ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ ಯಾರೊಬ್ಬರ ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ತಿಯಲ್ಲ..!

ಕಿರಣ್ ಕಿಜೋ
ಸಂಶೋಧನಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ
ದ್ರಾವಿಡ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ, ಕುಪ್ಪಂ.
ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶ.

ಮೊದಲಿಗೆ ಭೈರಪ್ಪನವರನ್ನು ಶಿವಮೊಗ್ಗದ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನದಿಂದ ದೂರವಿಡುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದ ರಾಜೇಂದ್ರ ಚೆನ್ನಿ ಹಾಗೂ ಅವರ ಪರಮ ಸಹಿಷ್ಣತೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಗಡಿಗರಿಗೂ ಅಭಿನಂದನೆಗಳು! ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಹಿಂದಷ್ಟೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಂಭ್ರಮದ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಚಪ್ಪಲಿಯ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮ ಶಕ್ತಿ ಪಾರಮ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಗೆಲುವಿನ ನಗೆ ಬೀರಿದ್ದ ಎಡ ಪಡೆ, ಇದೀಗ ಶಿವಮೊಗ್ಗದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಸುತ್ತಿನ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಸಾಧಿಸಿ, ಗೆಲುವಿನ ಕೇಕೆ ಹಾಕಿದೆ. ಧಾರವಾಡದ ಮ್ಯಾನ್ ಆಫ್ ದಿ ಸೀರಿಸ್ ಚಪ್ಪಲಿ ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಹಾಗೂ ಕುಂ.ವೀರಭದ್ರಪ್ಪನವರಾದರೆ, ಶಿವಮೊಗ್ಗೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜೇಂದ್ರ ಚೆನ್ನಿ! ಈ ರೀತಿಯ ಗೆಲುವುಗಳು ಅವರಿಗೇನು ಹೊಸದಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ದೊಡ್ಡ ದಾಖಲೆಯ ಇತಿಹಾಸವೇ ಅವರ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದಿದೆ!

ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಲೋಕ, ದಿನ ದಿನಕ್ಕೂ ಅಪಾಯದ ಹಂತವನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಂಪರೆ ನೂರಾರು ಚರ್ಚೆ, ವಾಗ್ವಾದ ಹಾಗೂ ಅನುಸಂಧಾನಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದಿದೆ. ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಭಿನ್ನ ಭಿನ್ನ ಧ್ವನಿಗಳು ಕನ್ನಡದ ನೆಲೆಯಿಂದ ಹೊಮ್ಮಿವೆ. ಭಿನ್ನ ಭಿನ್ನ ವಿಚಾರಗಳು ಧಾರೆಗಳಾಗಿ, ಧಾರೆಗಳು ತೊರೆಗಳಾಗಿ, ತೊರೆಗಳು ನದಿಗಳಾಗಿ ಹರಿದಿವೆ. ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ವಿಚಾರಧಾರೆಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪುರಸ್ಕರಿಸಿದೆ. ಭಿನ್ನ ಸ್ವರಗಳಿಗೂ ಅವಕಾಶ, ಸ್ಥಾನ ನೀಡಿದ್ದು ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಂಪರೆಯ ಹೆಚ್ಚುಗಾರಿಕೆಯೇ ಸರಿ. ಇದನ್ನು ಕನ್ನಡದ ಮೊದಲ ಕೃತಿಯಾದ ಕವಿರಾಜಮಾರ್ಗದಲ್ಲೇ ಅದರ ಕತೃ “ಕಸವರಮೆಂಬುದು ನೆರೆ ಸೈರಿಸಲಾರ್ಪೊಡೆ ಪರಧರ್ಮಮಂ ಪರ ವಿಚಾರಮಂ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಂಪರೆ ಎಷ್ಟು ವಾಗ್ವಾದ, ಚರ್ಚೆ, ಭಿನ್ನ ದನಿಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆಯಲ್ಲವೇ? ಆದರೆ ಸದ್ಯ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ವಲಯ ಸಾಗುತ್ತಿರುವ ಹಾದಿ, ತಲುಪುತ್ತಿರುವ ಅಂಚನ್ನು ನೋಡುವುದಾದರೆ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕಂತೂ ಇದೊಂದು ಕೇಡಿನ ಸಮಯವೆಂದೆ ಹೇಳಬೇಕಿದೆ.

ರಾಜೇಂದ್ರ ಚೆನ್ನಿ ಉತ್ತಮ ಪ್ರೊಫೆಸರ್‍ಗಳಲ್ಲೊಬ್ಬರು. ಅವರ ಕೆಲ ವಿಮರ್ಶಾ ಬರಹಗಳು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಮೇಲ್ ದರ್ಜೆಯವೇ. ಅದೆಲ್ಲದರ ಕುರಿತಾಗಿ ಗೌರವಾದರಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡೇ, ಅವರಲ್ಲಿಯ ಭೈರಪ್ಪರ ವಿರೋಧಿಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲೇಬೇಕಿದೆ. ರಾಜೇಂದ್ರ ಚೆನ್ನಿ ಸೇರಿದಂತೆ ಅವರ ಸಹಿಷ್ಣತೆಯ ಸಂಗಡಿಗರು ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯಿಂದಲೂ ಭೈರಪ್ಪನವರ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು, ನಿರಾಕರಿಸಲು ಅರ್ಹರು. ಅವರ ಆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಕುರಿತಾಗಿ ಗೌರವವಿದೆ. ಆದರೆ ಒಬ್ಬ ಲೇಖಕನನ್ನೇ ಬಹಿಷ್ಕರಿಸುವುದೆಂದರೇ? ಅವರನ್ನು ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನದಿಂದ ದೂರವಿಡುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗುವುದು, ಪ್ರತಿಭಟಿಸುವುದು ಯಾವ ಸೀಮೆಯ ಹೆಚ್ಚುಗಾರಿಕೆ? ಭಿನ್ನ ಧ್ವನಿಗಳಿಗೆ ಕಿವಿಯಾಗುವ ಸೈರಣೆಯನ್ನೇ ನೀವು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋರಾಟವನ್ನೇ ಸಂಘಟಿಸುತ್ತಿನೆಂದರೆ, ನೀವು ಯಾವ ಮಾದರಿಯ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ವಾತಾವರಣಕ್ಕೆ ಕಾರಣರಾಗುತ್ತಿದ್ದಿರೆಂಬ ಕನಿಷ್ಟ ಅರಿವಿದೆಯೇ? ನಿಮ್ಮ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನ ಸ್ವರಕ್ಕೆ, ಭಿನ್ನ ದನಿಗೆ ಜಾಗವೇ ಇಲ್ಲವೇ? ಕವಿರಾಜಮಾರ್ಗಕಾರನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಪಂಪ, ಆಂಡಯ್ಯ, ಹರಿಹರ ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುವುದಾದರೆ ಇಡೀ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವೇ ತನ್ನ ಒಡಲಾಳದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿರೋಧದ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನೇ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದೆ. ಆದರೆ ಇವತ್ತಿನ ಸಂದರ್ಭದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನ ಧ್ವನಿಯ, ಭಿನ್ನ ಚಿಂತನೆಯ, ಭಿನ್ನ ಹಾದಿಯ ಬರಹಗಾರರಿಗೆ ಜಾಗವೇ ಇಲ್ಲ, ಸ್ಥಾನವೇ ಇಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ ಪ್ರತಿಭಟಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಈ ರೀತಿಯ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯೇ ತಮ್ಮ ನೈತಿಕ ಅಡಿಪಾಯ ಎಂಬ ಚಿಂತನೆ ಬಲಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಆತಂಕಕಾರಿ. ಇದು ನಮ್ಮ ಪ್ರಜಾತಾಂತ್ರಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೂ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ಮುಕ್ತ ಸಾಹಿತ್ಯ ಚಿಂತನಾ ಪರಂಪರೆಗೂ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಅನುಮಾನವೇ ಸರಿ.

ಒಬ್ಬ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ ವಿಮರ್ಶಕರೆನಿಸಿದವರ ಪ್ರಶ್ನೆ, ಹೋರಾಟ, ಬಹಿಷ್ಕಾರಗಳು ಯಾವ ನೆಲೆಯಿಂದ ಹೊರಾಡಬೇಕೆಂಬುದು ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆಯಲ್ಲವೇ? ಸಾಹಿತ್ಯಿಕವಾಗಿ ಭೈರಪ್ಪರೊಂದಿಗೆ ಎದುರುಗೊಳ್ಳದೆ, ಕೇವಲ ಭಿನ್ನ ಚಿಂತನೆಯವರೆಂಬ ಕಾರಣವೇ ಮೊದಲುಮಾಡಿ ವಿರೋಧಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಹೆಚ್ಚುಗಾರಿಕೆಯೂ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ವೈಚಾರಿಕತೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪುವವನಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸವಿಟ್ಟಿಲ್ಲ, ನಾನು ನಂಬಿಕೊಂಡ ತತ್ವ ಆದರ್ಶಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾನೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಲೇಖಕನೊಬ್ಬನನ್ನು ಜೀವ ವಿರೋಧಿ, ಮನುಷ್ಯ ವಿರೋಧಿಯೆಂದು ಹಣೆಪಟ್ಟಿ ಹಚ್ಚುವುದು ವಿಮರ್ಶೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಬರೀ ಕಿಡಿಗೇಡಿತನವಷ್ಟೇ ಆದೀತು.

ರಾಜೇಂದ್ರ ಚೆನ್ನಿ, ಭೈರಪ್ಪನವರು ಜಾತಿ, ವರ್ಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಅಸ್ಪರ್ಷತೆ ಮೊದಲಾದವುಗಳ ಸಮರ್ಥಕರೆಂದು, ಸ್ತ್ರೀ ದ್ವೇಷಿಯೆಂದು ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಂ ಹಾಗೂ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಸುಮುದಾಯದ ವಿರೋಧಿಯೆಂದು, ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವವರೆಂದು, ಭೈರಪ್ಪನವರು ಮಾನವ ವಿರೋಧಿ, ಜೀವ ವಿರೋಧಿ ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ ಆರೋಪ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಜನತೆ ಮುಂದಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಭೈರಪ್ಪನವರು ಈ ರೀತಿಯ ಆರೋಪಗಳಿಗೆ ಗುರಿಯಾಗುವುದು ಇಂದು ನಿನ್ನೆಯದೇನಲ್ಲ. ಭೈರಪ್ಪನವರನ್ನು ಸಾಹಿತ್ಯಿಕವಾಗಿ, ವೈಚಾರಿಕವಾಗಿ ಎದುರಿಸಲಾರದ ಗುಂಪು ಇಂತಹ ಟೊಳ್ಳು ಕಥಾನಕಗಳನ್ನು ಹೆಣೆಯುತ್ತಲೇ ಅದನ್ನೇ ವಿಮರ್ಶೆಯೆಂದು ನಂಬಿಸುವ ಹೊಸ ಪ್ರಸ್ಥಾನವನ್ನೇ ಆರಂಬಿಸಿದ್ದಾರೆ! ಸವಕಲು ಪದಗಳು, ಚರ್ವಿತಚರ್ವಣ ಆರೋಪಗಳಿಂದ ಓದುಗರು ಬೇಸರಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಕೊನೆ ಪಕ್ಷ ಭೈರಪ್ಪನವರನ್ನು ತೆಗಳುವಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಈ ವರ್ಗ ಹೊಸತನವನ್ನಾದರೂ ತೋರಬೇಕಲ್ಲವೇ?!

ರಾಜೇಂದ್ರ ಚೆನ್ನಿ ಹಾಗೂ ಅದೇ ರೀತಿಯ ಮಾನಸಿಕತೆ, ಬೌದ್ಧಿಕತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ ಹಲವರು ನಮ್ಮ ವಿಮರ್ಶಾ ವಲಯದ ಪ್ರಧಾನ ಭೂಮಿಕೆಯಲ್ಲೇ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತಾರೆ. ಈ ವರ್ಗದ ಹಲವರು ವಿಮರ್ಶೆಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿ ನಾಲ್ಕೈದು ದಶಕಗಳು ಸಂದಿವೆಯಾದರೂ, ಇದುವರೆಗೂ ಭೈರಪ್ಪರ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪ್ರಧಾನ ಕಾಳಜಿಯಾಗಲಿ, ತಾತ್ವಿಕತೆಯಾಗಲಿ ಅರ್ಥವಾಗಿಲ್ಲ. ರಸಸೃಷ್ಟಿಯೇ ಅವರ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಆತ್ಯಾಂತಿಕ ಗುರಿಯೆಂದು, ಯಾವುದೇ ಅಜೆಂಡಾ, ಹೋರಾಟ ಮೊದಲಾದವುಗಳು ತಮ್ಮ ಉದ್ದೇಶವಲ್ಲವೆಂದು ಹಲವು ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸ್ವತಃ ಭೈರಪ್ಪನವರೇ ಸಾಕಷ್ಟೂ ಬಾರಿ ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಭಾರತೀಯ ಕಾವ್ಯ ಮೀಮಾಂಸೆಯ ಪರಂಪರೆ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಾಗಿಯೂ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ನಮಗೆ ಮುಖ್ಯವಾಗುವುದು ರಸಾನುಭವವೇ. ಭೈರಪ್ಪರ ಸಾಹಿತ್ಯಗಳನ್ನು ರಸ ಚಿಂತನೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಇವರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಜನ ಅಭ್ಯಾಸಿಸಿದ್ದಾರೆ?

ಭೈರಪ್ಪನವರನ್ನು ಸ್ತ್ರೀ ದ್ವೇಷಿಯೆಂಬುದು ಹುಸಿ ಆರೋಪವಷ್ಟೇ. ಭೈರಪ್ಪನವರ ಎಲ್ಲಾ ಕಾದಂಬರಿಗಳಲ್ಲೂ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸ್ತ್ರೀ ಪಾತ್ರಗಳೇ. ಭೈರಪ್ಪನವರು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಹೆಣ್ಣು ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲೇ ಬೇರೊಬ್ಬ ಕಾದಂಬರಿಕಾರ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಲ್ಲವೆನ್ನಬಹುದು. ಕವಲು ಕಾದಂಬರಿ ಸ್ತ್ರೀ ದ್ವೇಷದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ ಎನ್ನುವ ಆರೋಪಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಕವಲು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವುದು, ಮಹಿಳಾಪರವಾದ ಕಾನೂನುಗಳು ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯನ್ನೇ ಹೇಗೆ ಶೋಷಣೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆಂಬುದನ್ನು ಮತ್ತು ಕಾನೂನುಗಳ ದುರ್ಬಳಕೆ ಕುರಿತಾಗಿ. ಈ ವಿಮರ್ಶಾ ಪಂಥೀಯರು ಸೊಸೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮಹಿಳೆಯೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದಂತಿದೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಮುದಿ ಅತ್ತೆ ಹೆಣ್ಣಲ್ಲವೇ? ಅವಳಿಗೆ ಆಗುವ ನೋವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರೆ ಮಹಿಳಾ ವಿರೋಧಿ ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಿದೆಯೇ?

ಭೈರಪ್ಪನವರನ್ನು ಜಾತಿವಾದಿಯೆಂದು, ಅಸ್ಪರ್ಷತೆಯ ಪ್ರತಿಪಾದಕರೆಂಬ ಆರೋಪಗಳು ಯಾವುದೋ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣು ಸೇರಿಯಾಗಿದೆ. ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿಯ ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮಜಲುಗಳನ್ನು ‘ದಾಟು’ ಕಾದಂಬರಿ ಮೂಲಕ ಭೈರಪ್ಪ ಏಳೆಏಳೆಯಾಗಿ ಚಿತ್ರಸಿದ್ದಾರಲ್ಲದೇ, ಆ ರೀತಿಯ ವಸ್ತು ನಿಷ್ಠ ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಭಾರತೀಯ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲೇ ನಡೆದಿಲ್ಲವೆಂದು ವಿಮರ್ಶಕರಿಂದ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯನ್ನು ಪಡೆದಿದೆ. ಆ ವಿಮರ್ಶಾ ವಲಯದ ಮೇಲೆ ನಿಮಗೆ ವಿಶ್ವಾಸವಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಅಂತರ್ಜಾತಿ ವಿವಾಹಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ ಭೈರಪ್ಪನವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೆನೆಂದು ಭೈರಪ್ಪನವರ ಓದುಗರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರುವುದರಂದ ನಿಮ್ಮ ವಿಮರ್ಶಾ ವರ್ಗದ ಮಾನ್ಯತೆಯೇನು ಸಾಹಿತ್ಯಾಭಿಮಾನಿಗಳಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ.

ಭೈರಪ್ಪನವರನ್ನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯಗಳ ವಿರೋಧಿಗಳೆಂದು ಹೇಳುವ ಕುತಂತ್ರವೂ ಇದೆ. ಭೈರಪ್ಪ ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಕಾದಂಬರಿ ‘ಧರ್ಮಶ್ರೀ’ಯಲ್ಲಿಯೇ, ಮಿಷಿನರಿಗಳು ನಡೆಸುವ ಆಮೀಷದ ಮತಾಂತರವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾರೆಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅವರನ್ನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಸಮುದಾಯದ ವಿರೋಧಿಯೆಂದು ಬ್ರ್ಯಾಂಡ್ ಮಾಡುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ? ಹಾಗೇ ನೋಡುವುದಾರೆ, ಪುನರುತ್ಥಾನ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಮತಾಂತರವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವವರಿದ್ದಾರೆ. ದಯಾನಂದ ಸರಸ್ವತಿ, ರಾಜಾರಾಂ ಮೋಹನರಾಯರು ಸೇರಿದಂತೆ ಮಹತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿಯವರು ಸಹ ಮತಾಂತರವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲಿಲ್ಲವೇ? ನೀವು ಮಾದರಿಯಾಗಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಕನ್ನಡದ ಕುವೆಂಪು, ಕಾರಂತ ಹಾಗೂ ಮಾಸ್ತಿಯವರಲ್ಲಿ ಮತಾಂತರದ ವಿರೋಧಿ ಎಳೆಗಳು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನು ಸಾರಾಸಗಟಾಗಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಸಮುದಾಯದ ವಿರೋಧಿಗಳೆನ್ನುವುದು ಹುಂಬುತನವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಭೈರಪ್ಪನವರು ‘ಆವರಣ’ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂರ ಅರಸರ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ, ಹಿಂಸೆಯ ಪ್ರವೃತ್ತಿ, ಕಾಮುಕತನ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಸೂಕ್ತ ಸಾಕ್ಷ್ಯಾಧಾರಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಸೃಜನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇತಿಹಾಸದ ಕಡು ವಾಸ್ತವಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಗೋಚರಗೊಳ್ಳದೇ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿಟ್ಟು ಸುಳ್ಳಿನ ಕತೆಗಳನ್ನೆ ನಿಜವೆಂದು ತೋರುತ್ತಿರುವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವಾಸ್ತವದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರಷ್ಟೇ. ಯಾರದೋ ವಿರೋಧವನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾದೀತೆಂದು ಕಣ್ಣೇದುರಿನ ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಬೆನ್ನು ತೋರುವ ಸಾಹಿತಿಯಂತೂ ಭೈರಪ್ಪನವರಲ್ಲ.

ಕನ್ನಡದ ಗಂಭೀರ ಓದುಗರು ಹಾಗೂ ವಿಮರ್ಶಕರು ಭೈರಪ್ಪನವರನ್ನು ಕನ್ನಡ ಬರಹದ ಹಾಗೂ ಚಿಂತನೆಯ ಮುಖ್ಯ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿಲ್ಲವೆಂದು, ಚೆನ್ನಿಯವರು ಆಂತ್ಯಾಂತಿಕವಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಚೆನ್ನಿಯವರ ಈ ಘೋಷಣೆಯ ನೆಲೆ, ಭೈರಪ್ಪರ ಕಾದಂಬರಿ ಓದುಗರ ಕುರಿತಾಗಿನ ಉಡಾಫೆಯೊಂದೆ. ಭೈರಪ್ಪರ ಕಾದಂಬರಿಗಳನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮೊದಲೇ ಕಾಯ್ದಿರಿಸಿ ಓದುವ ವಿಶಾಲ ವರ್ಗವನ್ನು ಹುಡುಗಾಟಿಕೆಯ ಓದುಗ ವರ್ಗವೆಂದೇ ಭಾವಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಭೈರಪ್ಪರ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನೇ ಲಘುವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುವವರು ಅವರ ಓದುಗರನ್ನು ಹಗುರವಾಗಿ ತಿಳಿಯುವುದರಲ್ಲೇನು ವಿಶೇಷವಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಆದರೆ ಚೆನ್ನಿಯವರು ಹೇಳುವಂತೆ, ಭೈರಪ್ಪರ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡದ ವಿಮರ್ಶಾ ವರ್ಗ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಿರುವ ಕಾರಣಗಳೆನೆಂಬುದು ಚೆನ್ನಿಯವರಿಗೇನೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ. ಭೈರಪ್ಪನವರು, ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಕಾದಂಬರಿ ‘ಯಾನ’ ಬರೆದಾಗ ಕನ್ನಡ ವಿಮರ್ಶೆಯ ಜಗತ್ತು ‘ಹಳೆಯ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ರಚನೆ’ ಎಂಬಲ್ಲಿಂದು ಒಂದಿನೀತೂ ಮುಂದೆ ಸಾಗಲೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ?

ಭೈರಪ್ಪ ಹಾಗೂ ಭೈರಪ್ಪರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವ ಸಾಹಿತಿಗಳ ಬರಹಗಳು ಕೂಡ ಕನ್ನಡ ಸಂಪ್ರದಾಯಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿದ್ದನ್ನು ಏನು ಸೇರಿಸಿಲ್ಲವೆಂದು ಚೆನ್ನಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ದಟ್ಟ ಅನುಭವದ ಮೂಸೆಯಲ್ಲಿ ಕಾದಂಬರಿಗಳನ್ನು ಬರೆಯುವವರ ಪೈಕಿ ಕಾರಂತರ ನಂತರದ ಸ್ಥಾನ ಭೈರಪ್ಪನವರದ್ದೇ. ಇದು ಚೆನ್ನಿಯಂತವರಿಗೆ ತಿಳಿಯದ ವಿಚಾರವೇನಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರು ನಂಬಿಕೊಂಡ ಐಡಿಯಾಲಜಿ ಅವರ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕುರುಡಾಗಿಸಿದೆ ಅಷ್ಟೇ. ಚೆನ್ನಿಯವರು ಭೈರಪ್ಪರ ಕೊಡುಗೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಯೆತ್ತುವುದಕ್ಕಿಂತ ತಮ್ಮ ಕೊಡುಗೆಯ ಕುರಿತಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಚರ್ಚೆಯ ಅಗತ್ಯವೇ ಇರಲಿಲ್ಲವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಂಪರೆಗೆ ಎಡ ಸಂಗಡಿಗರು ಯಾವ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದನ್ನು ಸೇರಿಸಿದ್ದಾರೆ? ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಓದುಗ ವರ್ಗವನ್ನು ಎಷ್ಟು ವಿಸ್ತರಿಸಿದ್ದಾರೆ? ನಿಮ್ಮ ವಿಮರ್ಶಾ ಪ್ರಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಹೊಸತನವನ್ನು ಕಾಣಿಸಿದ್ದೀರಿ? ಎಂಬುದು ಚರ್ಚೆಯಾಗಲಿ.

ಭೈರಪ್ಪನವರನ್ನು ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಜಿಲ್ಲಾ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನದ ಉದ್ಘಾಟನೆಗೆ ಅಹ್ವಾನಿಸಿರುವುದು ರಾಜಕೀಯ ನಿರ್ಧಾರ, ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ನಿರ್ಧಾರವಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಿರಲ್ಲ. ಹಾಗಾದರೆ ನಿಮ್ಮ ಈ ಭೈರಪ್ಪನವರ ವಿರುದ್ಧದ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ, ನೈತಿಕ ನೆಲೆಗಟ್ಟಿದೆಯೇ? ನಿಮ್ಮದು ರಾಜ್ಯದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯನ್ನು ಓಲೈಸುವ, ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಕಾಪಾಡುವ ಉಪಕ್ರಮಗಳಲ್ಲವೇ? ರಾಜಕೀಯೇತರವಾದ ಮಾಧ್ಯಮದ ಅಗತ್ಯತೆ ಕುರಿತು ಹವಣಿಸುತ್ತಾ ಪರ್ಯಾಯ ಮಾಧ್ಯಮ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಟಿಕೆಟ್ ಆಕಾಂಕ್ಷಿಯಾಗಿರುವ ಅಮೀನ್ ಮಟ್ಟುರವರ ಕೈಯಿಂದ ಉದ್ಘಾಟಿಸುವ ನಿರ್ಧಾರದ ಹಿಂದೆ ಯಾವ ನೈತಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆಯೋ?

ಕೊನೆಯದಾಗಿ, ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ ಯಾರೊಬ್ಬರ ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ತಿಯಲ್ಲ. ಯಾವೊಂದು ಸಾಹಿತ್ಯ ಪಂಥಕ್ಕೂ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್‍ನ್ನು ಬರೆದುಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಹಾಗೊಂದು ನಂಬಿಕೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಎಡ ಸಂಗಡಿಗರಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಆದಷ್ಟೂ ಬೇಗ ನಿಮ್ಮ ಭ್ರಮೆಯಿಂದ ಹೊರಬನ್ನಿ. ಎಲ್ಲ ವರ್ಗ, ಪಂಥದ ಸಾಹಿತ್ಯಾಭಿಮಾನಿಗಳು ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಚಂದಾದ ಮೂಲಕ ಪರಿಷತ್‍ನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಬೆಳೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಎಡ ಪಡೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ ತಮ್ಮ ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ತಿಯಂತೆ ವರ್ತಿಸುವುದು ಸರ್ವಥಾ ಸಾದುವಲ್ಲ. ಭಿನ್ನ ವಿಚಾರಧಾರೆಯವರನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆತಂದರೆ ಅದನ್ನು ರಾಜಕೀಯವೆಂದು ಹಲಬುವುದು. ತಮ್ಮದು ಮಾತ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯ, ಮಿಕ್ಕಿದ್ದೆಲ್ಲವೂ ನಗಣ್ಯ ಎಂಬ ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ನಿಲುವುಗಳು ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಪಾತಾಳಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದಂತೂ ಸರ್ವ ವಿಧಿತ. ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವೆಂದರೆ ಕೇವಲ ಒಂದು ಪಕ್ಷದ, ಒಂದು ವಿಚಾರದ, ಒಂದು ಪಂಥದ ಸಾಹಿತ್ಯವಲ್ಲ. ಬಹುಮುಖಿ ಚಿಂತನಾಧಾರೆ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಂಪರೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಹರಿದಿದೆ. ಎಲ್ಲ ವಿಚಾರಗಳಿಗೂ ಮಾನ್ಯತೆ ನೀಡಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಆ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಗೆ ಕವಿರಾಜಮಾರ್ಗಕಾರನ, “ಕಸವರಮೆಂಬುದು ನೆರೆ ಸೈರಿಸಲಾರ್ಪೊಡೆ ಪರಧರ್ಮಂ ಪರ ವಿಚಾರಮಂ” ಎಂಬ ಮಾತನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನೆಪುಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೊಣ.