ಶನಿಯ ಬೆನ್ನೇರಿದ ಕಾಕ, ಇದೆಲ್ಲ ನಾಟಕ ಯಾಕ?

– ರೋಹಿತ್ ಚಕ್ರತೀರ್ಥ

ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಖರ್ಚಿಲ್ಲದೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿ ಒದಗಿಸುವ ಎರಡು ಸಂಗತಿಗಳಿವೆ. ಒಂದು ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಯಾಗುವುದು, ಇನ್ನೊಂದು ಮಹಿಳಾವಾದಿಯಾಗುವುದು. ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಯಾಗಬೇಕಾದರೆ ನೀವು ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಎಂದು (ಏನೆಂದು ಗೊತ್ತಿರದಿದ್ದರೂ) ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು, ಅವರ ಆಚರಣೆ, ಪದ್ಧತಿ, ಹಬ್ಬಹರಿದಿನಗಳನ್ನು ಬಯ್ಯಬೇಕು. ಹಿಂದೂ ದೇವರನ್ನು, ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಬೇಕು. ಮುಸ್ಲಿಂ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ರಿಲಿಜನ್ನುಗಳನ್ನು ಓಲೈಸಬೇಕು. ಮೋದಿಯನ್ನು ತೆಗಳಬೇಕು. ಭಯೋತ್ಪಾದಕರನ್ನು, ನಕ್ಸಲರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಬೇಕು. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ನಿಮಗೆ ಬೆನ್ನುಮೂಳೆ ಇರಬಾರದು. ಜೊತೆಗೆ, ಅರ್ಥವತ್ತಾದ ಮಾತು, ತರ್ಕಬದ್ಧವಾದ ಚಿಂತನೆ – ಇವೆರಡರ ಬಗ್ಗೆ ನೀವು ಎಂದೆಂದೂ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿರಬಾರದು. ಹಾಗೆಯೇ, ಮಹಿಳಾವಾದಿಯಾಗುವುದು ಕೂಡ ಸುಲಭ. ಮೊದಲಿಗೆ ಮಹಿಳಾವಾದ = ಪುರುಷದ್ವೇಷ ಎಂಬ ಸಮೀಕರಣ ಬರೆಯಿರಿ. ಮಹಿಳೆಗೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬೇಕು ಅನ್ನಿ. ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿ, ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, ಚಿತ್ರಮಂದಿರದಲ್ಲಿ, ನಡೆದಾಡುವ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ – ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಸಮಾನತೆ ಬೇಕೆಂದು ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡೆಯಿರಿ. ಉದ್ಧೇಶವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಮಾಡಿದರೂ ಓಕೆ. ವಿರೋಧಿಸದವರಿಗೂ ಧಿಕ್ಕಾರ ಕೂಗಿದರೂ ಓಕೆ. ಒಟ್ಟಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಮಾತು, ಕೂಗಾಟ, ಹಾರಾಟ, ಹೋರಾಟವೆಲ್ಲ ನಾಲ್ಕು ಜನಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕು, ಪತ್ರಿಕೆ ಟಿವಿಗಳಲ್ಲಿ ಬರಬೇಕು. ಮತ್ತು ಇವೆಲ್ಲದರ ಜೊತೆ, ನೀವು, ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಯೂ ಆಗಿರಬೇಕಾದ್ದು ಅನಿವಾರ್ಯ. ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಬುದ್ಧಿಜೀವಿ ಮಹಿಳಾಪರ ಲೇಖಕಿ, “ಮೋದಿಯ ಮುಖ ನೋಡಿದರೇನೇ ಆತ ಸ್ತ್ರೀದ್ವೇಷಿ ಅನ್ನೋದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ” ಎಂದಿದ್ದರು. ಇಂಥ ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಡುವವರಿಗೆ ಮಹಿಳಾಪರ ಸಂಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಬೇಡಿಕೆ ಇದೆ.

ಕ್ಷಮಿಸಿ; ನನಗೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಮಹಿಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ, ಅವರ ಹಕ್ಕು-ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಗಳಿಗಾಗಿ ನ್ಯಾಯಯುತ ಹೋರಾಟ ಮಾಡುವವರ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವ ಕಹಿಭಾವನೆಗಳೂ ಇಲ್ಲ. ಅಂಥ ಹತ್ತಾರು ನೈಜ ಮಹಿಳಾವಾದಿಗಳು ನನಗೆ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಗೊತ್ತು. ಆದರೆ, ಮಹಿಳಾವಾದ ಎಂದರೇನೇ ಪುರುಷರನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸುವುದು ಎಂಬ ಸಮೀಕರಣ ಬರೆದುಕೊಂಡು ಯಾರು ಹೊರಡುತ್ತಾರೋ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಎಳ್ಳಷ್ಟು ಗೌರವವೂ ಇಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಅವರ ಚಿಂತನೆ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಯಾವ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಿಲ್ಲದೆ ಹೇಳಿಬಿಡಬಹುದು. ಇನ್ನು ಕೆಲ ಖೊಟ್ಟಿಜೀವಿಗಳು, ಬಾಬ್ ಕಟ್ ಮಾಡಿ, ಪುರುಷರಂತೆ ಸಿಗರೇಟು ಸೇದುವುದು, ಬಾರ್‍ಗಳಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯುವುದು, ಪೋಲಿ ಜೋಕುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹರಟುವುದು, ಒಟ್ಟಾರೆ “ಗಂಡಸರಂತೆ ಬದುಕುವುದು, ಗಂಡಸರಾಗಿ ಬದುಕುವುದು” ಎಂಬುದನ್ನೇ ಮಹಿಳಾವಾದ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ತಿಳಿವಳಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ದ್ವೇಷವಲ್ಲ ಮರುಕವಿದೆ. ಇವರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಇನ್ನೊಂದು ಗುಂಪೂ ಇದೆ. ಅತ್ತ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಅಲ್ಲ, ಇತ್ತ ಭಾರತೀಯ ನಾರಿಯಲ್ಲ, ಅತ್ತ ಪತಿವ್ರತೆ ಅಲ್ಲ ಇತ್ತ ವೇಶ್ಯೆ ಅಲ್ಲ, ಅತ್ತ ಸೀರೆಯನ್ನೂ ದ್ವೇಷಿಸುತ್ತೇನೆ ಇತ್ತ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಜೀನ್ಸ್‍ಪ್ಯಾಂಟ್ ಕೂಡ ಹಾಕಲಾರೆ, ಅತ್ತ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬಿಂದಿ ಇಡುವೆ, ಇತ್ತ ಬುರ್ಖಾಗಳನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವೆ – ಹೀಗೆ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಾಗಿ ನೋಡುತ್ತ, ಮಾಡುತ್ತ ತನ್ನ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ತಾನೇ ಮರೆತಿರುವ ಪಾರ್ಟಿಗಳಿವು. ಚಿಂತನೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿಲ್ಲದಾಗ ಭೋಳೆತನ ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾಜೂಕು ಭಾಷೆ ಅನಿವಾರ್ಯ ನೋಡಿ! ಹಾಗಾಗಿ, ಮಾತು ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ನಾಜೂಕುತನ ಕಲಿತಿರುವ ಇಂಥವರೊಂದಿಗೆ ವಾದಿಸಿ ಗೆಲ್ಲುವುದು ಕಷ್ಟ. ಗೆದ್ದರೂ ಅದರಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನವೇನು ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಇವರಿಗೆ ತಾವು ನಿಜವಾಗಿ ಮಹಿಳಾವಾದಿಗಳೋ ಅಲ್ಲವೋ ಎಂಬುದರಲ್ಲೂ ಒಂದಷ್ಟು ಗೊಂದಲವಿರುತ್ತದೆ. ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಯಾಗಲು ಹೊರಟು ಕೊನೆಗೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಿಸಳಬಾಜಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಚಿತ್ರಾನ್ನಮಿದುಳುಗಳು ಎನ್ನಬಹುದು.

ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನೋಡಿದ ಎರಡು ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ತುಲನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ನೋಡುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದೇನೋ. ಒಂದು, ಶನಿ ಸಿಂಗ್ನಾಪುರಕ್ಕೆ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೂ ಪ್ರವೇಶ ಬೇಕು ಎಂದಿರುವ ತೃಪ್ತಿ ದೇಸಾಯಿಯ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು. ಇನ್ನೊಂದು, ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆಯರ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಬರ್ಖಾ ದತ್ ಹಂಚಿಕೊಂಡ ಮಾತುಗಳು. ಕರ್ನಾಟಕದ ನಿಪ್ಪಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ಪುಣೆಗೆ ಹೋಗಿ ನೆಲೆಸಿ ಕಾಲೇಜು ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಮೊದಲ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣಾವಧಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡ ತೃಪ್ತಿ ದೇಸಾಯಿಯ ಮನೆತುಂಬ ವಿವಿಧ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಜೊತೆ ಆಕೆ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡ ಫೋಟೋಗಳು, ಬಿರುದುಪತ್ರಗಳು, ಬಹುಮಾನಗಳು, ಸ್ಮರಣಿಕೆಗಳು ತುಂಬಿತುಳುಕುತ್ತವೆ. ಇಂಥದೊಂದು ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಮೂಡುತ್ತದೆಂಬುದನ್ನು ನಾನು ಹೇಳಬೇಕಿಲ್ಲ. ರಾಜಕೀಯ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳಿರುವ ತೃಪ್ತಿ ತನ್ನ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮತ್ತು ಆಪ್ – ಎರಡೂ ಪಕ್ಷಗಳೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಾಕೆ. ಆಕೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಭೂಮಾತಾ ಬ್ರಿಗೇಡ್‍ಗೆ ನಿಶ್ಚಿತವಾದ ಅಜೆಂಡಾ ಏನಿಲ್ಲ. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿರುವ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುವುದೇ ಅದರ ಏಕಮಾತ್ರ ಅಜೆಂಡಾ. ಮತ್ತು ಅನ್ಯಾಯ ಎಂದರೇನು, ಯಾರು ತಪ್ಪಿತಸ್ಥರು, ಯಾರಿಗೆ ಅನ್ಯಾಯವಾಗಿದೆ ಇತ್ಯಾದಿಯೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಈ ಬ್ರಿಗೇಡ್‍ನ ಮಹಿಳೆಯರೇ ಏಕಪಕ್ಷೀಯವಾಗಿ ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ರೂಪಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಈ ಸಂಘಟನೆ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೂ ನುಗ್ಗಿ ಕಟಕಟೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತ ಆರೋಪಿಗಳನ್ನು ಹಿಗ್ಗಾಮುಗ್ಗ ಥಳಿಸಿದೆ! ಬೀದಿಹೋರಾಟಗಳು, ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು, ಘೋಷಣೆ ಕೂಗುವುದು ಇತ್ಯಾದಿಯಲ್ಲಿ ತೃಪ್ತಿ ಬಹಳ ಖುಷಿ ಪಡುತ್ತಾಳೆಂಬುದು ಆಕೆಯ ಸಾಧನೆಗಳ ಪಟ್ಟಿ ನೋಡಿದವರಿಗೆ ಖಾತರಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಶನಿ ಸಿಂಗ್ನಾಪುರದ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಗರ್ಭಗುಡಿಯೊಳಗೆ ಸ್ತ್ರೀಯರಿಗೆ ಪ್ರವೇಶವಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಆಕೆ ತನ್ನ ಬ್ರಿಗೇಡ್‍ನ ಸೇನಾನಿಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನುಗ್ಗಿದಳು. ಬಲಾತ್ಕಾರದ ಪ್ರವೇಶಕ್ಕೆ ದೇವಸ್ಥಾನ ತಡೆಯೊಡ್ಡಿದಾಗ, ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಪ್ರವೇಶ ಪಡೆಯುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಮಾತೂ ಆಕೆಯಿಂದ ಬಂತು. ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ಆಕೆ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಆವರಣವನ್ನು ಅಕ್ಷರಶಃ ರಣಾಂಗಣ ಮಾಡಿಹಾಕಿದಳು.

ತೃಪ್ತಿಯ ಹೋರಾಟದ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ಚಿಂತನೆ ಇದು: (1) ದೇವಸ್ಥಾನ ಎನ್ನುವುದು ಬಸ್‍ಸ್ಟಾಂಡ್, ಪಬ್ಲಿಕ್ ಶೌಚಾಲಯ, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಹಾಗೆಯೇ ಒಂದು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸ್ಥಳ. ಉಳಿದ ಜಾಗಗಳಲ್ಲಿದ್ದಂತೆಯೇ ಇಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪ್ರವೇಶ ಇರಬೇಕು; ಸಮಾನತೆ ಬೇಕು. (2) ಎಲ್ಲ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳೂ ಒಂದೇ. ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಒಂದೇ ನಿಯಮ ಅನ್ವಯವಾಗುತ್ತದೆ. (3) ದೇಶದ ಸಂವಿಧಾನದ ಮೂಲಕ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳ ಆಚರಣೆ, ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಬಹುದು. (4) ಹಿಂದೂ ಎನ್ನುವುದೊಂದು ರಿಲಿಜನ್. ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನಿಗೂ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶವಿರತಕ್ಕದ್ದು ಮತ್ತು ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಲೇಬೇಕು. ಈ ನಾಲ್ಕೂ ಅಂಶಗಳು ತೃಪ್ತಿಯ ಚಿಂತನೆ ಎಷ್ಟು ಸೀಮಿತ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ. ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ಒಂದು ರಿಲಿಜನ್ ಎಂದು ಹೊರಟಾಗಲೇ ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೂ ಹುಟ್ಟುವುದು. ಉಳಿದ ರಿಲಿಜನ್‍ಗಳಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಒಂದೇ ದೇವರು, ಒಂದೇ ಗ್ರಂಥ, ಕಡ್ಡಾಯ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ, ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಮಂದಿರ, ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ದಿನಗಳು – ಇವೆಲ್ಲ ಇಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ, ಇಂಥಾ ವಸ್ತುಗಳ ಮೂಲಕವೇ ಪೂಜಿಸಬೇಕೆಂಬ ಕಟ್ಟಳೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ “ನನ್ನನ್ನು ನೀರು, ಪುಷ್ಪ, ಎಲೆ ಯಾವುದರ ಮೂಲಕವೂ ಪೂಜಿಸಬಹುದು” ಎಂಬ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಕೊಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಹಾಗಿರುವಾಗ, ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಲೇಬೇಕು, ಅದರಲ್ಲೂ ಗರ್ಭಗುಡಿಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ತೃಪ್ತಿಯ ಬೇಡಿಕೆಯೇ ಅಸಂಬದ್ಧ. ಶನಿ ದೇವಸ್ಥಾನದ ವಿಜಯದ ನಂತರ ಆಕೆ ತ್ರ್ಯಂಬಕೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನದತ್ತ ಮುಖ ಮಾಡುವ ಸೂಚನೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ. ಅಂದರೆ ಇದರ ಹಿಂದೆ ಭಕ್ತಿ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಯಾವುದೋ ಗುಪ್ತ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳ ಕೈವಾಡ ಇರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ದೇಶದಲ್ಲಿ ಗಂಡುಹೆಣ್ಣುಗಳ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ಪ್ರವೇಶ ಒದಗಿಸುವ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ, ಅವೆಷ್ಟೇ ಕಾರಣಿಕದ್ದಾದರೂ, ತೃಪ್ತಿಗೆ ಆಸಕ್ತಿಯಿಲ್ಲ. ಆಕೆಗೆ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಹೋರಾಟ, ಗಲಾಟೆ, ಅಬ್ಬರದ ಪ್ರಚಾರ, ಮತ್ತು ಇವೆಲ್ಲವುಗಳ ಮೂಲಕ ರಾಜಕೀಯ ಏಣಿ ಹತ್ತುವುದು, ಜೊತೆಗೆ ತನ್ನನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದು.

ಒಂದು ವಿಷಯ ಗಮನಿಸಿ: ಕಳೆದ ವರ್ಷ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಮೇಲೆ ದಾಳಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಹುಯಿಲೆಬ್ಬಿಸಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ವಾಪಸಿ ಚಳವಳಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಮೂರು ತಿಂಗಳು ನಡೆದ ಈ ಪ್ರಹಸನದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೆ ಕಾಕ (ಕಾಂಗ್ರೆಸ್-ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್) ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ ಕುತಂತ್ರ ಏನಿತ್ತು ಎಂಬುದು ಜಗಜ್ಜಾಹೀರಾಯಿತು. ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಸಹಿಷ್ಣುತೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಅವರ ಬಳಗಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅದಾಗಿ ಒಂದೆರಡು ತಿಂಗಳ ಬಳಿಕ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿದೆ. ಶಬರಿಮಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಪ್ರವೇಶವಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಪುಕಾರು ಹಬ್ಬಿಸಲಾಯಿತು (ನೆನಪಿರಲಿ: ಈ ಕುರಿತು ಕೋರ್ಟ್‍ನಲ್ಲಿ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಅರ್ಜಿ ಹಾಕಿರುವವನು ಒಬ್ಬ ಮುಸ್ಲಿಂ!). ಶನಿ ಸಿಂಗ್ನಾಪುರದ ಪ್ರಹಸನದ ನೇತೃತ್ವ ತೃಪ್ತಿಯ ಹೆಗಲಿಗೆ ಬಿದ್ದಿದೆ. ತ್ರ್ಯಂಬಕೇಶ್ವರ ಕೂಡ ಇದೇ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಬಂದುನಿಲ್ಲುವ ಸೂಚನೆ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಪುತ್ತೂರಿನ ಮಹಾಲಿಂಗೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಜಾತ್ರೆ ವಿವಾದ ಕೂಡ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಸುದ್ದಿಯಾಗುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಯಿತು. ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಪಟಾಕಿ ದುರಂತ ನಡೆದ ಮೇಲೆ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳ ಮೇಲೆ, ಅತ್ಯುಗ್ರವಾದ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ತರಬೇಕು; ಅವುಗಳ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಕಡಿವಾಣ ಹಾಕಬೇಕು ಎಂಬ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯಮಟ್ಟದ ಚರ್ಚೆ ಶುರುವಾಗಿದೆ. ಇವುಗಳ ಹಿಂದೆ ಕಾಣದ “ಕೈ”ಯೊಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ವಾಸನೆ ನಿಮಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿದೆಯೇ?

ಇತ್ತ ಶನಿ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಗಲಾಟೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ಪತ್ರಕರ್ತೆ ಬರ್ಖಾ ದತ್, ವಿದೇಶದ ಒಂದು ವಿಚಾರ ಸಂಕಿರಣದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುತ್ತ “ಭಾರತದ ಹಿಂದೂ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಧಾರ್ಮಿಕ ಶ್ರದ್ಧಾಕೇಂದ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರವೇಶ ನಿರಾಕರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ” ಎಂಬ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದಳು. ಈ ಮಾತುಗಳಿಗೂ ಸಂಕಿರಣದ ವಿಷಯಕ್ಕೂ ಯಾವ ಸಂಬಂಧವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಬೇರೆ ಮಾತು! ಆದರೆ ಇಂಥ ಒಂದೇ ಒಂದು ಮಾತು ಈ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದರೆ ಸಾಕು, ಅದನ್ನುಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡು ಆರು ತಿಂಗಳ ಗಂಜಿ ಸಂಪಾದಿಸುವ ನೂರಾರು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಿಷನರಿಗಳು, ಎನ್‍ಜಿಓಗಳು ಇವೆ. “ಬರ್ಖಾ ಎಂಬ ಭಾರತದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಚಿಂತಕಿ ಹೀಗೆ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ” ಎಂಬುದನ್ನೇ ಹೈಲೈಟ್ ಮಾಡಿ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಮಾನ ಹರಾಜುಹಾಕಲು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಹದ್ದುಗಳು ಹೊಂಚುಹಾಕಿರುತ್ತವೆ. ಮತ್ತು ಇಂಥ ಆಣಿಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ಉದುರಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಬರ್ಖಾಳಂತ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಅಕೌಂಟುಗಳಿಗೆ ಋಣಸಂದಾಯವೂ ಆಗುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ, ಭಾರತದ ಹಿಂದೂ ಹೆಂಗಸರು ಅಬಲೆಯರು, ಅಸಹಾಯಕರು, ಶೋಷಿತರು; ಅವರನ್ನು ಅವರ ಧರ್ಮವೇ ಎರಡನೇ ದರ್ಜೆಯ ನಾಗರಿಕರಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಹಲವಷ್ಟು ಕಂದಾಚಾರಗಳು ಹಾಗೂ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳಿವೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಹುಟ್ಟುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು, ತಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಅಸಹ್ಯವಾಗುವಂತೆ ಪ್ರಚೋದಿಸುವುದು; ಅವರ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಂಬಿಕೆಗಳ ನೆಲೆಗಟ್ಟನ್ನು ಅಲುಗಾಡಿಸುವುದು; ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಂಥ ಶ್ರದ್ಧಾಕೇಂದ್ರಗಳ ಮೇಲಿನ ನಿಯತ್ತನ್ನು ಕದಡುವುದು.. ಹೀಗೆ ಹಲವು ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಅಜೆಂಡಾವನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕಳೆದ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳಿಂದ ಹಿಂದೂ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳ ಆಚರಣೆಗಳು ಕೋರ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಚರ್ಚೆಗೆ ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಯಾಕೆ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದರೆ ನಿಮಗೆ ಇಡೀ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಸ್ವರೂಪ ಸ್ಪಷ್ಟಗೊಳ್ಳಬಹುದು.

ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ; ರಾಜಸ್ಥಾನದ ಪುಷ್ಕರ್‍ನಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮನ ದೇವಸ್ಥಾನವಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ವಿವಾಹಿತ ಗಂಡಸರಿಗೆ ಪ್ರವೇಶವಿಲ್ಲ! ಕೇರಳದ ಅಟ್ಟುಕಲ್ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಪೊಂಗಲ್ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ, ನಂಬಿದರೆ ನಂಬಿ, ಹತ್ತುಲಕ್ಷ ಹೆಂಗಸರು ಜಮಾವಣೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇಷ್ಟೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಹೆಂಗಸರಷ್ಟೇ ಸೇರುವ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಎಂದು ಇದು ಗಿನ್ನೆಸ್ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲೂ ದಾಖಲಾಗಿದೆ. ದೇಶದ ಯಾವುದೇ ಭಗವತಿ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ; ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಕಡೆಗಳಲ್ಲೂ ಮಹಿಳೆಯರದ್ದೇ ಪಾರುಪತ್ಯ, ಅವರಿಗೇ ಪ್ರಾಶಸ್ತ್ಯ. ಗಂಡುಹೆಣ್ಣು ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹೊಗಬಹುದಾದ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳು ಹೇಗಿವೆಯೋ ಹಾಗೆಯೇ ಹೆಂಗಸರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಒಳಬಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ದೇಗುಲಗಳಿವೆ. ತಮಗೆ ದೇವರ ಪೂಜೆಗೆ ಪ್ರವೇಶ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅತ್ತ ಹೆಂಗಸರನ್ನು ಈ ದೇಶ ಎಂದೂ ನೋಡಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಪ್ರತಿ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೂ ಅದರದ್ದೇ ಆದ ನಿಯಮಗಳಿರುವುದು ಕೂಡ ನಿಜ. ಕೆಲವು, ಋತುಸ್ರಾವ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಹೆಂಗಸರ ಪ್ರವೇಶಕ್ಕೆ ನಿಷೇಧ ಒಡ್ಡುತ್ತವೆ. ಆ ಕೆಟಗರಿಯಲ್ಲಿ ಬರದ 10ರೊಳಗಿನ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು 50 ದಾಟಿದ ಹೆಂಗಸರು ಶಬರಿಮಲೆಯಲ್ಲಿ ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸಬಹುದು. ದೇಶದ ಯಾವುದೇ ಬೌದ್ಧ ಮಠಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಡಿ. ಅಲ್ಲಿ ಒಳಹೋಗುವ ಮೊದಲೇ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ “ಇಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಬೇಕಾದ ಕ್ರಮಗಳು” ಎಂದು ದೊಡ್ಡ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನೇ ಕೊಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಆಚರಿಸಬೇಕಾದ್ದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಸಂದರ್ಶಕನ ಕರ್ತವ್ಯ. ನನಗೆ ಸಂವಿಧಾನ ಅಧಿಕಾರ ಕೊಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ನುಗ್ಗಿದರೆ, ಬೌದ್ಧಭಿಕ್ಷುಗಳು ಅಂಥವರ ಹೆಡೆಮುರಿಕಟ್ಟಿ ಹೊರದಾರಿ ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮೌಂಟ್ ಅಬುವಿನಲ್ಲಿರುವ ದಿಲ್ವಾರಾ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಆರರಿಂದ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಹನ್ನೆರಡವರೆಗೆ ಜೈನರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರವೇಶ. ಕೊಡಗಿನ ಇಗ್ಗುತ್ತಪ್ಪ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಒಳಪ್ರಾಂಗಣಕ್ಕೆ ಗಂಡಾಗಲೀ ಹೆಣ್ಣಾಗಲೀ ಯಾರೂ ಪ್ರವೇಶಿಸುವಂತಿಲ್ಲ! ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಸಂವಿಧಾನದ ನೆರಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾ ಹೋಗುವುದಕ್ಕಾಗುತ್ತದೆಯೇ?

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಬುಡಮಟ್ಟದಿಂದ ಕೀಳಬೇಕೆಂಬ ಪ್ರಯತ್ನ ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ತೀವ್ರಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನೇ ತಮ್ಮ ಮುಷ್ಟಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿರುವ ಇಸ್ಲಾಂ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯಾನಿಟಿಗಳಿಗೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಸವಾಲಾಗಿ ನಿಂತಿರುವುದು ಆಗ್ನೇಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಹರಡಿರುವ ಬೌದ್ಧ ಮತ, ಭಾರತದ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಚೀನಾದ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಾರ್ಟಿ ಮಾತ್ರ. ಭಾರತದ ಹೊರಗೆ ನಾಯಿಬೆಕ್ಕುಗಳಂತೆ ಕಚ್ಚಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಇಸ್ಲಾಂ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯಾನಿಟಿಗಳು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಬಗ್ಗುಬಡಿಯಲಿಕ್ಕಾದರೂ ಒಗ್ಗೂಡಬೇಕು ಎಂದು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕೇರಳದಲ್ಲೊಬ್ಬ ಕ್ಯಾಥೊಲಿಕ್ ಫಾದರ್ ಕರೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ! ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿರುವಾಗ ತೃಪ್ತಿ ದೇಸಾಯಿಯ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿರುವ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಕಷ್ಟವೇನೂ ಅಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಭಕ್ತಿಯ ಲವಲೇಶವೂ ಇಲ್ಲದೆ, ಬಲಾತ್ಕಾರದಿಂದ ಶನಿಯನ್ನು ಮುಟ್ಟುವುದೇ ಸಾಧನೆಯೆಂದು ಸಂಭ್ರಮಪಡುತ್ತಿರುವ ತೃಪ್ತಿಯಂಥ ಫಾರಿನ್ ಏಜೆಂಟುಗಳನ್ನು ಕಂಡಾಗ ನಗುವುದೋ ಅಳುವುದೋ ತಿಳಿಯದಾಗುತ್ತದೆ. ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಇಂಥವರು ಒಡೆಯುವ ಬದಲು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಒಗ್ಗೂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದೇ ಸಂತೋಷದ ಸಂಗತಿ.