ಋಗ್ವೇದ ೧೦.೮೫.೧೩ ಅಘಾಸು ಹನ್ಯಂತೇ ಗಾವಃ

– ವಿನಾಯಕ ಹಂಪಿಹೊಳಿ

ಸ್ವಘೋಷಿತ ಅಭಿನವ ಪ್ರವಾದಿ ಜಾಕೀರ ನಾಯ್ಕರ ಶಿಷ್ಯರೊಂದಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಕೆಲವು ಮಿತ್ರರು ಚರ್ಚೆಯೊಂದನ್ನು ನಡೆಸಿದ್ದರು. ಆ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ವಿರೋಧಿಗಳ ವಾದವೊಂದು ನನ್ನ ಗಮನ ಸೆಳೆಯಿತು. ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ವಿರೋಧಿಗಳು “ಋಗ್ವೇದದಲ್ಲಿ ಗೋಮಾಂಸದ ಉಲ್ಲೇಖವಿದೆ. ಮದುವೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆಕಳುಗಳನ್ನು ಕಡಿಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಆಧಾರವಿದೆ. ಬೇಕಾದರೆ ಋಗ್ವೇದದ ೧೦ನೇ ಮಂಡಲದ ೮೫ನೇ ಸೂಕ್ತದ ೧೩ನೇ ಋಕ್ಕನ್ನು ನೋಡಿ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಆ ಋಕ್ಕು ಹೀಗಿತ್ತು.

ಸೂರ್ಯಾಯಾ ವಹತುಃ ಪ್ರಾಗಾತ್ಸವಿತಾ ಯಮವಾಸೃಜತ್ | ಅಘಾಸು ಹನ್ಯಂತೇ ಗಾವೋsರ್ಜನ್ಯೋಃ ಪರ್ಯುಹ್ಯತೇ ||

ಇಲ್ಲಿ ಮೂರನೇ ಪಾದದಲ್ಲಿ ವಿರೋಧಿಗಳು ಹೇಳಿದಂತೆ “ಅಘಾಸು ಹನ್ಯಂತೇ ಗಾವಃ” ಎಂಬ ವಾಕ್ಯವೇನೋ ಇತ್ತು. ಹನ್ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಕಡಿಯುವದು ಎಂಬ ಅರ್ಥವೂ ಇದೆ. ಮೊನಿಯರ್-ವಿಲಿಯಮ್ಸ್ ಶಬ್ದಕೋಶವನ್ನೂ ಉದ್ಧರಿಸಬಹುದು. ಹೀಗಾಗಿ ಅಘಾ (ಮಘಾ ನಕ್ಷತ್ರ)ದಲ್ಲಿ ಆಕಳುಗಳನ್ನು ಕಡಿಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಅರ್ಥವೇನೋ ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಹೊರಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ನನಗೆ ಇಲ್ಲೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಕಂಡುಬಂದಿತು. ಇಂದ್ರನು ಅಸುರರನ್ನು ಮತ್ತು ದಸ್ಯುಗಳನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿ ಅವರು ಅಪಹರಿಸಿದ್ದ ಆಕಳುಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದ ಕಥೆಗಳು ಹೇರಳವಾಗಿ ಕಂಡು ಬರುವ ಋಗ್ವೇದದಂಥ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಮಾಣವೆಂದು ನಂಬುವ ಪರಂಪರೆಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಮದುವೆ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಆಕಳುಗಳನ್ನು ಕಡಿಯುವ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಕಂಡು ಬರಬಹುದೇ? ಇದೇ ನನಗೆ ಬಂದ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿತ್ತು.

ಋಗ್ವೇದಕ್ಕೆ ಸಾಯಣಾಚಾರ್ಯರು ಬರೆದಿರುವ ಭಾಷ್ಯವನ್ನು ಓದಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಸಾಯಣ ಭಾಷ್ಯ ಹೀಗಿದೆ

ಸೋಮಾಯ ಪ್ರದಿಪ್ಸಿತಾಯಾಃ ಸೂರ್ಯಾಯಾ ವಹತುಃ | ಕನ್ಯಾಪ್ರಿಯಾರ್ಥಂ ದಾತವ್ಯೋ ಗವಾದಿ ಪದಾರ್ಥೋ ವಹತುಃ | ಸ ಚ ಪ್ರಾಗಾತ್ | ತಸ್ಯಾ ಅಪಿ ಪೂರ್ವಮಗಚ್ಛತ್ | ಯಂ ವಹತುಃ ಸವಿತಾಸ್ಯಾಃ ಪಿತಾವಾಸೃಜತ್ ಅವಸೃಷ್ಟವಾನ್ | ಪ್ರಾದಾದಿತ್ಯರ್ಥಃ | ಕದಾ ಸಾಗಚ್ಛತ್ ಕದಾ ವಹತುರಿತ್ಯುಭಯೋಃ ಕಾಲ ಉಚ್ಯತೇ | ಅಘಾಸು | ಮಘಾಸ್ವಿತ್ಯರ್ಥಃ | ಮಘಾ ನಕ್ಷತ್ರೇಷು ಗಾವಃ ಸವಿತ್ರಾ ದತ್ತಾ ಗಾವಃ  ಸೋಮಗೃಹಂ ಪ್ರತಿ ಹನ್ಯಂತೇ | ದಂಡೈಸ್ತಾಡ್ಯಂತೇ ಪ್ರೇರಣಾರ್ಥಂ | ಅರ್ಜುನ್ಯೋಃ ಫಲ್ಗುನ್ಯೋಃ ಇತ್ಯರ್ಥಃ | ತಯೋರ್ನಕ್ಷತ್ರಯೋಃ ಸವಿತುಃ ಸಕಾಶಾತ್ ಪರಿಸೋಮಗೃಹಂ ಪ್ರತ್ಯುಹ್ಯತೇ | ನೀಯತೇ ರಥೇನ ||

ಇದರ ಒಟ್ಟೂ ಭಾವಾರ್ಥವೇನೆಂದರೆ:

ಪತಿಗೃಹಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಸೂರ್ಯೆಗಾಗಿ ಯಾವ ಗವಾದಿ ಸಂಪತ್ತುಗಳ ಬಳುವಳಿಗಳನ್ನು ಸೂರ್ಯನು ಪ್ರಥಮತಃ ಕಳುಹಿಸಿದನೋ, ಆ ಬಳುವಳಿಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆಯು, ಸೂರ್ಯಾದೇವಿಗಿಂತಲೂ ಮೊದಲೇ ಬಂದಿತು. ಸೂರ್ಯನಿಂದ ಕಳುಹಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಗೋವುಗಳು ಮಘಾ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಹೋಗಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ. ಸೂರ್ಯೆಯು ಫಲ್ಗುನೀ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಗುಂಪುಗಳ ಮೂಲಕ ಪತಿಗೃಹಕ್ಕೆ ಒಯ್ಯಲ್ಪಡುತ್ತಾಳೆ.

ಇಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವದಿಷ್ಟು. ಮದುವೆಯಾದ ಹೆಣ್ಣು ತನ್ನ ತಂದೆ ನೀಡಿದ ಆಕಳುಗಳ ಬಳುವಳಿಯೊಂದಿಗೆ ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಹೊರಡುತ್ತಾಳೆ. ಆಕಳುಗಳು ಆ ಹೆಣ್ಣಿಗಿಂತ ಮೊದಲೇ ಬಂದು ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಸೇರುತ್ತವೆ. ಆಕಳುಗಳು ಮಘಾ ನಕ್ಷತ್ರದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗಂಡನ ಮನೆ ಸೇರಿದರೆ, ಮದುವೆಯಾದ ಹೆಣ್ಣು ಫಲ್ಗುಣೀ (ಉತ್ತರಾ) ನಕ್ಷತ್ರದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಸೇರುತ್ತಾಳೆ. ಇಲ್ಲಿ ಆಕಳನ್ನು ಕಡಿದು ತಿನ್ನುವ ಪ್ರಸ್ತಾಪವೇ ಇಲ್ಲ. ಇದು ಹೇಗೆ?

ಸಾಯಣ ಭಾಷ್ಯವನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಅವಲೋಕಿಸಿದಾಗ ಅಲ್ಲೊಂದು ವಾಕ್ಯ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಗಾವಃ ಹನ್ಯಂತೇ ಎಂಬುದನ್ನು ಅವರು ಗಾವಃ ದಂಡೈಸ್ತಾಡ್ಯಂತೇ ಪ್ರೇರಣಾರ್ಥಂ ಎಂದು ಅರ್ಥಾನ್ವಯ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಅಂದರೆ ಆಕಳುಗಳು ಮುಂದೆ ಹೋಗುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಲು ಹೊಡೆಯುವ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ “ಹನ್ಯಂತೇ” ಶಬ್ದವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ನಿಜಕ್ಕೂ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣನ ವಾಕ್ಯ “ನ ಹನ್ಯತೇ ಹನ್ಯಮಾನೇ ಶರೀರೇ” ಎಂದು ಹೇಳುವಾಗ ಹನ್ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಅರ್ಥವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆಯೋ ಆ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸಾಯಣರು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿಲ್ಲ.

ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಒಬ್ಬ ಭಾಷ್ಯಕಾರ ಒಂದು ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಲ್ಲದ ವಿಶೇಷ ಅರ್ಥವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಬೇಕಾದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಆಧಾರಗಳನ್ನು ನೀಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ಬರುವ ಆತ್ಮನ್ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು ಆತ್ಮಾ ಇತಿ ನಾರಾಯಣಃ ಎಂದು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಅಂದರೆ ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ಬರುವ ಆತ್ಮನ್ ಶಬ್ದವು ನಾರಾಯಣನನ್ನೇ ಕುರಿತು ಹೇಳುತ್ತದೆ ಎಂದರ್ಥ. ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಹೇಳುವಾಗ ಅವರು ಪುರಾಣ, ಭಾರತಗಳಿಂದ ಶ್ಲೋಕಗಳನ್ನು ಉದ್ಧರಿಸಿ ತಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅಂದರೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಪುರಾವೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಸರಿ ಎಂದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಸಾಯಣರು ಹನ್ಯತೇ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಕೊಲ್ಲುವದು ಎಂದು ಅರ್ಥ ಮಾಡದೇ ಬೇರೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಚರ್ಚೆಯ ಆಧಾರವನ್ನೂ ನೀಡಿಲ್ಲ. ಕೊನೇ ಪಕ್ಷ ಆ ರೀತಿ ಅರ್ಥೈಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಆಧಾರವಾಗಲೀ, ಉದ್ಧರಣವಾಗಲೀ, ಏನನ್ನು ಕೂಡ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಎಂದರೆ ಹನ್ಯತೇ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಕೊಲ್ಲುವದು ಎಂಬ ಅರ್ಥವೂ ಇದೆ ಎಂಬುದೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವರಂತೆ ಸಾಯಣರು ಸಹಜವಾಗಿ “ದಂಡೈಸ್ತಾಡ್ಯಂತೇ ಪ್ರೇರಣಾರ್ಥಂ” ಎಂದು ಅರ್ಥೈಸಿದ್ದಾರೆ.

ಇದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾಷ್ಯಕಾರನ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನೂ ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಪೂರ್ವಪಕ್ಷಿಯೂ ಈ ನಿಲುವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಂತೆ ಕಾಣುವದಿಲ್ಲ. ಬೌದ್ಧರು ಮತ್ತು ಜೈನರು ವೇದಪ್ರಾಮಾಣ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪದಿದ್ದರೂ, ಗೋಹತ್ಯೆಯನ್ನು ಅವರೂ ಅನುಮೋದಿಸಿದಂತೆ ಕಾಣುವದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಗೋಹತ್ಯೆ ಏಕೆ ಬೇಡ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಅದು ಖಂಡಿತ ಇಲ್ಲಿ ಚರ್ಚೆಗೆ ಒಳಗಾಗಲೇಬೇಕಿತ್ತು. ವೇದಗಳಲ್ಲಿ ಗಾವಃ ಹನ್ಯಂತೇ ಎಂದಿದೆ, ಹೀಗಾಗಿ ವೇದಗಳಲ್ಲಿ ಗೋ ಹತ್ಯೆ ಇದೆ ಎಂದು ವೇದಪ್ರಾಮಾಣ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪದ ಒಬ್ಬನಾದರೂ ತೋರಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಅಂದರೆ ವೇದಪ್ರಾಮಾಣ್ಯದ ವಿರೋಧಿಗಳೂ ಕೂಡ ಗಾವಃ ಹನ್ಯಂತೇ ಎಂಬುದನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಸಾಯಣರ ಈ ಅಭಿಪ್ರಾಯಕ್ಕೆ ಯಾರೂ ಆಕ್ಷೇಪವನ್ನೂ ಸಹ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿಲ್ಲ. ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಋಗ್ವೇದದ ಋಚವನ್ನು ಗೋಹತ್ಯೆಯ ಸಮರ್ಥನೆಯಲ್ಲೂ ಬಳಸಬಹುದು ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ಯಾರಿಗೂ ಸುಳಿವೇ ಇಲ್ಲವೋ ಏನೋ?. ಗಾವಃ ಹನ್ಯಂತೇ ಎಂಬುದನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಗಾವಃ ದಂಡೈಸ್ತಾಡ್ಯಂತೇ ಪ್ರೇರಣಾರ್ಥಂ ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿಯೇ ಆ ಋಕ್ಕನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು ಎಂಬುದು ಇಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ.

ಈ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಕಗ್ಗಂಟನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು, ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ಗತಕಾಲದ ಹಳ್ಳಿಯ ಜೀವನದ ಕುರಿತು ಮೆಲುಕು ಹಾಕೋಣ. ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಕಡೆ “ದನ ಹೊಡೆಯುವದು” ಎಂಬ ಶಬ್ದವಿದೆ. “ಆ ಹುಡುಗ ಪಾಪ, ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲರ ಮನೆಯ ದನ ಹೊಡ್ಕೊಂಡು ಇರ್ತಾನೆ” ಎಂದೆಲ್ಲ ಜನ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ದನಗಳನ್ನು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮೇಯಿಸಿ ಪುನಃ ಸಂಜೆಗೆ ಮನೆಗೆ ತರುವ ಕಾಯಕವೇ “ದನ ಹೊಡೆಯುವದು” ಎಂಬರ್ಥದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯೋಗವಾಗಿದೆ. ಯಾವ ಹಳ್ಳಿಗನಿಗೂ ಕೂಡ “ದನ ಹೊಡೆಯುವದು” ಎಂದಾಕ್ಷಣ ಅಲ್ಲಿ ಆತ ದ್ವಂದ್ವಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವದಿಲ್ಲ. ನೇರವಾಗಿ ದನ ಮೇಯಿಸುವದು ಎಂದೇ ಅರ್ಥ ಕಲ್ಪಿಸುತ್ತಾನೆ. “ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ. ದನ ಹೊಡೆಯುವದು ಎಂದರೆ ಕೊಲ್ಲುವದಲ್ಲ. ಮೇಯಿಸುವದು” ಎಂದು ಯಾರೂ ಭಾಷ್ಯವನ್ನು ಬರೆದು ಹಳ್ಳಿಗರಿಗೆ ತಿಳಿಸುವ ಪ್ರಮೇಯವೇ ಬರುವದಿಲ್ಲ.

ಹಾಗೆಯೇ ಚಕ್ಕಡಿ ಹೊಡೆಯುವದು, ಜಟಕಾ ಹೊಡೆಯುವದು ಶಬ್ದಗಳೂ ನಮ್ಮಲ್ಲಿವೆ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಚಾಲನೆಯ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯೋಗವಾಗಿವೆ. ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಎಂದರೆ ನಾವು ಕಾರು, ಬೈಕು ಮುಂತಾದ ಗಾಡಿಗಳನ್ನೂ ಕೂಡ “ಹೊಡೆ”ಯುತ್ತೇವೆ. ಡ್ರೈವಿಂಗ್ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಹೊಡೆಯುವದು ಎಂದೇ ಅರ್ಥ ಕಲ್ಪಿಸುತ್ತೇವೆ. ಈಗ ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ, ಬೆಳೆದು, ಕನ್ನಡ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಗಂಧವೇ ಇಲ್ಲದವನೊಬ್ಬ, ಶಬ್ದಕೋಶಗಳ ಮೂಲಕ ಕನ್ನಡ ಕಲಿತವನು “ದನ ಹೊಡೆಯುವದು” ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಗೆ ಅರ್ಥೈಸುತ್ತಾನೆ? ಅಲ್ಲಿಗೆ “ಹನ್ಯಂತೇ ಗಾವಃ” ಶಬ್ದವು ಸೃಷ್ಟಿಸಿರುವ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಕಗ್ಗಂಟು ತಾನಾಗಿಯೇ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಆದರೆ ರಾಲ್ಫ್ ಟಿ. ಎಚ್. ಗ್ರಿಫಿಥ್ ಮುಂತಾದ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಋಗ್ವೇದವನ್ನು ಅನುವಾದಿಸುವಾಗ ಈ ಋಕ್ಕಿಗೆ, “In Magha days are oxen slain” ಎಂದು ಅನುವಾದಿಸಿ ವೇದಾರ್ಥವನ್ನೇ ಹತ್ಯೆಗೈದಿದ್ದಾರೆ. ವೇದಗಳನ್ನು ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೆ ಭಾಷಾಂತರಿಸುವಾಗ ಯಾರೆಲ್ಲ ಇಂಥ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಅಂಶಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಜಾಗರೂಕತೆಯಿಂದ ಅರ್ಥವ್ಯತ್ಯಾಸವಾಗದಂತೆ ಅನುವಾದಿಸಿದರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಒಂದಂತೂ ಸ್ಪಷ್ಟ. ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಸಂಪ್ರದಾಯ ಅಥವಾ ಪರಂಪರೆಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದರೆ ಮಾತ್ರ ನಾವು ನಮ್ಮ ವೇದಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಲು ಸಾಧ್ಯ.

ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ಯಾರಾದರೂ ನಿಮ್ಮ ಅಜ್ಜನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೆಲ್ಲ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದರೆ ಅಜ್ಜ, ಅಜ್ಜಿ, ದೊಡ್ಡಪ್ಪ… ಎಂದು ಲಿಸ್ಟು ಮಾಡುತ್ತ ಅದರಲ್ಲಿ ಗಂಗೆ, ಗೌರಿ ಎಂದು ಆಕಳುಗಳನ್ನೂ ಸೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಆಕಳ ಹಾಲು ಹಿಂಡುವ ಅಜ್ಜಿ ತನ್ನ ಪಕ್ಕ ಬಂದು ಕೂತ ಪುಟ್ಟ ಮೊಮ್ಮಗುವಿಗೆ ಆಕಳ ಕುರಿತು ಯಾವ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತಾಳೆ? ಆ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನೇ ಎಳೆ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿತ ಮಗು ಆಕಳನ್ನು ತಿನ್ನುವದರ ಕುರಿತು ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಯೋಚಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ? ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ನೀವು ವೇದಪ್ರಾಮಾಣ್ಯ ಒಪ್ಪುವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೇ ಆಗಿರಿ, ಇಲ್ಲವೇ ವೇದಪ್ರಾಮಾಣ್ಯ ಒಪ್ಪದ ಬೌದ್ಧ ವಿದ್ವಾಂಸರೇ ಆಗಿರಿ, ಸಸ್ಯಾಹಾರಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಾಗಿರಿ ಇಲ್ಲವೇ ಮಾಂಸಾಹಾರಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಾಗಿರಿ, ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಕಳುಗಳಂತೂ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದರ ಹಾಲೇ ನಿಮ್ಮ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಳಸಲ್ಪಡುತ್ತಿತ್ತು. ನೀವು ಅಂಬೆಗಾಲಿಕ್ಕಲಾರಂಭಿಸಿದಾಗಿಂದ ದನಗಳ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯೆಡೆಗೆ ನಿಮ್ಮ ಸೆಳೆತವೂ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಕನ್ನಡಿಗ ಹೇಗೆ “ದನ ಹೊಡೆಯುವದು” ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಕೊಲ್ಲುವುದು ಎಂದು ಅರ್ಥ ಮಾಡಲಾರನೋ, ಹಾಗೆಯೇ ಒಬ್ಬ ಸಂಸ್ಕೃತ ವಿದ್ವಾಂಸನೂ “ಅಘಾಸು ಹನ್ಯಂತೇ ಗಾವಃ” ಎಂಬ ಋಕ್ಕಿನ ಸಾಲನ್ನು ಆಕಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವದು ಎಂದು ಅರ್ಥೈಸಲಾರ. ಆ ರೀತಿ ಯೋಚಿಸಲೂ, ಊಹಿಸಲೂ ಆತನಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ವೇದಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ಹನ್ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಕೊಲ್ಲು ಎಂಬ ಅರ್ಥವೇ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿದ್ದರೂ ಈ ಋಕ್ಕಿನ ಕುರಿತು ಯಾವ ವಿದ್ವಾಂಸರೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿರುವದಕ್ಕೆ ಇದಿಷ್ಟೇ ಕಾರಣ. ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಪರಿಚಯವೇ ಇಲ್ಲದವರು ಮನಬಂದಂತೆ ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದರಿಂದ ನಮಗೆ ವೇದಗಳಲ್ಲಿ ಗೋಮಾಂಸ ಇತ್ತೇ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂಬ ಅನಗತ್ಯ ಚರ್ಚೆ ಇಂದು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯು ಆಕಳುಗಳನ್ನು ಮನೆಮಂದಿಯಂತೆ ಪ್ರೀತಿಸುವದನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಆಕಳುಗಳನ್ನು ಇಂದ್ರನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಕಥೆಗಳು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹೇರಳವಾಗಿ ಋಗ್ವೇದದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸದ ಹೊರತು ನಮ್ಮ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಲಾಗದು.