ನಂಬಿಕೆ, ನಿಷೇಧ, ಆಚರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಹಾರ

ಡಾ. ಶ್ರೀಪಾದ ಭಟ್
ಸಹಾಯಕ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕ
ಡಾ. ಡಿ ವಿ ಗುಂಡಪ್ಪ ಕನ್ನಡ ಅಧ್ಯಯನ ಕೇಂದ್ರ
ತುಮಕೂರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯ, ತುಮಕೂರು

ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿ ಕುರಿತು ಬಹಳಷ್ಟು ಚರ್ಚೆ ರಾಷ್ಟ್ರಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ದನ ಕದಿಯುವ ಹಾಗೂ ಅದನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಗುಂಪುಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿ “ಸೋ ಕಾಲ್ಡ್ ಗೋರಕ್ಷಕರ” ವಿರುದ್ಧ ಗುಡುಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮತ್ತೆ ಇಂಥ ಚರ್ಚೆ ಶುರುವಾಗಿದೆ. ಈ ಚರ್ಚೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಲ್ನೋಟದಲ್ಲಿ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರ ಆಹಾರ ಕ್ರಮವನ್ನು ಅಲ್ಪ ಸಂಖ್ಯಾತರ ಮೇಲೆ ಹೇರುವ ಹುನ್ನಾರ; ದಲಿತರು ಹಾಗೂ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಪುರೋಹಿತಶಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಆಳುತ್ತಿರುವ ಸಂಕೇತ ಎಂದೂ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಸಾವಿರಾರು ಜಾತಿ-ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ಆಹಾರ ಸಂಬಂಧಿ ವಿಧಿ-ನಿಷೇಧಗಳೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆಯೂ ಬಿಂಬಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಆಹಾರ ಸೇವಿಸುವಾಗಲೂ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಮಾತ್ರ ಅನ್ಯರನ್ನು ಸಹಪಂಕ್ತಿ ಭೋಜನದಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ, ಉಳಿದವರಲ್ಲಿ ಇಂಥ ಸಂಪ್ರದಾಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆಯೂ ಬಿಂಬಿಸುತ್ತ, ಇವೆಲ್ಲ ಜಾತಿಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಬಲಗೊಳಿಸುವ ಪುರೋಹಿತಶಾಹಿಯ ಹುನ್ನಾರ ಎಂದೂ ಸರಳವಾಗಿ ವಾದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇವೆಲ್ಲ ಹಾಗೆ ವಾದಿಸುವವರ ವಿವಿಧ ಸಮುದಾಯಗಳ ಆಹಾರ ಸಂಬಂಧಿ ಅಜ್ಞಾನವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆಯಲ್ಲದೇ ಇನ್ನೇನನ್ನೂ ಅಲ್ಲ. ಇಂಥ ತಿಳಿವಳಿಕೆಯನ್ನು ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿಸುವ ಕ್ಷೇತ್ರಾಧಾರಿತ ಅಧ್ಯಯನದ ಫಲಿತ ಹಾಗೂ ವಾಸ್ತವ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಇದು ತುಮಕೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿ ಕುರಿತ ಯೋಜನೆಯೊಂದನ್ನು ಆಧರಿಸಿದೆ.

ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಬೆಳೆ ಬೆಳೆಯುವ ಪದ್ಧತಿ ಅನೇಕಾನೇಕ ನಂಬಿಕೆ, ಆಚರಣೆಗಳಿಗೆ ಎಡೆ ಮಾಡಿ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಮೃದ್ಧಿಯನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ. ಹೊನ್ನಾರು, ಬಿತ್ತನೆ ಪೂಜೆ, ಕುರಿತುಳಿಸುವುದು, ಹೊಲಕ್ಕೆ ಎಡೆ ಇಡುವುದು, ದನಗಳ ಪೂಜೆ, ಭೂಮಿ ಪೂಜೆ, ಮುನಿಯಪ್ಪನ ಆಚರಣೆ, ಕೊಯ್ಲು ಶಾಸ್ತ್ರ, ಕಣ ಮಾಡುವುದು, ರಾಶಿ ಪೂಜೆ-ಸುಗ್ಗಿ ಮೊದಲಾದವು ಬಿತ್ತನೆಯ ಹಂತದಿಂದ ಸುಗ್ಗಿಯವರೆಗಿನ ಆವರ್ತನದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಸಂಗತಿಗಳು. ಜಿಲ್ಲೆಯ ಆಹಾರಧಾನ್ಯಗಳಿಗೂ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಥವಾ ಊರಿನ ಹೆಸರಿಗೂ ಸಂಬಂಧ ಇರುವುದನ್ನು ಕೂಡ ಗುರುತಿಸಬಹುದು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ರಾಗಿಮುದ್ದನಹಳ್ಳಿ. ಈ ಊರು ತುಮಕೂರು ತಾಲ್ಲೂಕು ಕೇಂದ್ರದಿಂದ ಪಶ್ಚಿಮ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 45 ಕಿ.ಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿದೆ. ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಈ ಊರಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಬಂದ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಗಂಡನ ಮನೆಯವರು ರಾಗಿ ಶ್ಯಾವಿಗೆ ಮಾಡಲು ರಾಗಿ ತಂದುಕೊಟ್ಟರಂತೆ. ಆಕೆ ಇದು ನಮ್ಮ ಊರಿನ ರಾಗಿ ಎಂದಾಗ ಆಕೆಯ ಗಂಡ ಇದು ನಿಮ್ಮ ಊರಿನ ರಾಗಿ ಅಲ್ಲ, ನಮ್ಮೂರಿನದು ಎಂದನಂತೆ. ಆಗ ಆಕೆ ನಮ್ಮೂರ ರಾಗಿ ಶ್ಯಾವಿಗೆ ತುಂಡಾಗದೇ ಬರುತ್ತದೆ; ಬೇರೆ ರಾಗಿ ಶ್ಯಾವಿಗೆ ತುಂಡು ತುಂಡಾಗಿ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಶ್ಯಾವಿಗೆ ಮಾಡಿ ತೋರಿಸಿದಳಂತೆ. ಅಂದಿನಿಂದ ಆಕೆಯ ಮನೆ ಕಡೆಯ ರಾಗಿಯನ್ನೇ ಅವರೂ ಬೆಳೆದು ರಾಗಿ ಶ್ಯಾವಿಗೆ, ಮುದ್ದೆಗೆ ಬಳಸತೊಡಗಿದರಂತೆ. ಅಂದಿನಿಂದ ಈ ಊರಿಗೆ ರಾಗಿಮುದ್ದನ ಹಳ್ಳಿ ಎಂದು ಹೆಸರು ಬಂದಿತು ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ.

ತುಮಕೂರು ತಾಲ್ಲೂಕು ಕೇಂದ್ರದಿಂದ ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು 35 ಕಿ.ಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ನಾಣಿಕೆರೆ ಗ್ರಾಮ ನಿಡುವಳ್ಳು ಗ್ರಾಮಪಂಚಾಯ್ತಿಗೆ ಸೇರಿದೆ. ಈ ಊರಿನ ಸುತ್ತುಮುತ್ತಲಿನ ಕೆಲಸ ಊರುಗಳ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಕತೆಯೊಂದು ತಳಕುಹಾಕಿಕೊಂಡಿದೆ. ಈ ಪ್ರದೇಶ ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ದಟ್ಟ ಕಾಡು ಪ್ರದೇಶವಾಗಿತ್ತಂತೆ. ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು ಬೇಟೆಯಾಡುವಾಗ ಬೇಟೆಗಾರನಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಓಡಿದ ಕಾಡು ಮೊಲವೊಂದು ಇಲ್ಲಿನ ಕೆರೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಸೀಗೆ ಮೆಳೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡಿತ್ತಂತೆ. ಬೇಟೆಗಾರನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬೇಟೆ ನಾಯಿ ಆ ಮೊಲವನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಯತ್ನಿಸಿ ಮೆಳೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡಿತಂತೆ. ಆಗ ಬೇಟೆಗಾರರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಮೆಳೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿದರಂತೆ. ಆಗ ಮೊಲ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಮೊಲ ಹಿಡಿಯಲು ಹೋಗಿದ್ದ ನಾಯಿ ಆ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದುಹೋಗಿತ್ತಂತೆ. ಬೆಂದ ನಾಯಿಯನ್ನೇ ಮೊಲ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಈ ಊರಿನ ಜನ ಹಂಚಿ ತಿಂದದ್ದರಿಂದ ಈ ಊರಿಗೆ ನಾಣಿಕೆರೆ ಎಂದು ಹೆಸರು ಬಂದಿತಂತೆ. ಈ ನಾಯಿಯ ಭಾಗವನ್ನು ತಿಂದ ಊರಿನವರು ಯಾವ ಭಾಗ ತಿಂದಿದ್ದರೋ ಅವರ ಊರಿಗೆ ಅದೇ ಹೆಸರು ಬಂದಿದೆ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ನಾಯಿ ಮಧ್ಯಭಾಗ ತಿಂದವರ ಊರು ನಾಯಿ ನಾಣಿಕೆರೆ, ನಡ ತಿಂದವರ ಊರು ನಿಡುವಳ್ಳು, ಕಾಲು ತಿಂದ ಚನ್ನೇನ ಹಳ್ಳಿ ಎಂದು ಈಗಲೂ ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆಹಾರ ಅಂದರೆ ಹಸಿವಾದಾಗಲೋ ಚಪಲಕ್ಕೋ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನು ಒಂದಷ್ಟು ತಿನ್ನುವ ಅಥವಾ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸುವ ಮೂಲಕ ಜನರನ್ನು ಆರಾಮವಾಗಿ ಇರಿಸುವ ಪದಾರ್ಥವಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಅನೇಕ ಆಯಾಮಗಳಿವೆ. ಬದಲಾದ ಇಂದಿನ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯಿಂದಾಗಿ ಸಿದ್ಧ ಆಹಾರಗಳು ಸುಲಭವಾಗಿ ಲಭ್ಯವಾಗುತ್ತಿವೆ. ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ವ್ಯಾಪನೆಯಿಂದ ಎಲ್ಲ ಮೂಲೆಗೂ ಸಂಸ್ಕರಿತ ಆಹಾರ ಪದಾರ್ಥಗಳು ತಲುಪುತ್ತಿವೆ. ಇಂಥ ಆಹಾರ ಕೆಡದಿರಲೆಂದು ಅನೇಕ ರೀತಿಯ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳ ಮಿಶ್ರಣ ಕೂಡ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಇದರಿಂದ ಅದನ್ನು ತಿನ್ನುವವರ ಆರೋಗ್ಯದ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮಗಳಾಗುತ್ತಿವೆ. ಈ ಕುರಿತು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿರುವ ಜಾಗೃತಿ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿಯತ್ತ ಹೊರಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಇದೊಂದು ಗುಣಾತ್ಮಕ ಬೆಳವಣಿಗೆ.

ಬಸುರಿ-ಬಾಣಂತಿ, ಶಿಶು, ಕಾಯಿಲೆ ಬಿದ್ದವರಿಗೆ ಸಸ್ಯ ಮತ್ತು ಮಾಂಸಾಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ವಿಧಿ-ನಿಷೇಧಗಳಿವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಅಣ್ಣೇಸೊಪ್ಪನ್ನು ಬಸುರಿಗೆ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ತಂಪುಕಾರಕವಾದ್ದರಿಂದ ಬಸುರಿಗೆ ಶೀತವಾಗಿ ಅಪಾಯ ಉಂಟಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇರುವುದರಿಂದ ಇಂಥ ನಿಷಿದ್ಧ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ ಅನ್ನಬಹುದು. ತುಮಕೂರು, ತಿಪಟೂರು, ಗುಬ್ಬಿ, ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳಲ್ಲಿ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳಾದ ವೀರಶೈವರು ಅಧಿಕವಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಭಾಗದ ಮಾಂಸಾಹಾರಿ ಸಮುದಾಯಗಳು ವಿಶೇಷ ಸಂದರ್ಭ ಮತ್ತು ದೇವತಾ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಂಸಾಹಾರ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. ಮಾಂಸಾಹಾರಿ ಸಮುದಾಯಗಳು ನಿತ್ಯವೂ ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನೇ ಸೇವಿಸುತ್ತವೆ ಎನ್ನಲಾಗದು. ಮಾಂಸಾಹಾರ ಸೇವನೆಯಲ್ಲೂ ಕೆಲವು ವಿಧಿ ನಿಷೇಧಗಳಿವೆ. ಸಮುದಾಯ ಹಾಗೂ ವ್ಯಕ್ತಿ ನಿಷ್ಠವಾಗಿ ಇವು ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ. ಕೆಲವು ಸಮುದಾಯಗಳು ವಾರದ ಒಂದೊಂದು ದಿನ ಆಹಾರ ಸೇವಿಸದ ದಿನಗಳಿವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಭಾನುವಾರದಂದು ರಾಮನ ಒಕ್ಕಲಿನವರು; ಸೋಮವಾರದಂದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಉಳಿದ ಎಲ್ಲ ಸಮುದಾಯಗಳು; ಮಂಗಳವಾರದಂದು ಆಂಜನೇಯ ಒಕ್ಕಲಿನವರು; ಶುಕ್ರವಾರದಂದು ಲಕ್ಷ್ಮೀ ಆರಾಧಕರು; ಶನಿವಾರದಂದು ಶನಿದೇವರ ಅಥವಾ ಜಡೆಮುನಿ ಅಥವಾ ಮುನಿಸ್ವಾಮಿಯ ಭಕ್ತರು ಮಾಂಸಾಹಾರ ಸೇವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಶ್ರಾವಣಮಾಸದಲ್ಲಿ ಮಾಂಸಾಹಾರಿಗಳು ಮಾಂಸಾಹಾರ ಸೇವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಮುಸ್ಲಿಂ ಮತ್ತು ಕ್ರೈಸ್ತ ಸಮುದಾಯಗಳಲ್ಲೂ ಮಾಂಸಾಹಾರ ಸಂಬಂಧಿ ವಿಧಿ-ನಿಷೇಧಗಳಿದ್ದೇ ಇವೆ.

ಇಷ್ಟಲ್ಲದೇ ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ಮನೆಯ ಒಳಗಡೆ ಬೇಯಿಸದೆ, ಮನೆಯ ಹೊರಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಹೊರ ಒಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಯಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಮಾಂಸಾಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಬಗೆಗಳಿವೆ. ಕರಿಮೀನು, ಸೀಗಡಿ ಪಲ್ಯ, ಏಡಿಸಾರು, ಕರ್‍ಬಾಡು, ಬಾಡಿನಸಾರು, ಕೋಳಿಸಾರು, ಚಾಕಣ, ಮೊಟ್ಟೆಸಾರು ಇತ್ಯಾದಿ ಜನಪ್ರಿಯವಾದವು. ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಬೇಟೆಯಾಡಿದ ಮೊಲ, ಪಕ್ಷಿಗಳ ಮಾಂಸವನ್ನೂ ಸೇವಿಸುವುದಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ನೆಂಚಿಕೆಯಾಗಿ ಚಕ್ಕೆ, ಲವಂಗ, ಮೆಣಸು, ಜಿರೀಗೆ, ಉಪ್ಪು, ಹುಣಸೆ, ಮೆಣಸಿನಪುಡಿ, ಧನಿಯಪುಡಿ, ಕೊತ್ತಂಬರಿಸೊಪ್ಪು, ಪುದೀನಾಸೊಪ್ಪು, ತೆಂಗಿನಕಾಯಿ, ಈರುಳ್ಳಿ, ಬೆಳ್ಳುಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಹದವಾಗಿ ಬೆರೆಸಿ, ಅರೆದು ಮಸಾಲೆ ಮಾಡಿ, ಮಾಂಸದ ಜೊತೆ ಬೇಯಿಸಿ ರಾಗಿಮುದ್ದೆಯ ಜೊತೆ ಸೇವಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಕಾಲಕ್ಕೆ ಮಳೆ ಬಾರದಿದ್ದರೆ ಮಂಚಕಲ್‍ಕುಪ್ಪೆ ಬಳಿಯ ಬೊಮ್ಮನಹಳ್ಳಿಯ ಮಲ್ಲೇದೇವರ ಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಆಚರಣೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಆಗ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಆಗಮಿಸುವ ಭಕ್ತರು ಅಣ್ಣೇ ಸೊಪ್ಪಿನ ಹರಕೆ ಹೊತ್ತು ಅದನ್ನೇ ದೇವರಿಗೆ ಪೂಜಿಸಿ ಅದನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ನೈವೇದ್ಯ ಅರ್ಪಿಸಿ ಪ್ರಸಾದವಾಗಿ ಸೇವಿಸುವರು. ಅಣ್ಣೇ ಸೊಪ್ಪಿನ ಹರಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರೆ ಮಳೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಉಳಿದುಬಂದಿದೆ. ಎಲ್ಲ ಸಮುದಾಯಗಳಲ್ಲೂ ಅವರದೇ ಆದ ಆಹಾರ ವೈವಿಧ್ಯವಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಆಹಾರ ಸಂಬಂಧಿ ನಂಬಿಕೆ, ಆಚರಣೆಗಳೂ ಇವೆ. ಎಲ್ಲ ಸಮುದಾಯಗಳೂ ಆಹಾರ ಸೇವನೆಯನ್ನು ಖಾಸಗಿ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತವೆ. ವಿಶೇಷ ಅಂದರೆ ಯಾವುದೇ ಸಮುದಾಯದ ಜನ ಹಬ್ಬ, ಮದುವೆ, ತಿಥಿಯಂಥ ವಿಶೇಷ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಊರ ಹಬ್ಬದಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಪಾಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ನಿಯಮ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಆಹಾರ ಸೇವಿಸುವಾಗಲೂ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಊಟಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಕಾಲು ತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು, ಕುಳಿತೇ ಊಟಮಾಡುವುದು, ತಮ್ಮ ಜನರೊಂದಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಊಟಕ್ಕೆ ಕೂರುವುದು ಇತ್ಯಾದಿ ನಿಯಮಗಳ ಕನಿಷ್ಠ ಪಾಲನೆ ಇಂಥ ಕಡೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಉಳಿದಂತೆ ಹೊಟೇಲುಗಳಲ್ಲಿ, ಹಾದಿ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಸೇವಿಸುವಾಗ ಸಮುದಾಯ ಪಾಲಿಸುವ ನಿಯಮಗಳ ಪಾಲನೆ ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ಕಾಡುಗೊಲ್ಲರು ಹಂದಿ ಮತ್ತು ದನ, ಎಮ್ಮೆ ಮತ್ತು ಕೋಣಗಳನ್ನು ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಆಹಾರವಾಗಿ ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಪಾಲಿಸುವ ಕೆಲವು ಗೊಲ್ಲರು ಕೋಳಿಯನ್ನೂ ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ. ಕುರಿ ಮತ್ತು ಮೇಕೆಗಳ ಮಾಂಸವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. ಶನಿವಾರ ಮತ್ತು ಸೋಮವಾರಗಳಂದು ಇವರು ಮಾಂಸಾಹಾರ ಸೇವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಶ್ರಾವಣ ಮಾಸದಲ್ಲೂ ಮಾಂಸಾಹಾರ ಸೇವನೆ ನಿಷಿದ್ಧ. ಇವರು ಬೇಟೆಯಾಡದ ಕಾರಣ ಯಾವುದೇ ಹಕ್ಕಿಗಳನ್ನೂ ಆಹಾರವಾಗಿ ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜನಿಗೆ ಕುರಿ ಎಂದು ಹೆಣ್ಣು ಕುರಿಯೊಂದನ್ನು ಬಿಡುವ ಇವರು ಅದನ್ನು ಹಾಗೂ ಅದರ ಮರಿಗಳನ್ನು ಹಾಲಿನ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರವೇ ಬಳಸುತ್ತಾರಲ್ಲದೇ ಅದನ್ನು ಆಹಾರಕ್ಕೆ ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ. ಹುರುಳಿ ವ್ರತದ ಗೊಲ್ಲರು ಹುರುಳಿಯನ್ನು ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಸಮುದಾಯದ ಜನ ನಿಯಮದಂತೆ ವಿಶೇಷ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಜಾತಿಯ ಅಥವಾ ಬಂಧುಗಳ ಜೊತೆ ಮಾತ್ರ ಸಹಪಂಕ್ತಿ ಭೋಜನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಕಾಡುಗೊಲ್ಲರಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ವಿಶೇಷ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಊಟದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಯಾರು ಎಲ್ಲಿ ಕೂರಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನೂ ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸ್ವಜಾತಿಯಲ್ಲದ ಯಾರನ್ನೂ ಅವರು ಸಹಪಂಕ್ತಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಯಾರೇ ಬಂದರೂ ಊಟ ನೀಡುತ್ತಾರಾದರೂ ಸಹಪಂಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಮುಖ್ಯ. ಉಳಿದ ಸಮುದಾಯಗಳಲ್ಲೂ ಇಂಥ ನಿಯಮಗಳೇ ಕಾಣಿಸುತ್ತವೆ. ಆಚರಣೆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಆಹಾರ ಸೇವನೆಯ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನ ಪಾಲನೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಬದಲಾದ ಇಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಇಂಥ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ನಿಯಮ ಹೊಟೇಲುಗಳಲ್ಲಿ, ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಮದುವೆ, ಗೃಹಪ್ರವೇಶ ಇತ್ಯಾದಿ ಆಹ್ವಾನಿತ ಸಮಾರಂಭಗಳಲ್ಲಿ ಊಟ ಮಾಡುವಾಗ ಅನ್ವಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಇಂಥ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಊಟದ ನಿಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಜನರೇ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಇಂಥ ನಿಯಮ ಪಾಲಿಸುವವರು ಇತರೆಡೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ.

ಆಹ್ವಾನವಿಲ್ಲದೇ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದೇ ಯಾರೂ ಯಾರ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಿಗೂ ಊಟ ಅಥವಾ ಆಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಭಿಕ್ಷಾಟನೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆಹಾರ ಸೇವನೆ ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಸಂಕೇತವೂ ಹೌದು. ಆಹ್ವಾನದ ಮೇರೆಗೆ ಒಂದೆಡೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋದರೂ ಅಲ್ಲಿ ನಿರೀಕ್ಷಿತ ಗೌರವ, ಸೌಜನ್ಯದ ನಡತೆ ಕಾಣಿಸದಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಊಟವನ್ನು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಬಡವ ಶ್ರೀಮಂತ ಎಂಬ ಭೇದವಿಲ್ಲ. ಈ ಎಲ್ಲ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಆಹಾರ ಎಂಬುದು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ವರ್ತನೆಯನ್ನೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ನಡಾವಳಿಗಳನ್ನೂ ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಆಹಾರ ಸಂಬಂಧಿಯಾದ ಅಪಾರ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ನಿಷೇಧಗಳು ಕಾಣಿಸುತ್ತವೆ. ಮಾಂಸಾಹಾರಿಗಳಾದರೂ ಕೆಲವರು ಹಂದಿಯನ್ನು, ದನ, ಎಮ್ಮೆಗಳನ್ನು ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ, ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಕೋಳಿಯನ್ನೂ ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ ಕುರಿಯನ್ನೇ ತಿನ್ನುವ ಕಾಡುಗೊಲ್ಲರು ಜನಿಗೆ ಕುರಿಯನ್ನು ಸೇವಿಸದಿದ್ದರೆ ನಾಯಕರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಮೇಕೆಯನ್ನು ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ. ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳಲ್ಲೂ ಕೆಲವರು ಈರುಳ್ಳಿ-ಬೆಳ್ಳುಳ್ಳಿ, ಗೆಣಸು, ಹುರುಳಿ ಇತ್ಯಾದಿ ನಿಷೇಧ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡವರಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗೆ ಆಹಾರದಲ್ಲಿ ತಿನ್ನಬಹುದಾದುದನ್ನೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಜನ ತಿಂದೇ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನಲಾಗದು. ಆಚರಣೆ ಅಥವಾ ನಂಬಿಕೆ ಇತ್ಯಾದಿ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಯಾವ ಆಹಾರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೋ ಅದನ್ನು ಅವರು ತಮ್ಮ ಆಹಾರ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಮುಖ್ಯ. ಕಾಡುಗೊಲ್ಲರು ತಾವು ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಇಲ್ಲದೇ ಸಾಯುವಂತಾದರೂ ಸರಿ; ಜನಿಗೆ ಕುರಿ ಮತ್ತು ದನ ಮಾತ್ರ ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ಜೈನ, ಲಿಂಗಾಯತರಂಥ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳು ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಕೂಡ ಸೇವಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ನಾಯಕ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಊಟದಲ್ಲಿ ಪಂಕ್ತಿ ಭೇದವಿದ್ದು ಸ್ವಜಾತಿಯ ಜನರನ್ನು ಹಾಗೂ ತಮಗೆ ಸರಿಸಮಾನವಾದ ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ತಮ್ಮ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಊಟಕ್ಕೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇವರು ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ಲಿಂಗಾಯತ, ಜೈನ, ಮುಸ್ಲಿಂ, ಆದಿ ದ್ರಾವಿಡ, ಆದಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ಸಹಪಂಕ್ತಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ. ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯ ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತದೆ. ಕೋಳಿ, ಕುರಿ, ಮೇಕೆ, ದನ, ಎಮ್ಮೆ, ಮೀನು, ತಿನ್ನುವರು. ಇವರು ಯಾವುದೇ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಆಹಾರವಾಗಿ ಬಳಸಬೇಕಾದಾಗ ಅವುಗಳಿಗೆ ಜೀವವಿದ್ದಾಗ ದೇವರ ಸ್ಮರಣೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಒಂದೇ ಏಟಿಗೆ ಕತ್ತರಿಸಿ ತಿನ್ನುವ ಪದ್ಧತಿ ಮತ್ತು ಆ ಪ್ರಾಣಿಯ ಆತ್ಮ ದೇವರಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಇದೆ. ಹೀಗೆ ಕ್ರಮಬದ್ಧವಾಗಿ ತಯಾರಿಸಿದ ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ‘ಹಲಾಲ್’ ಎನ್ನುವರು. ನಿಷಿದ್ಧ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಿಗೆ ತೀವ್ರ ಹಿಂಸೆ ನೀಡಿ ಅಥವಾ ಕದ್ದು ತಂದು ಕೊಂದು ಅಕ್ರಮವಾಗಿ ತಯಾರಿಸಿದ ಆಹಾರವನ್ನು ‘ಹರಾಮ್’ ಎನ್ನುವರು. ಹಲಾಲ್ ಆಹಾರ ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹ. ಹರಾಮ್ ಆಹಾರ ತಿರಸ್ಕಾರ ಯೋಗ್ಯ ಎಂದು ತಿಳಿಯುವರು.

ತಿನ್ನಬಹುದಾದ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಾಣಿ, ತರಕಾರಿ, ಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಕೇವಲ ಆಹಾರವಾಗಿ ಮಾತ್ರ ನೋಡುವವರಿಗೆ ವಿವಿಧ ಸಮುದಾಯಗಳವರ ಆಹಾರ ಸಂಬಂಧಿ ವಿಧಿ ನಿಷೇಧಗಳು ಅರ್ಥರಹಿತವಾಗಿ ಕಾಣಬಹುದು. ಸ್ವತಃ ಮಾಂಸ ತಿನ್ನುವವರು ಅದರಲ್ಲೂ ಕುರಿ ತಿನ್ನುವವರು ಜನಿಗೆ ಕುರಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಮೇಲ್ನೋಟದಲ್ಲಿ ಅರ್ಥ ಕಾಣಿಸದೇ ಇರಬಹುದು. ಆದರೆ ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಕಾರಣ ದೊರೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ‘ತಮಗೆ ಒಗ್ಗುವುದಿಲ್ಲ’, ‘ನಮ್ಮ ಸಂಪ್ರದಾಯದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ’, ‘ಪಾಪದ ಕೆಲಸ’, ‘ಹಿರಿಯರು ಮೆಚ್ಚುವುದಿಲ್ಲ’ ಇತ್ಯಾದಿ ಅನೇಕ ಕಾರಣಗಳು ದೊರೆಯುತ್ತವೆ. ವಿಜ್ಞಾನದ ವಿವರಣೆಯಂತೆ ಆಹಾರ ಎಂದರೆ ಪ್ರೋಟೀನು, ವಿಟಮಿನ್ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಬೋಹೈಡ್ರೇಟುಗಳನ್ನು ದೇಹಕ್ಕೆ ಒದಗಿಸುವ ವಸ್ತು ಮಾತ್ರ. ಈ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸಸ್ಯಾಹಾರ, ಮಾಂಸಾಹಾರ ಎಂಬ ಭೇದವಾಗಲೀ ಅದು ಅಥವಾ ಇದು ನಿಷಿದ್ಧ ಎಂಬುದಾಗಲೀ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಸಮುದಾಯಗಳ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ವಿಜ್ಞಾನದ ವಿವರಣೆಯಂತಲ್ಲ. ಅದು ಇಡೀ ಜೀವನವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ವಿಶಿಷ್ಟವೂ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಅಪರೂಪದ ಕೊಡುಗೆಯೂ ಆಗಿದೆ ಎಂಬ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸಂಬಂಧವಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಆಹಾರ ಸಂಬಂಧಿಯಾದ ಅಪಾರ ಸಂಪ್ರದಾಯ, ಆಚರಣೆ, ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ನಿಷೇಧಗಳು ಕಾಣಿಸುತ್ತವೆ.

2015ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಗೋಮಾಂಸ ಭಕ್ಷಣೆಯ ಪರ ವಿರೋಧ ಚರ್ಚೆ ವಿಪರೀತವಾಗಿ ನಡೆಯಿತು. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಗೋಮಾಂಸವನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಿತು. ಗೋವು ಹಿಂದೂಗಳ ಪವಿತ್ರ ಪ್ರಾಣಿ, ಅದನ್ನು ಕೊಂದು ತಿನ್ನುವುದು ಅವರ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಘಾಸಿಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ, ಸಂವಿಧಾನ ಕೂಡ ಗೋಹತ್ಯೆ ನಿಷೇಧ ಹೇಳಿದೆ ಎಂದು ಅದರ ಪ್ರತಿಪಾದಕರು ಹೇಳಿದರೆ, ಹಿಂದೂಗಳೆಂದು ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡ ಕೆಲವು ಸಮುದಾಯಗಳು, ಮುಸ್ಲಿಮರು, ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ಗೋಮಾಂಸವನ್ನು ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ಸೇವಿಸುತ್ತ ಬಂದಿದ್ದು ಅದು ಅವರ ಆಹಾರದ ಹಕ್ಕು ಎಂದು ನಿಷೇಧ ವಿರೋಧಿಸುವವರು ಹೇಳತೊಡಗಿದರು. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಹಾರದ ಜಾಗತಿಕ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಚಿಂತಕರಾದ ಎಸ್ ಎನ್ ಬಾಲಗಂಗಾಧರ ಅವರು ಇಂಥ ಪರ ವಿರೋಧವಾದ ಈ ಎರಡೂ ವಾದಗಳು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ರೀತಿಯ ಐಡಿಯಾಲಜಿಗಳಿಂದ ಉಂಟಾಗಿವೆಯಲ್ಲದೇ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು ಅಥವಾ ಏನನ್ನಾದರೂ ಒಂದು ಸಮುದಾಯ ಯಾಕೆ ಆಹಾರವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದರೆ ಅದನ್ನು ಆ ಸಮುದಾಯ ‘ತನ್ನ ಆಹಾರ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ’ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ (ಬೀಫ್ ಬ್ಯಾನ್ಸ್, ಬೀಫ್ ಪಾರ್ಟಿಸ್ ಆಂಡ್ ಸೇಕ್ರೆಡ್ ಕೌಸ್; ಎಸ್ ಎನ್ ಬಾಲಗಂಗಾಧರ ಆಂಡ್ ಜೆಕಬ್ ಡಿ ರೂವರ್, ಘೆಂಟ್ ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿ, ಬೆಲ್ಜಿಯಂ, 2015, ಪೇಜಸ್: 3-4).

ಗೋಮಾಂಸದ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಆಧುನಿಕ ಸಮಾಜ ಜನಪದ ಆಹಾರ ವಿಧಿ ನಿಷೇಧಗಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮವನ್ನು ಗಮನಿಸದ ಕಾರಣ ಘರ್ಷಣೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಇಂಥ ಮನೋಧರ್ಮ ಹುಟ್ಟಲು ಕಾರಣವಾದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಬಾಲಗಂಗಾಧರ್ ಅವರು ಪೂರ್ವೋಕ್ತ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರವಾಗಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿ ಎರಡೂ ಪಕ್ಷಗಳ ವಾದದಲ್ಲಿ ಹುರುಳಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆಹಾರ ಸಂಬಂಧಿಯಾದ ತುಮಕೂರಿನ ಸಮುದಾಯಗಳ ನಂಬಿಕೆ ನಿಷೇಧಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೂ ಈ ಮಾತು ಸರಿ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಆಹಾರ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಅಥವಾ ಸ್ವೀಕರಿಸದ ಸಂಗತಿ ಎರಡು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ: ಮೊದಲನೆಯದು ವ್ಯಕ್ತಿ ನೆಲೆ-ಇದರಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಬೇಕು ಬೇಡಗಳಿಗೆ ಇಷ್ಟದ, ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದ, ರುಚಿಸದ ಹಾಗೂ ತನ್ನ ಆರೋಗ್ಯದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಆಹಾರದ ಆಯ್ಕೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಇದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಥವಾ ಸಮುದಾಯಗಳ ಮೇಲೆ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರದು, ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಇದನ್ನು ಸಮುದಾಯ ಅಥವಾ ಸಮಾಜದ ಇತರೆ ಸದಸ್ಯರು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಇನ್ನೊಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಥವಾ ಸಾಮುದಾಯಿಕ ನೆಲೆ-ಇದು ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾದುದು. ಸಮುದಾಯವೊಂದರಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ನಡೆದು ಬಂದ ಆಹಾರ ಸಂಬಂಧಿ ರೀತಿ, ನಿಯಮ, ವಿಧಿ, ನಿಷೇಧಗಳನ್ನು ಆಯಾ ಸಮುದಾಯದ ಸದಸ್ಯರೆಲ್ಲ ಪಾಲಿಸಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಣಾಮ ಮತ್ತು ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಉಳ್ಳದ್ದು. ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ತನ್ನ ಸದಸ್ಯರು ಬಳಸಲೇಬಾರದೆಂದು ವಿಧಿಸಿದ ಸಮುದಾಯವೊಂದರ ಸದಸ್ಯ ಸ್ವ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ವಿಧಿಯನ್ನು ಮೀರಿದರೆ ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಇತರೆ ಸದಸ್ಯರು ಆಕ್ಷೇಪಿಸುವುದು ಹಾಗೂ ಮಾಂಸಾಹಾರಿ ಸಮುದಾಯದವರು ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ನೋಡುವುದು, ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವುದು ಕೂಡ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಣಾಮದ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಘಟಿಸುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ ಸಂಗತಿ ಎಂದರೆ ಸಮುದಾಯವೊಂದು ತನ್ನ ಸಮುದಾಯದ ಸದಸ್ಯರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಇಂಥ ವಿಧಿ, ನಿಷೇಧಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತದೆಯೇ ವಿನಾ ಅನ್ಯ ಸಮುದಾಯಕ್ಕಲ್ಲ. ಆಯಾ ಸಮುದಾಯದ ಸದಸ್ಯ ಕೂಡ ತನ್ನ ಸಮುದಾಯದ ವಿಧಿ ನಿಷೇಧಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಜಾಗೃತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆಯೇ ವಿನಾ ಅನ್ಯ ಸಮುದಾಯದ ವಿಧಿ ನಿಷೇಧಗಳ ಪರಿಗಣನೆ ಆತನಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಇತರ ಸಮುದಾಯದ ಆಹಾರ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ಸಮುದಾಯ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಮಾಡುವುದು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವುದಿಲ್ಲ.

ಒಂದೊಂದು ಸಮುದಾಯವೂ ತನ್ನ ಸದಸ್ಯರ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಉಳಿದವನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯಿಸುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಸಮುದಾಯಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಆಹಾರ ಸಂಬಂಧಿ ವಿಧಿ ನಿಷೇಧಗಳು ಎಷ್ಟೇ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡರೂ ಅದು ಪರಸ್ಪರ ಘರ್ಷಣೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗದೇ ವೈವಿಧ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ, ಆಮೂಲಕ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ವಿಶಿಷ್ಟತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ತುಮಕೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಹತ್ತಾರು ಸಮುದಾಯಗಳ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಆಹಾರ ಸಂಬಂಧಿ ವಿಧಿ ನಿಷೇಧಗಳು ಇದನ್ನೇ ತೋರಿಸುತ್ತಿವೆ.