ತಲೆಕೆಟ್ಟ ಕಾನೂನುಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ವಂತ ಬುದ್ಧಿಯಿಲ್ಲದ ಜೀವಿಗಳು

–  ರಾಕೇಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಮತ್ತೂರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸೋಮಯಾಗದಲ್ಲಿ ಸಂಕೇತಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಮೇಕೆ ಬಲಿ ಕೊಟ್ಟು ತಿಂದರಂತೆ, ಸೋಮರಸ ಕುಡಿದರಂತೆ ಅಂತ ಪ್ರಗತಿಪರರ ವಾಣಿಯೊಂದು ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿ ಬರೆಯಿತು. ಈ ಸುದ್ದಿಯಿಂದಾಗಿ ಟೌನ್ ಹಾಲ್ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ದನ ತಿನ್ನುವುದನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವ ಕಬಾಬ್ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿಗಳಿಗೂ ಹೊಟ್ಟೆನೋವು ಕಾಣಿಸಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಇವರನ್ನು ಕರೆಯದೇ ತಿಂದರೂ ಎಂದು ಹೊಟ್ಟೆ ನೋವಾಗಿತ್ತೋ ಏನೋ. PhD ಮಹಾಶಯನೊಬ್ಬ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಮಾಂಸ ತಿನ್ನಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರೆ ರೇಟ್ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಅಳ್ತಾ ಇದ್ದ. ಎಂತೆಂತವರೆಲ್ಲ ವಿವಿಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಠ ಮಾಡುತ್ತಾರಪ್ಪಾ ಅನಿಸಿತು. ಎಲ್ಲಾ (ಜಾತಿ/ಪಂಗಡದ) ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಸಸ್ಯಹಾರಿಗಳು ಅನ್ನೋದು “ಮೂಢನಂಬಿಕೆ”. ಸಿದ್ರಾಮಯ್ಯನವರಿಗೆ ಹೇಳಿ ಮೌಢ್ಯ ನಿಷೇಧ ಕಾಯ್ದೆಯ ಮೂಲಕ ಈ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಬೇಕು. ಕಾಶ್ಮೀರಿ ಪಂಡಿತರಿಗೆ ಶಿವರಾತ್ರಿ ಹಬ್ಬದಂದು ಮಾಂಸದಡುಗೆಯೇ ವಿಶೇಷವಾದದ್ದು. ಬಂಗಾಳಿ, ಓಡಿಶಾದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೂ, ಗೌಡ ಸಾರಸ್ವತ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಲ್ಲೂ ಮಾಂಸಹಾರಿಗಳಿದ್ದಾರೆ.

ಈ ಸುದ್ದಿಯ ಗದ್ದಲ ಶುರುವಾದ ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗನಿಸಿದ್ದು ಹೀಗೆ -ಜಾತ್ರೆ,ಉತ್ಸವ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಆಚರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಪ್ರಾಣಿಬಲಿ ಅಮಾನವೀಯ, ಕಾನೂನಿನ ಪ್ರಕಾರ ಅಪರಾಧವಾದರೇ, ಮಾಂಸದಂಗಡಿಗಳಿಗೆ-ಮಾಂಸಹಾರಿ ಹೋಟೆಲ್ಲುಗಳಿಗೇಕೆ ಸರ್ಕಾರಿ ಪರವನಾಗಿ? ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಿ ಬಲಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಅಥವಾ ಅಲ್ಲಿ ಮಾಂಸ ತುಂಡುಗಳು ಆಕಾಶದಿಂದ ಉದುರುತ್ತವೆಯೇ? ಅಲ್ಲೊಂದು ನ್ಯಾಯ,ಇಲ್ಲೊಂದು ನ್ಯಾಯವೇಕೆ? ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಅದನ್ನು ತಡೆಯುವ ತಾಕತ್ತಿದೆಯೇ? ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಬಿಡಿ. ಆಹಾರದ ಹಕ್ಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೇ ಭಾಷಣ ಕೊಡಬಲ್ಲ, ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ ದ್ವಂಧ್ವ ನೋಡಿ. ದನ ತಿನ್ನುವುದು ಆಹಾರದ ಹಕ್ಕಾದರೇ, ಯಾಗ ನಡೆಸುವುದು, ಯಾಗದಲ್ಲಿ ಬಲಿಕೊಡುವುದು ಯಾಗ ನಡೆಸುವವರ ಹಕ್ಕಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಅಥವಾ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವವರು ಪ್ರಗತಿಪರರೇ? ಇವರು ಸತ್ಯಸಂಧರಾದರೇ, ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಪ್ರಾಣಿಹಿಂಸೆಗಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲಿ ನೋಡೋಣ. ಆಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದಾದರೇ, ಆಚರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಗುತೂರಿಸುವ ಮೂರ್ಖ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಸರ್ಕಾರಗಳು ಬಿಡಬೇಕು.

ಅದ್ಯಾರೋ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯೊಬ್ಬರು ಬಂದು ಕೊಡವರ ಕೆಲವು ಆಚರಣೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರಾಣಿಬಲಿಯ ನೆಪವೊಡ್ಡಿ ಅಡ್ಡಗಾಲಾಕಿದ್ದನ್ನು ಸಂತೋಷ್ ತಮ್ಮಯ್ಯ ಬರೆದಿದ್ದರು. ಕೊಡಗಿನ ಎರಡು-ಮೂರು ಕಡೆ ಜಿಲ್ಲಾಡಳಿತ ಮೂಗುತೂರಿಸಿ ಪೋಲಿಸ್ ಮತ್ತು ಕಾನೂನಿನ ಭಯ ತೋರಿಸಿ ಕೊಡವರ ಆಚರಣೆಗೆ ಕಲ್ಲುಹಾಕಿತಂತೆ! ಪ್ರಗತಿಪರರು ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ಎನಿಸಿಕೊಂಡವರು ರೀಲು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಲಗಾಡಿಯೆದ್ದ ಹಳೇ ಕ್ಯಾಸೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬರುವ ಗೊರಗೊರ ಹಾಡಿನಂತೆ ಒಂದು ಪದ ಹಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ “ಸಂಘಪರಿವಾರದವರು ಈ ನಾಡಿನ ಬಹುಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡಿ ಏಕ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಹೇರಲು ಹೊರಟಿದ್ದಾರೆ” ಅಂತ. ಆದರೆ,ಈ ನಾಡಿನ ಬಹುಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಆಚರಣೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಳಕಳಿ ತೋರಿಸುವಂತೆ ವರ್ತಿಸುವ ಇದೇ ಜನರು ಈ ದೇಶದ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥ ಸಂವಿಧಾನ ಅದರಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಿ ಅಂತ ಅಪ್ಪಣೆಕೊಡಿಸುತ್ತ, ನಾಡಿನ ಬಹುಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಕಾನೂನಿನ ನೆಪವೊಡ್ಡಿ ನಾಶ ಮಾಡುತ್ತಾ ಏಕಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಹೇರುತಿದ್ದಾರೆ. ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲಿದ್ದ ಆಚರಣೆಗಳು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು? ಸಂವಿಧಾನದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಈ ದೇಶದ ಬಹುಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಆಚರಣೆಗಳು ಸ್ಮಶಾನ ಸೇರಬೇಕೆ? ಸಂವಿಧಾನದ ವಿರುದ್ಧ ಮಾತನಾಡಿದೆ ಎಂದು ಒಂದು ವರ್ಗ ದನಿಯೆತ್ತಬಹುದೇನೋ? ಅವರು ಮಾಂಸಹಾರಿಗಳಲ್ಲವೇ? ಅವರು ತಿನ್ನುವ ಮಾಂಸವೇಗೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ? ಅದನ್ನು ಮಾನ್ಯ ಮಾಡುವ ಸಂವಿಧಾನ, ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಆಚರಣೆಗಳಡಿಯಲ್ಲಿ ಏಕೆ ಮಾಡಬಾರದು? ಅವರಿವರ ಆಚರಣೆಗಳು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿರಲಿ. ಸಂವಿಧಾನವೇ ಅಂತಿಮ ಎಂಬುವವರು ನಡೆಸುವ ಆಚರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ಮೂಗು ತೂರಿಸಿದರೆ ಇವರು ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತಾರೆಯೇ? ಬಗ್ಗಿದವರಿಗೊಂದು ಗುದ್ದು ಎನ್ನುವುದೇ ಈಗಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ನ್ಯಾಯ.

ಈ ಪ್ರಗತಿಪರರ ಪುಂಗಿಗೆ ಡೋಲು ಬಡಿಯಲಿಕ್ಕೆಂದೇ ಒಂದಿಷ್ಟು ಬಲಪಂಥೀಯ ಪ್ರಾಣಿದಯಾಮಯಿ ಸಸ್ಯಹಾರಿಗಳೂ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.ಅದ್ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ? ಸಸ್ಯಹಾರಿಗಳ ಆಚರಣೆ ಮಾತ್ರವೇ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಉಳಿದದ್ದು ವಿಕೃತಿ ಎಂಬುದು ಇವರ ನಿಲುವೇ? ಈ ಜನರಿಗೇಕೆ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ ನೋಡಿಕೊಂಡು ತೆಪ್ಪಗಿರಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ? ಮತ್ತೂರಿನ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಬಂದ ವಾದಗಳಲ್ಲಿ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ತಮಗೆ ಕೊಡದೇ ಮಾಂಸ ತಿಂದರೆಂದು ಹೊಟ್ಟೆನೋವು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಗುಂಪು ಒಂದಾದರೇ, ಇನ್ನೊಂದು ಗುಂಪು ಸತ್ಯಶೋಧನೆಗೆ ಹೊರಟು ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಿಬಲಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದಿತು. ಮತ್ತೊಂದು ಗುಂಪು ಸೇಫ್ ಆಟಕ್ಕಿಳಿದು ಈ ಘಟನೆಯನ್ನು ಖಂಡಿಸಿತು. ಆದರೆ, ಈ ಯಾವುದೇ ಗುಂಪುಗಳೂ ಅಲ್ಲಿ ಬಲಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೇ ಅದನ್ನೊಂದು ಆಚರಣೆಯ ಭಾಗವಾಗಿ ನೋಡಬೇಕು ಅಂತ ಯೋಚಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಮಾಂಸಹಾರಿಯಾದ ನನಗೆ ಪ್ರಾಣಿಬಲಿಯೆಂಬುದು ಆಚರಣೆಯ ಭಾಗವಾಗಿಯಷ್ಟೇ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಒಂದು ವೇಳೆ ಮತ್ತೂರಿನಲ್ಲಿ ಬಲಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೆ, ಅದು ಯಾಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡವರಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು. ಉಳಿದವರೇಕೆ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು? ಈ ದೇಶದ ಜನರಿಗೆ ಅಥವಾ ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಹಿರಿಯರಿಂದ ಬಂದ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸುವ ಹಕ್ಕಿಲ್ಲವೇ? ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಅಂತಲೇ ಏಕೆ ಒತ್ತಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಸಂವಿಧಾನ, ಕಾನೂನು ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಅಪ್ಪ್ಲೈ ಆಗುವುದು ಹಿಂದೂಗಳೆಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುವ ಭಿನ್ನ ಭಿನ್ನ ಜಾತಿ-ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಭಾರತೀಯರಿಗೆ ಮಾತ್ರವೇ. ಉಳಿದಂತೆ ಇಸ್ಲಾಂ, ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಆಚರಣೆಗಳ ತಂಟೆಗೂ ಇವರು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ! ಮೇಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸಿ ಕಾನೂನು ಕ್ರಮಕ್ಕಾಗಿ ಎದೆ ಬಡಿದುಕೊಂಡವರು ಬಕ್ರೀದ್ ದಿನ ಬಲಿಯಾಗುವ ಆಡು-ಕುರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಲಿ ನೋಡೋಣ, ಆಗ ಸಂವಿಧಾನವೆಂಬ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥದ ಪಾಠ ಮಾಡುವ ಧೈರ್ಯ ತೋರಬಲ್ಲರೇ? ಬಗ್ಗುವವರಿಗಷ್ಟೇ ಪೆಟ್ಟು ಎಂಬುದೇ ಈಗಿನ ನ್ಯಾಯ.

ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಪದಕ್ಕೆ ಅವಮಾನದಂತಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಪತ್ರಿಕೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ “ಯಜ್ಞಗಳಿಗಾಗಿ ಪ್ರಾಣಿ ಬಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಿದ್ದರಿಂದ, ಬೇಸಾಯಕ್ಕೆ ದನಕರುಗಳು ಇಲ್ಲದೇ ತೊಂದರೆ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಬುದ್ಧ ಧಮ್ಮ ಹರಡಿದ್ದರಿಂದ ಯಜ್ಞಗಳು ನಿಂತು ಹೋದವು.” ಅಂತ ಬರೆದಿದ್ದರು. ಆ ಮಹಾನುಭಾವನ ತರ್ಕದಲ್ಲೇ ನೋಡಿದರೆ, ಅವರು ಗೋ-ಹತ್ಯೆ ನಿಷೇಧ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನು, ಮಾಂಸಹಾರ ಸೇವನೆಯನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆಗ ಆಹಾರದ ಹಕ್ಕು ಎಂಬ ಪುಂಗಿಯೂದಿ, ಮೇಕೆಯ ವಿಷಯ ಬಂದರೆ ರೈತರು ನೆನಪಾಗೋ ಎಡಬಿಡಂಗಿ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಜನ. ಇಂತ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯದ್ದಲ್ಲ, ಎಡಪಂಥೀಯರೆಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಬಹಳಷ್ಟು ಮಂದಿಯದ್ದು. ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಶಿಕ್ಷಣದಿಂದ ಶಿಥಿಲವಾಗಿರುವ ಇವರ ಮೆದುಳು, ಭಾರತೀಯ ಬ್ರಿಟಿಷರಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದೆ. ಪೂರ್ಣ ಭಾರತೀಯರೂ ಅಲ್ಲ, ಪೂರ್ಣ ಬ್ರಿಟಿಷರೂ ಅಲ್ಲ.

ಕೇವಲ ಎಡಪಂಥೀಯರಿಗೇ ಮಾತ್ರವೇ ಈ ಖಾಯಿಲೆಯಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಅರ್ಧಸತ್ಯ. ಅವರನ್ನೂ ಮೀರಿಸಬಲ್ಲ ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಶಿಕ್ಷಣದ ಮೆದುಳಿನ, ಭಾರತೀಯ ಧಿರಿಸಿನವರು ಬಲಪಂಥೀಯರಲ್ಲೂ ಇದ್ದಾರೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಶನಿಸಿಂಗಾಣಪುರ ದೇವಸ್ಥಾನದ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಪ್ರವೇಶವಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಪುರಾತನ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಈ ಜನರಿಗೆ ಅಸಮಾನತೆಯಂತೇ ಕಂಡಿತೇ ಹೊರತು, ದೇವಸ್ಥಾನಗಳ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಮತ್ತು ಆಯಾ ಜಾಗದ ಶಕ್ತಿಗಳಿಗನುಗುಣವಾಗಿಯೂ ಇಂತಹದ್ದೊಂದು ಪರಂಪರೆ ಬೆಳೆದುಬಂದಿದೆಯೆಂಬ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಇವರು ಯೋಚಿಸಲಿಲ್ಲ. ಶ್ರೀ ರವಿಶಂಕರ್, ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯನ್ ಸ್ವಾಮಿಯಂತವರೂ ಸಮಾನತೆಯ ಪುಂಗಿಯೂದಿದವರೇ. ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸದ್ಗುರು ಜಗ್ಗಿ ವಾಸುದೇವ್ ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಲಾಜಿಕಲ್ ಎನಿಸುವಂತಿದ್ದವು. ದೇವಸ್ಥಾನವೆಂಬುದು ಕೇವಲ ದೇವರನ್ನು ಪೂಜಿಸುವ ಜಾಗವಲ್ಲ, ಭಿನ್ನ ಶಕ್ತಿ ತರಂಗಗಳನ್ನು ಮುಖಾಮುಖಿಯಾಗುವ ಜಾಗವೂ ಹೌದು. ಲಿಂಗ ಭೈರವಿಯಂತ ಜಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಪುರುಷರಿಗೆ ಪ್ರವೇಶವಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದರು. ಕಡೆಗೇನಾಯಿತು? ಸಂವಿಧಾನದಂತೆ ನಡೆಯುವ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಆದೇಶದಂತೆ ಅಲ್ಲೇನೋ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಪುರುಷ ಭಕ್ತರಂತೆಯೇ ಅವಕಾಶ ಕೊಡಿಸಲಾಯಿತು. ಅದೆಷ್ಟು ಜನ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಕೂತೂಹಲ ನನ್ನಲ್ಲಿದೆ. ತೋರಿಕೆಗೆಂದು ಹೋದವರು ಅತ್ಲಾಗಿರಲಿ. ಆ ದೇವರಿಗೆ, ಆ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬರುವ ಮಹಿಳಾ ಭಕ್ತರೇನೂ ತಮ್ಮ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಬದಲಿಸಲಾರರು. ಕೇವಲ ಮೂರ್ಖರಷ್ಟೇ ಭಕ್ತಿಯ ವಿಷಯವಾದ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲೂ “ಹಕ್ಕಿನ” ವಿಷಯ ಮಂಡಿಸಬಲ್ಲರು ಮತ್ತು ಅವರದೇ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಜನರು ಅದನ್ನು ಒಪ್ಪಬಲ್ಲರು.

ಶನಿಸಿಂಗಣಾಪುರದ ನಂತರ ಈ ಜನರ ವಕ್ರದೃಷ್ಟಿ ಶಬರಿಮಲೆಯ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿತು. ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿ, ಅವರದೇ ಕಾನೂನಿನ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜವನ್ನು ನೋಡುವ ದುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದಲೇ, ‘ವೇದಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಉಲ್ಲೇಖವಿದೆಯೇ’ ಎಂಬಂತ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳಿಂದ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿವುದು ನಮ್ಮದೇ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಕುರಿತು ನಮ್ಮ ಅಜ್ಞಾನವಲ್ಲದೇ ಮತ್ತಿನ್ನೇನು? ಶಬರಿಮಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬಿಡಬೇಕು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಸುಪ್ರಿಯಾ ಪಿಳ್ಳೈ ಎಂಬ ಮಲಯಾಳಿ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳೊಬ್ಬರು ಫೇಸ್ಬುಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ, “ನಾನು ಕೇರಳದ ಹಿಂದೂ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು. ನನಗೆ ಶಬರಿಮಲೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿಲ್ಲ. ನಾನೊಬ್ಬಳೇ ಅಲ್ಲ ನನ್ನಂತೆ ಯೋಚಿಸುವ ಸಾವಿರಾರು ವಿವಿಧ ರಂಗದ ಜನರು ಕೇರಳದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ನಮಗೇ ನಮ್ಮದೇ ಆದ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ದೇವಸ್ಥಾನಗಳೂ, ಆಚರಣೆಗಳೂ ಇವೆ. ನಮ್ಮ ಒಂದು ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಬರುವ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಪಾದವನ್ನು ಅಲ್ಲಿನ ಪೂಜಾರಿಗಳು ತೊಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ನಮ್ಮನ್ನು ದೇವಿಯ ರೂಪವೆಂದು ಗೌರವಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮನ್ನಾರ್ಶಾಲದ ದೇವಸ್ಥಾನವೊಂದರಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳೇ ಪೂಜಾರಿಗಳು. ತಿರುವಥಿರಾ ಎಂಬ ಹಬ್ಬ ಇರುವುದು ಕೇವಲ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆಂದು ಮಾತ್ರವೇ, ಗಂಡಸರು ಹತ್ತಿರವೂ ಸುಳಿಯುವಂತಿಲ್ಲ. ಪೊಂಗಲ್ ಪೂಜೆಯ ದಿನ ತಿರುವನಂತಪುರಂನ ರಸ್ತೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಹಬ್ಬದ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದಲೇ ಮುಳುಗಿರುತ್ತವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಹೊರತಾಗಿ ಶಬರಿಮಲೆಯೆಂಬುದು ಇರುವುದು ಕೇವಲ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ. ಯಾವುದೇ ಜಾತಿ, ಧರ್ಮವೆಂದೆಣಿಸದೇ ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸೇರುವ ಜಾಗವದು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಗಂಡಸರ್ಯಾರೂ ಕುಡಿಯುವುದಿಲ್ಲ, ೪೦ ದಿನಗಳ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನ ಅನುಷ್ಟಾನದಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ. ಒಂದು ರೀತಿಯ Detoxification Processನ ಸಮಯ. ಅವರು ಮಾಲೆ ತೆಗೆಯಲು ಹೋಗುವಾಗ ವಯಸ್ಸಾದ ತಾಯಿಯನ್ನೋ ಅಥವಾ ಪುಟ್ಟ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಾರೆ. ನಿಮ್ಮ ಮಾಡ್ರನ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೇ, ಆ ಸಮಯವೆಂಬುದು ಗಂಡಸರಿಗೆ ಗಂಡಸರೊಂದಿಗೆ ಸ್ಪೇಸ್ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರೇ, ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಸ್ಪೇಸ್ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ” ಅಂತ ಬರೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಸಾಮಾನ್ಯ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ವಿಷಯಗಳು ಎಡ-ಬಲದ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಅಸಮಾನತೆ, ಪುರುಷರ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಂತೆ ಕಾಣಿಸುವುದು ಮತ್ತದೇ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯರ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯಿಂದಾಗಿರುವ ಮೆದುಳಿನ ಖಾಯಿಲೆ. ಸೂಚ್ಯವಾಗಿ Colonial Consciousness ಎನ್ನಬಹುದು.

ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗೆ ಪರಕೀಯವಾದ ಎರವಲು ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು, ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಪರಿಹಾರ ಹುಡುಕುವ ಮೂರ್ಖ ಕೆಲಸವನ್ನು ಇನ್ನಾದರೂ ನಿಲ್ಲಿಸುವುದೊಳಿತು. ಶೀತವಾದರೆ ಮೂಗು ಕತ್ತರಿಸಿ ಎಂಬ ಕಾನೂನು-ಕಟ್ಟಳೆಗಳಿಂದ ನಾಶವಷ್ಟೇ ಆದೀತು. ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳಿಗೆ ಈ ದೇಶದ ಬಹುಸಂಸ್ಕೃತಿ ನಾಶವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಬಗ್ಗಿದವನಿಗೇ ಗುದ್ದು ಎನ್ನುವ ಕಾನೂನುಗಳು ನಮ್ಮ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳನ್ನೂ ಮುಜರಾಯಿ ಇಲಾಖೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ. ಈಗ ಜಾತ್ರೆ, ಉತ್ಸವ, ಆಚರಣೆಗಳ ಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡಲು ಶುರುಮಾಡಿವೆ. ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಮನೆಯೊಳಗಿನ ಆಚರಣಗಳಿಗೂ ಕಾನೂನಿನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮೂಗುದಾರ ಹಾಕಿಯಾರು! ಇವರ ತಲೆಕೆಟ್ಟ ಕಾನೂನು-ಕಟ್ಟಳೆಗಳು ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗದು. ಜನರೇ ಬದಲಾಗಬೇಕಷ್ಟೇ. ಜನರು ತಿರುಗಿ ಬಿದ್ದರೆ ಯಾವ ಸರ್ಕಾರ? ಯಾವ ಕಾನೂನು? ಅಂದು ಬ್ರಿಟಿಷರು ತರುತ್ತಿದ್ದ ಕಾನೂನುಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಟ ನಡೆಯುತಿತ್ತು. ಇಂದು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಚಲಾಯಿಸುತ್ತಿರುವ ಭಾರತೀಯ ಧಿರಿಸಿನ ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಬೇಕಾದ ಸಂದರ್ಭಬಂದಿದೆ.