅದನ್ನು ಜಗಜ್ಜಾಹೀರುಗೊಳಿಸಿ, ಅವರ ರಾಜಕೀಯ ಜೀವನವೇ ಕೆಲವು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಿಂದೆ ಹೋಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿ, ತನ್ನ ತಪ್ಪಿಗೆ ಸ್ವತಃ ಘೋಷಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಶಿಕ್ಷೆ ಸಾಕೇ? ಅವರಿಂದ ಹಲ್ಲೆಗೊಳಗಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಇದರಿಂದ ಸಮಾಧಾನವಾಗಿದೆಯೇ? ತೆಹಲ್ಕಾದಂತಹ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಮತ್ತು ಸುಪ್ರಸಿದ್ಧ ಮಾಧ್ಯಮ ಸಂಸ್ಥೆಯು, ಈ ಪ್ರಕರಣವನ್ನು ಇಷ್ಟೊಂದು ಹಗುರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿರುವುದು ಮತ್ತು ತಪ್ಪಿತಸ್ಥನಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆಯೇ ಇಲ್ಲದೆ ಪರಾರಿಯಾಗಲು ಬಿಡುತ್ತಿರುವುದು ಆಘಾತಕಾರಿ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಬೇರೆಯವರ ಮುಖಕ್ಕೆ ಮಸಿ ಬಳಿದು, ನಂತರ ಅವರು ಪೇಚಾಡುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಒಳಗೊಳಗೇ ಸಂತಸ ಪಡುತ್ತಿದ್ದವರು, ತಾವೇ ಸ್ವತಃ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥರಾದಾಗ, ತಮ್ಮ ಮಾನವೂ ಹರಾಜಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತಮಗೂ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನೆನಪಿಡಬೇಕು.

ದೇಶದ ಎಲ್ಲೆಡೆ “ಲೈಂಗಿಕ ಹಲ್ಲೆ” ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿರುವ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯಕ್ತಿಯೇ “ಲೈಂಗಿಕ ಹಲ್ಲೆ” ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಕಳವಳಕಾರಿ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಕೇವಲ ನೈತಿಕತೆ ಮಾತನಾಡುವುದರಿಂದ, ಅಥವಾ ನೈತಿಕತೆಯನ್ನು ಇತರರಿಗೆ ಉಪದೇಶ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ನೈತಿಕತೆ ಬಂದುಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಸಾಬೀತಾಗಿದೆ. ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವಿರಬಹುದು, ಲೈಂಗಿಕ ಹಲ್ಲೆಯಿರಬಹುದು – ಇವೆರಡೂ ಸಹ, ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನೈತಿಕ ಅಧಃಪತನವನ್ನೇ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಕೇವಲ, ಇದರ ಕುರಿತಾಗಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡುವುದರಿಂದ, ಆಂದೋಲನ ನಡೆಸುವುದರಿಂದ ಸಮಸ್ಯೆ ಪರಿಹಾರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೇ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಸಂಸ್ಕಾರಗಳು ಸಿಗಬೇಕು. ಆ ರೀತಿ ಸಂಸ್ಕಾರವಿಲ್ಲದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮೃಗದಂತೆ ವರ್ತಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇಂದಿನ ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಗಣಿತ, ವಿಜ್ಞಾನ, ಸಮಾಜ, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್, ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನಿಕ್ಸ್ – ಈ ರೀತಿಯ ಭೌತಿಕ ವಿಷಯಗಳಿಗೇ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆಧ್ಯತೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. “ನೈತಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ” ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಒತ್ತು ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಕಲಿಸುವ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯಿರುವುದಿಲ್ಲ; ಏಕೆಂದರೆ, ಅದನ್ನೇನೂ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದ ನೈತಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆಯದ ಮಕ್ಕಳಿಂದ, ದೊಡ್ಡವರಾದ ನಂತರ ನೈತಿಕತೆಯನ್ನು ಅಪೇಕ್ಷಿಸುವುದು ಎಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಸರಿ?

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ನೈತಿಕತೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಆದ್ಯತೆ ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಈ ರೀತಿಯ ನೈತಿಕತೆಯೇ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮದ ಸಾರವೂ ಆಗಿದೆ. “ಆಹಾರ, ನಿದ್ರೆ, ಭಯ, ಮೈಥುನಗಳಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯನಿಗೂ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ. ಅವನನ್ನು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿಡುವುದು ಧರ್ಮ” ಎಂಬುದಾಗಿ ಒಂದು ಸುಭಾಷಿತ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ “ಜಾತ್ಯಾತೀತ” ಎನ್ನುವ ಪದವನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು “ಧರ್ಮವನ್ನೇ ನಾಶ ಮಾಡುವ” ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಧರ್ಮದ ವಿಷಯ ಮಾತನಾಡಿದವರನ್ನು “ಕೋಮುವಾದಿ” ಎಂದು ಹಣೆಪಟ್ಟಿ ಕಟ್ಟಿಬಿಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಧರ್ಮಕ್ಕೂ ದೇವರಿಗೂ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲ; ಧರ್ಮಕ್ಕೂ ಮತೀಯತೆಗೂ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲ; ಧರ್ಮಕ್ಕೂ ಮತೀಯ ಆಚರಣೆಗಳಿಗೂ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲ; ಧರ್ಮಕ್ಕೂ ಜಾತಿಗಳಿಗೂ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲ; ಧರ್ಮಕ್ಕೂ Religionಗೂ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲ. ಧರ್ಮ ಎನ್ನುವುದು ಕರ್ತವ್ಯಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು; ಧರ್ಮ ಎನ್ನುವುದು ನೈತಿಕತೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು; “ಗಾಳಿಗೆ ಬೀಸುವುದು ಧರ್ಮ; ನೀರಿಗೆ ಹರಿಯುವುದು ಧರ್ಮ” ಎಂದೂ ಹೇಳುತ್ತೇವೆ. ಧರ್ಮ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಸಮಾನಾರ್ಥಕ ಪದ ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಅನೇಕ ಪದಗಳು ಆಯಾ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯೊಂದಿಗೆ ಜೋಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ಮತ್ತೊಂದು ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಸಮಾನಾರ್ಥಕ ಪದ ಇರಬೇಕೆಂದು ಅಪೇಕ್ಷಿಸುವುದೇ ತಪ್ಪು. ಸಮಾನಾರ್ಥಕ ಪದ ಇಲ್ಲದಿದ್ದ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿ, ಮೂಲ ಭಾಷೆಯ ಪದವನ್ನೇ ಉಪಯೋಗಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿಯೇ, ’ಗುರು’ ಎನ್ನುವ ಪದವನ್ನು ಆಂಗ್ಲ ನಿಘಂಟಿಗೆ ಸೇರಿಸಲಾಯಿತು – Teacher ಎನ್ನುವುದು ’ಗುರು’ ಪದಕ್ಕೆ ಸಮಾನಾರ್ಥಕ ಪದವಲ್ಲ. ಅದೇ ರೀತಿ, ’ಪುಣ್ಯ’ ಎನ್ನುವ ಪದಕ್ಕೆ ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಸಮಾನಾರ್ಥಕ ಪದವಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ, ’ಪುಣ್ಯ’ದ ಕಲ್ಪನೆಯೇ ಪಶ್ಚಿಮದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿಲ್ಲ – ಅವರು ಕೇವಲ ’ಪಾಪ’ದ ಕುರಿತಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಇದಕ್ಕಾಗಿ ’Sin’ ಎನ್ನುವ ಪದವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರು, “ಧರ್ಮವೇ ಭಾರತದ ಆತ್ಮ” ಎಂದಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಧರ್ಮವನ್ನು ತುಳಿಯುತ್ತಿರುವುದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿಯೇ, ಮನುಷ್ಯನ ಮೃಗೀಯತೆ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಕಂಡುಬರುತ್ತಿದೆ. ಇದಕ್ಕಿರುವ ಪರಿಹಾರ ಒಂದೇ – ಧರ್ಮವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುವುದು.

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ : http://www.ndtv.com