ಅಮೃತಾ
-ಮಾಲಿನಿ ಭಟ್
ಪ್ರೀತಿಯ ಕಂದ ನೀನು
ವಾತ್ಸಲ್ಯದ ಬಿಂದು ನೀ
ನಾ ಕಂಡ ಮೊದಲ ರಶ್ಮಿ,
ಮುಗ್ಧತೆಯ ಮೂರ್ತಿ ,
ಆ ಎಳೆ ಸ್ಪರ್ಶ,
ಆಹಾ!! ಅದೆಂತಹ ಮಧುರ
ಇರಲಿ ಸ್ಪರ್ಶ ನಿರಂತರ….
ಮುದ್ದು ಮುಖದ
ಏನೂ ಅರಿಯದ ಪುಟ್ಟ ಮೊಗ್ಗು ,
ಆ ನಿನ್ನ ನಗು ,
ಅದರಲ್ಲಿಯ ಅರ್ಥ ,
ನಾ ಏನೆಂದು ಊಹಿಸಲಿ,
ಮುಗ್ಧತನಡಿ ಹೇಗೆ ಗೃಹಿಸಲಿ,
ಆ ನೂತನ ನಗು ನಿರಂತರ ………..
ಪುಟ್ಟ – ಪುಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆ ,
ಜಗವ ಗೆದ್ದ ಸಂಭ್ರಮ,
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಇನ್ನೇನೋ ತವಕ ,
ಮುಂದಿನದನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಕಾತರ,
ಮೌನವಾಗೇ ಎಲ್ಲ ಗೆಲ್ಲುವೇ,
ಆ ತಾಳ್ಮೆ ನಿರಂತರ …………..
(ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಮಗಳು ಅಮೃತಾ ಹುಟ್ಟಿದಾಗ , ಅವಳ ಆಟ , ನಗು , ಮಗುವಿನ ಆ ಮುಗ್ಧತೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ಬರೆದ ಕವನ )
* * * * * * *
ಬೊಜ್ಜೋ…( ಕೊಂಕಣಿ ಕವನ )
ಪರೇಶ್ ಸರಾಫ್
ಹಾತ್ತಿ ಹಾತ್ತಿ ಫುಲ್ಲಾಚೆ ಹಾರು
ತೊಂಡಾoತು ತುಳ್ಸಿ ಉದಾ
ಪೆಟೆಲೇ ತಾಕ್ಕ ಮೆರವಣಿಗೇರಿ
ಪೂತ್ ಆನಿ ಸೂನ್ ರಡ್ತಾ ಅಸಾಚಿ
ಕಷ್ಟ ಪಾವ್ನ್ ದೋಳೆ ಉದಾ ಹಾಡೋನ್
ಬಾಯ್ಲ್ ರಡ್ತಾ ಅಸ್ಸ ಪಾಪ-
ಬಾಮ್ಮುಣ್ ನಾ ಆಶಿಲ್ ಘರಾಂತ್
ಹಾವ ಆಸುನ್ ಭೀ ನಾ ಅಷಿಲ್ ತಷಿ ಮೋಣು
ಬರ-ಜೋಳಿಗೆ
– ಅಕುವ
ಬಾನು ನೋಡುತಿದ್ದ ಉಳುವಾತ
ಹನಿಯಾದರೂ ಉದುರಲೆಂದೆ
ಮತ್ತೆ ಬಿಡದ ಗರ
ನಾಡಿಗೆಲ್ಲಾ ಬರ !
ಹೊರಟು ನಿಂತಿಹರು ನಮ್ಮವರು
ವಿದೇಶ ಯಾತ್ರೆಗೆ
ಪ್ರಾಯಶ: ಸೊರಗಿದವರಿಗೆ ತರಲೆಂದು
ಹಸಿವಾಗದ ಮಾತ್ರೆ !
ಮತ್ತಷ್ಟು ಓದು 
ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ …
– ಅನಿತ ನರೇಶ್ ಮಂಚಿ
ಶತ ಶತಮಾನಗಳ ಸಂಕೋಲೆಯ ಕಿತ್ತೊಗೆಯಲು
ರಾಷ್ಟ್ರದೊಳಗೆ ಉದಿಸಿತು ಧೀಮಂತ ಕಲಿಗಣ
ಒಳಗೊಳಗೇ ತಳ ಊರಿದ ಪರದಾಸ್ಯದ
ಹಿಮ ಬಂಡೆಯ ಕರಗಿಸಲು ಮೂಡಿತದೋ ಹೊಂಗಿರಣ
ಬೆಂಕಿ ಉಗುಳುವ ಬಂದೂಕುಗಳ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಎದೆಯೊಡ್ಡಿ
ನಿಂತವು ತಾಯಿ ಭಾರತಿಯ ಧೀರ ಮಕ್ಕಳು
ಜಾತಿ ಮತಗಳ ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಒಮ್ಮತದಿ ನಿಂದು
ಕೆಂಪ ಅಳಿಸಿ ಹಸಿರ ಹರಡುವ ಛಲ ಹೊತ್ತ ಒಕ್ಕಲು
ವಂದೇ ಮಾತರಂ ಆಯಿತು ತಾರಕ ಮಂತ್ರ
ಆಳುವವನ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಕುಟ್ಟುತ್ತಿತ್ತು ಭಯದ ಒನಕೆ
ಸಿಕ್ಕವರ ಸೆರೆಗೆ ತಳ್ಳಿ ಮಾಡಿದರು ಹಿಂಸಾ ನರ್ತನ
ಅದೆಷ್ಟೋ ಕೊರಳಿಗೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು ಹಸಿ ಸಾವಿನ ಕುಣಿಕೆ
ಮನದರಸಿಯಾಗುವಾಸೆ
ಅನಾಮಿಕ ಸಿದ್ದಾಂತ್
ನಿನ್ನ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಶ್ವಾಸದಲಿ, ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ
ದುಃಖ ದುಮ್ಮನಗಳ ಕರಗಿಸಿ
ಕಣ್ಣೀರಾಗಿ ಹರಿಸುವಾಸೆ
ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳ ಹೊಡೆತಗಳಿಂದ ಬಳಲಿ, ಬೆಂಡಾಗಿರುವ
ನಿನ್ನ ತೋಳುಗಳ ಬಂಧನದಲ್ಲಿ
ದಣಿವಾರಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುವಾಸೆ
ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ತಪ್ಪಿಸಿ ನಿನ್ನ ಬರುವಿಕೆಯನ್ನೇ ಎದಿರುನೋಡುತಾ,
ನಿನ್ನಾಗಮನದ ಕನಸಿನ ರೋಮಾಂಚನದಲ್ಲಿ
ಮೈ ಮನಗಳ ಮೀಯಿಸುವಾಸೆ
ನಿನ್ನಯ ಮುಂದಿನ ಚಿಂತೆಗಳ ಹೊದಿಕೆಯಲಿ
ಇಂದಿನ ಅಸ್ಥಿರ ಬೆತ್ತಲ ದೇಹವನ್ನು ಮುಚ್ಚಲು,
ನಿನ್ನಾಸರೆಯ ದುಪ್ಪಟವನ್ನು ಹೊದೆಯುವಾಸೆ
ಇರುಳಿನಲಿ ನಿದ್ರಾದೇವಿಯು ಕೈಕೊಟ್ಟು ಕಾಮನ
ಕೈಗೆ ಜಾರಿಸಿದಾಗ, ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಬೆಳಕಿನಲಿ
ಅವನನ್ನೇ ಕಾಣುವಾಸೆ
ಹೊಟ್ಟೆತುಂಬಾ ಹಿಟ್ಟಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮುಡಿದು
ಲತಾಂಗಿಯಾಗಿ ಮನದನ್ನನ
ಮನದರಸಿಯಾಗುವಾಸೆ
******************************************
ಅದು ಅಮ್ಮನದೇ ಮುತ್ತು..!
ಶ್ರೀಧರ್ ಜಿ ಸಿ
ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಪರಿಪರಿಯಾಗಿ ಕೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ.
ಅಮ್ಮ ಮುಂದೆಂದೂ ಇಂತಹ ತಪ್ಪು ಮಾಡಲಾರೆ..!
ಕ್ಷಮಿಸಿ ಬಿಡು ಎನ್ನನು…
ಅಮ್ಮ ಮೌನವಾಗಿ ಕೇಳಿದಳು, ನಗುತ್ತಾ ಹೇಳಿದಳು.
ಮಗು, ಒಪ್ಪಬೇಕಾದವಳು,
ಮಾಡಬಾರದು ಅಂತ ಹೇಳುವ ವಯಸು ಮುಗಿದಿದೆ. .
ನೀನಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ಮಗು ಅಲ್ಲ..!
ಬೆಳೆದ ದೇಹ ನಿನ್ನದು.
ಹಾರುತ್ತಿರುವ ಪಕ್ಷಿ, ಓಡುವ ಪ್ರಾಣಿ ನೀನು.
ಈಗಾಗಲೇ ನಿನಗರಿವಿಲ್ಲದೇ, ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಅಮ್ಮನನ್ನು
ತಂದು ಇಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.
ಅವಳು ಇದ್ದಾಳೆ, ನಿನ್ನೊಳಗೆ, ನಿನಗರಿವಿಲ್ಲದೇ..!
ಜೊತೆಗೆ ನಿಮ್ಮಪ್ಪನೂ ಬೆನ್ನಿಗಂಟಿದ್ದಾನೆ.
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಇಬ್ಬರೂ ಇದ್ದಾರೆ, ಕೊರಗುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಇಲ್ಲ.
ಕೇಳುವುದೇನಿದ್ದರೂ ಅವರನ್ನು ಕೇಳು..!
——-2———-
ಮೆದು ಮಾಂಸದವರೆಗೆ ನೀನು ನನ್ನವನಾಗಿದ್ದೆ.
ನಾ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ, ನೀನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ.
ನೀನು ಈಗ ಬಲಿತದೇಹ. ತಪ್ಪು ಮಾಡುವ ಮುಂಚೆ, ತಪ್ಪು
ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ, ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ಅಮ್ಮನನ್ನೇ ಕೇಳು.
ಅವಳು ಕ್ಷಮೆ ನೀಡಿದರೆ…
ನಾನು ಕ್ಷಮೆ ನೀಡಿದಂತೆ.
ನೀನಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕವನಲ್ಲ… ಎತ್ತಿ ಮುದ್ದಾಡುವ ಮಗುವಲ್ಲ..!
ಮತ್ತೋಮ್ಮೆ ಅಮ್ಮ ಈ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳಿದಳು, ಎಚ್ಚರಿಸಿದಳು.
ಅಮ್ಮನ ಮಾತು ಕಠೋರವಾಗಿತ್ತು, ಒಡಲ ನೋವು ತುಂಬಿತ್ತು.
ಸುತ್ತಲೂ ಕತ್ತಲು ಕವಿದಿತ್ತು. ಅಮ್ಮನ ದನಿ ಬೆಳಕಾಗಿರಲು..
ಅಮ್ಮ… ಅಮ್ಮ… ಅಮ್ಮ… ಅಂತ ಜೋರಾಗಿ ಕಿರುಚಿದೆ.
ಅಮ್ಮ ಅಂತ ಕೂಗಿದ ನನ್ನ ದನಿಯ ನೋವಿಗೆ
ಒಳಗೆ ಯಾರೋ ನನ್ನ ಎದೆಗೆ
ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿದಂತಾಯಿತು.
—–3——–
ಹೌದು, ಇದು ನನ್ನ ಅಮ್ಮನದೇ ಮುತ್ತು.
ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜ… ಅವಳು ಪೇಳಿದಾಗೆ
ನನ್ನೊಳಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಅಮ್ಮ ಇದ್ದಾಳೆ. ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಳೆ.
ನಾನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ದುಃಖಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಉಮ್ಮಳಿಸಿ ಅಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ.
ಅಮ್ಮ… ಹೇಗೆ ನಿನ್ನನು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಲಿ,
ಕಾಡುತಿಹೆ ನೀನು… ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳುವೆ.
ಎದೆಯಲಿ ನೀನಿರುವೆ, ಹೇಗೆ ಹೊರಿಸಲಿ
ನನ್ನ ತಪ್ಪಿನ ಭಾರವ..!
ಬೆನ್ನಿಗಂಟಿದ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಂದು ಬಿಡು ಅಂತ ಕೂಗಿದೆ.
ಬೇಡಿಕೊಂಡರೂ, ಪಾಡಿಕೊಂಡರೂ
ಒಳಗಿನ ಅಮ್ಮ ಬರಲಿಲ್ಲ.
ಬರುವ ಇಚ್ಚೆ ಇದ್ದಂತೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ.
ಅವಳು ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದ ಒಂದು ಮಾತು
ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತು. ಲೋಕಸತ್ಯವಾಗಿತ್ತು.
ನಾ ಹೊರಗೆ ಬಂದರೆ, ಜೀವನವಿಡೀ ನನ್ನ ಕುಡಿಯನು,
ಕ್ಷಮಿಸುವವರು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಯಾರಿಹರು?
ಅವಳು ನೇರವಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಳು.
ಮಾತು ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಕ್ಷಮೆ ಸಿಕ್ಕಿತು.
ನೀನೊಬ್ಬಳು ನನ್ನ ಜೊತೆಗಿರು.
ನೀನು ಅಲ್ಲೇ ಇರು.. ನಿನ್ನ ಬೆನ್ನಿಗಂಟಿದ ಅಪ್ಪನೂ…
******
hdwallpapersarena.com
ನಯನ
– ಮೇಘ ಶ್ರೀಧರ್
ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಕಣ್ತೆರೆಯೆ ಹೀಗೊಂದು ಕವನ
ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ಭಾವಗಳ ಕನ್ನಡೀಕರಣ
ಪಲ್ಲವಿಸುವಾ ಮನಕೆ ಶಬ್ದಗಳ ಚರಣ
ಪದಗಳಲಿ ಪೋಣಿಸಿದ ಚಂದದಾಭಾರಣ
ಮತ್ತಷ್ಟು ಓದು
ಒಂದು ಸುಂದರ ನಗುವಿಗೆ…ಇಷ್ಟು ಸಾಕಲ್ಲವೇ.. ???
ಕಳೆದೂ ಕೊಂಡ ಪ್ರೇಮಿಯುತಾನೆ ಹೃದಯದ ಬೆಲೆಯ ತಿಳಿದಿರುತಾನೆ…
– ಮನೋರಂಜನ್
ಮಾತಾಗಿ ಬಂದದ್ದು ಮನಸಲ್ಲೇ ಉಳಿದಿತ್ತು
ನಂಬಿಕೆಯ ಕನ್ನಡಿಯಲಿ; ಸುಳ್ಳಿನ
ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ಕಾಡಿತ್ತು.
ಕತ್ತಿ ಕತೆ
-ಉಮೇಶ್ ದೇಸಾಯಿ
ಅವರ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿನ ಕತ್ತಿ ಮಿನುಗಿತ್ತು..
ತುದಿಗೆ ಕೇಕಿನ ಬೆಣ್ಣೆ ಮೆತ್ತಿತ್ತು..
ಹಿಂದಿರುವ ನೊಣ , ಕಾವಿ ಧರಿಸಿತ್ತು
ಗುಂಯ್ಗುಡುತ್ತಿತ್ತು…
ನಿಲುಮೆ 