ಇಂದಿನವರೆಗೂ ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳ ಬುದ್ಧಿ ನೆಟ್ಟಗಾಗಿಲ್ಲ. ಮುಂದಾದರೂ ಆದೀತಾ?

-ಶ್ರೀಕಾಂತ್ ಆಚಾರ್ಯ

ಇಲ್ಲೇ ಹುಟ್ಟಿ, ಇಲ್ಲೇ ಬೆಳೆದು ಈ ದೇಶದ ಅಷ್ಟೂ ಸವಲತ್ತನ್ನ ಚಪ್ಪರಿಸಿಕೊಂಡು ಅನುಭವಿಸಿದವರಿಂದ ಭಾರತದ ‘ಬರ್ಬಾದಿಗೆ’ ಜಂಗ್(?) ಶುರುವಾಯ್ತಲ್ಲ. ಆಶ್ಚರ್ಯ ಅನ್ನಿಸಿತಾ? ಬಹುಶಃ ಇರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಈ ದೊಂಬರಾಟಗಳನ್ನ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಕಂಡವರೇ. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ತನಗೊಂದು ‘ಐಡೆಂಟಿಟಿ’ಯೇ ಇಲ್ಲದೇ ಪರಿತಪಿಸುವ ಮಂದಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಬಾರಿ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಮಾಡಿಯೇ ಹೆಸರಿಗೆ ಬರೋದಿದೆ. ಹಾಗಂತ ಇವರನ್ನ ಅಸಡ್ಡೆ ಮಾಡಿ ಬದಿಗಿಡುವಂತಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಇವರೆಲ್ಲರ ಹೋರಾಟ ಇರೋದು ಕೆಟ್ಟದರ ಬಗ್ಗೆಯಲ್ಲ, ಈ ದೇಶಕ್ಯಾವುದೋ ಮಾರಕವಾಗಿದ್ದರೆ ಅದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಅಲ್ಲ. ಇವರ ‘ಜಂಗ್’ ಇರೋದು ಈ ದೇಶದ ಸಮಗ್ರತೆಯ ಬಗ್ಗೆ. ಈ ದೇಶದ ಸನಾತನತೆಯ ಬಗ್ಗೆ. ಒಟ್ನಲ್ಲಿ ಈ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆಯೇ. ಇವೆಲ್ಲಾ ‘ಬುದ್ಧಿಮಾಂದ್ಯ’ ಜೀವಗಳಿಗೆ ಹೆಗಲಾಗಿ ನಿಂತು ಪೋಷಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಇಲ್ಲಿನ ಬುದ್ಧಿ ಜೀವಿಗಳೆಂಬ ಅಡಕಸುಬಿಗಳು. ಅದಲ್ಲದೇ ಇನ್ನೇನು? ಮತಿ ತಪ್ಪಿದವ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪನ್ನ, ತಪ್ಪು ಅನ್ನೋದು ಬಿಟ್ಟು ಅವರೊಲ್ಲಬ್ಬರಾಗಿ ನಿಂತು ಗುರಾಣಿ ಹಿಡಿದು ಮತ್ತಷ್ಟು ಇನ್ನಷ್ಟು ಪ್ರಪಾತಕ್ಕೆ ಇಳಿಯೋಕೆ, ಎಳೆಯೋಕೆ ತಯಾರಾದರೆ?

ಈ ದುರ್ಬುದ್ಧಿ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಇರೋ ಅಜೇಂಡಾ ಒಂದೇ. ಯಾರಾದರೂ ಮೋದಿಯವರ ವಿರುದ್ಧ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರಾ? ಯಾರಾದರೂ ಬಿಜೆಪಿಯವರ ವಿರುದ್ಧ ಇದ್ದಾರ? ಅವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅಂಬೋ ಅಂತ ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅಷ್ಟೇ! At least ಕೊಚ್ಚೆಗೆ ಬಿದ್ದ ಹಂದಿಯಾದರೂ ಸರಿ, ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಅನಾಮತ್ತಾಗಿ ಮುದ್ದಾಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ‘ಅವಿವೇಕಿ’ಗಳಿಗೆ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳೆಂಬ ಪಟ್ಟ ಬೇರೆ. ಗೀಚಿದ ಒಂದಷ್ಟು ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಸಿಕ್ಕಿದೆ ಅನ್ನೋದು ಇವರ ಅಹಂ’ಗೆ ಬೆನ್ನೆಲುಬು. ಹುಟ್ಟಿದ ದೇಶಕ್ಕೆ, ಮೆಟ್ಟಿದ ನೆಲಕ್ಕೆ  ಆಗೋ ಅಪಚಾರವನ್ನೂ ಧರಣಿ ಕುಂತಾದರೂ,  ಸರಿ ಅಂತ ಕೂಗಾಡೋದು ಇವರ ಐಡಿಯಾಲಜಿ.

ಆಗಾಗ ಬಂದು ‘Town Hall’ ಮುಂದೆ ಜಮಾಯಿಸುವ ಇವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಂಡಾಗ, ಅಕ್ಷರಶಃ ಒಂದು ಗಾದೆ ಹಾಗೆ ನೆನಪೊತ್ತರಿಸಿ ಬರುತ್ತೆ. ಹಾಂ! ಗಾದೆ ಯಾವುದು ‍ಅಂದಿರಾ? ಅದೇ ರೀ! ನಾಯಿಯನ್ನ ಎಳೆದು ತಂದು ‘ಪೀಠ(?)’ದ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿದರೆ ಅದೆಂತದೋ(?) ಕಂಡು ಕೆಳಗೆ ಹಾರಿತಂತೆ. ಇವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಗತಿಪರರು ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ದೇ ತಪ್ಪಾಗಿ ಹೋಯ್ತು. ಪ್ರಗತಿಪಥದಿಂದ ‘ಪಥಭೃಷ್ಟ’ರಾಗಿ ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೇ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಆಗಿರುವ ಇಂತವರನ್ನ ಹೇಗಾದರೂ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದು? ಅಜೆಂಡಾ ಇರಬೇಕು. ಒಂದೊಳ್ಳೆ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ! ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನನ್ನೋ, ಒಂದು ಸಮುದಾಯವನ್ನೋ ಕಾರಣ ಇಲ್ಲದೇ ಸುಖಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೆದಕಿಕೊಂಡು ಕುಳಿತರೆ? ಪ್ರಸ್ತುತ ಬುದ್ಧೀಜೀವಿಗಳ ಆಷಾಡಭೂತಿತನ ಇರೋದು ಇಲ್ಲಿಯೇ. ಸರಿಯೋ, ತಪ್ಪೋ – ದ್ವೇಷಿಸಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ದ್ವೇಷಿಸೋದು. ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಮೂರಕ್ಕೇ ಮೂರು ಸೇರಿಸಿದರೆ ಆರಾಗುತ್ತದನ್ನೀ – ನೀವು ವಿರೋಧೀ ಪಾಳ್ಯದವರು ಅಂತಾದರೆ, ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳ್ಳಗೆ ಧರಣಿ ಕೂತಿರುತ್ತಾರೆ. ಆರೇ ಸರೀ ಅನ್ನೋದು ಅವರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರುವ ವಿಚಾರ. ಆದರೇನು ಮಾಡೋದು? ಹೇಳಿದ್ದು ನೀವಲ್ಲವ? ವಿಧಿಯಿಲ್ಲ; ಅರಚಲೇಬೇಕು! ಮತ್ತು ಅರಚುತ್ತಾರೆ ಕೂಡ. ಇವರೆಲ್ಲಾ ದೇಶಕ್ಕೆ ವ್ಯಾಧಿಗಳಲ್ಲದೇ ಮತ್ತಿನ್ನೇನು?

ದೇಶದ ಸಮಗ್ರತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಬಿರುಕು ಮೂಡಿಸಿ, ಅದರಲ್ಲೇ ಗಂಜೀ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿಕೋಳ್ಳೋದು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸರಿ? ಯಾವುದರಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದರೂ ರಾಜಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಸಾಯಲಿ. ಆದರೆ ದೇಶ ಅಂತ ಬಂದಾಗಾದರೂ ಇವರುಗಳ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿ ನೆಟ್ಟಗಾಗಬಾರದಾ? ಆಗೋದಿಲ್ಲ-ದೇಶಭಕ್ತರೆಲ್ಲ ದೇಶದ ಜೊತೆಗಿದ್ದಾರೆ ಅಂದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ವಿರೋಧಿಸೋಕೆ ಅಂತಾನೆ ಒಂದು ‘ಲಾಜಿಕ್ಕೇ’ ಇರದ ಪ್ರಖಾಂಡ(?) ಪಂಡಿತರ ಗುಂಪೊಂದು ಬೇಕಲ್ಲಾ? ಅದಕ್ಕೇ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಸೇರಿ ದೇಶದ ಬರ್ಬಾದಿಗೆ ನಿಂತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಬಿಡಿ! ರಾವಣ ಆವತ್ತಿಗೂ ಇದ್ದ. ಇವತ್ತೂ ಇದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ ಲಂಕಾದ ರಾವಣನಿಗಿಂತ ಇಲ್ಲಿರುವ ‘ಲಂಕಿಣಿ’ಯರೇ ಶ್ಯಾನೆ ನಟೋರಿಯಸ್. ಉಪ್ಪು ತಿಂದ ಮನೆಗೆ ತೆಪ್ಪಗೆರಡು ಬಾರಿಸಿ ಬಿಡೋದರಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸೀಮರಿವರು. ಒಮ್ಮೆ ಇವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬೀದಿ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಗಟ್ಟಿ ನಿಂತು ಈ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯದೇನಾದರೂ ಹೇಳಿ ಅಂತ ಕೇಳಿ ನೋಡಿ. ದೇವರಾಣೆಗೂ ಬಾಯೇ ಬರದ ಮೂಖರಂತೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನಡೆದುಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಯಾವತ್ತಿಗೂ ಅದವರಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಹೊಡೆಯುವ ಗುರಿಯೆಡಗೆ ನನ್ನದೂ ಒಂದಿರಲಿ ಅನ್ನೋ destructive attitude ಅದು. ಇನ್ನು ದೇಶ construct ಮಾಡೋದು ಇವರಿಂದಾಗುವ ಕೆಲಸವಲ್ಲ.

ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಧ್ವಜ ಹಾರಿಸೋದು, ವಂದೇ ಮಾತರಂ’ಗೆ ದನಿಯಾಗೋದು ಕೋಮು ಸೌಹಾರ್ದಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ ತರಬಲ್ಲುದು. But Eating Beef? ಅದು ಕೋಮು ಸೌಹಾರ್ದಕ್ಕೆ ವೇದಿಕೆಯಾಗಬಲ್ಲದು. ಇವರೆಲ್ಲರನ್ನ ಎಲ್ಲಿ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತೀರಿ? ಎಡ – ಬಲ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಹೊಂದದವರು. ಮತ್ತೆ ಇವರನ್ನ ಎಡಬಿಡಂಗಿಗಳು ಅಂತ ಕರೆಯದೇ ಇನ್ನೇನು ಮಾಡಬೇಕಿತ‌್ತು ಹೇಳಿ. ಹಾಗಂತ ನೀವು ಎಡ-ಬಿಡಂಗಿ ಅಂತ ಕರೆದಿರೋ ಮತ್ತದೇ ವರಾತ ತೆಗೀತಾರೆ. ‘ಭಕ್ತ’ರೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿ ‘ಎಲ್ಲ ತತ್ವದ ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿ’ ಛೇಡಿಸಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ.

ವಾಕ್ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, Freedom of Expression ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಇವರು ಬೇಕಾದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡಬಲ್ಲರು. ಹಾಗಂತ ಹೆತ್ತ ತಾಯಿಗೇ ಅವಮಾನ ಮಾಡೋದು ಸರಿಯಾ? ದೇಶದ್ರೋಹಿಗಳೇ ‘ಭಾರತ ಬಿಟ್ಟು ತೊಲಗಿ’ ಅಂದಾಗ ಹೆಗಲು ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿ ಇದೇನು ನಿಮ್ಮಪ್ಪನ ಆಸ್ತಿಯಾ? ಅಂತ ನೆಲ – ಮುಗಿಲು ಒಂದಾಗುವಂತೆ ಅರಚುವವರಿಗೆ ಏನಂತ ಉತ್ತರ ಕೊಡೋದು? ಈ ದೇಶದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದ ಅಷ್ಟೂ ಜನ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಅದ್ಯಾರ ಅಪ್ಪನ ಆಸ್ತಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಟ ಮಾಡಿದ್ದು? ಅಂದಿಗಾದರೂ ಹೊರಗಿನಿಂದ ಬಂದವರನ್ನ ಜಾಡಿಸಿ ಓಡಿಸಿದ್ದಾಯ್ತು. ಆದರೇ ಈಗ ಇಲ್ಲಿನವರೇ ದೇಶದ ಅವನತಿಗೆ ಸನ್ನದ್ಧರಾಗಿ ನಿಂತು ಬಿಟ್ಟರೆ? ಇದ್ಯಾವ ಕರ್ಮ?

ಅಂದು ಅವರೆಲ್ಲಾ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದು ನಮಗೊಂದು ಸುಂದರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ  ಸೂರು ಕೊಡೋದಕ್ಕಾಗಿ. ಇಂದಿಗೂ ಅಷ್ಟೇ – ಒಂದಷ್ಟು ಜನ ಸೇರಿ ಇಲ್ಲಿನ ಬುದ್ಧಿ(ಬುದ್ಧು)ಜೀವಿಗಳ ಭಟ್ಟಂಗಿತನ ಬಯಲು ಮಾಡಿದ್ದು, ಮಾಡುತ್ತಿರೋದು ಈ ದೇಶ ಅಖಂಡವಾಗಿ ಉಳಿಯಲಿ ಅನ್ನೋ ಆಸೆಗೋಸ್ಕರವೇ. ಅದೆಲ್ಲಾ ಈ ಬುದ್ದುಗಳಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಂದ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕು? ‘ದೇಶ’ಕ್ಕಾಗಿ ಮಡಿದ ಯೋಧನನ್ನ ಹುತಾತ್ಮ ಅಂತ ಕರೀತಾರೋ ಇಲ್ಲವೋ, ಗಂಜಿ ಸಿಗೋದು ಖಾತ್ರಿಯಾದರೆ ಒಬ್ಬ ದೇಶದ್ರೋಹಿಯನ್ನ ಎಳೆದು ತಂದು ‘ಸೆಲೆಬ್ರಿಟಿ’ಯಾಗಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿಯಾಗಿ ‘ಹುತಾತ್ಮ’ಗಿರಿ ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಡುತ್ತಾರೆ.

ವೈಚಾರಿಕ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ, ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಎಲ್ಲವೂ ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ. ಅ‌ದರೆ ದೇಶದ ಸಮಗ್ರತೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜಿಯಾಗಲೇಬಾರದಿತ್ತು.
ಕೊನೆಗೂ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳೋದಿಷ್ಟೇ. ಇಂದಿನವರೆಗೂ ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳ ಬುದ್ಧಿ ನೆಟ್ಟಗಾಗಿಲ್ಲ. ಮುಂದಾದರೂ ಆದೀತಾ?