ಮೋದಿ ಅಭಿಮಾನ ಮತ್ತು ಅಭಿಮಾನಿಗಳ ಸುತ್ತ

– ಮಹೇಶ್ ಪ್ರಸಾದ್ ನೀರ್ಕಜೆ

ಎಲ್ಲೆಡೆ ಮೋದಿ ಜಪ (ಪರ ವಿರೋಧ) ಆಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಮೋದಿ ಬೆಂಬಲಿಗನಾಗಿದ್ದುಕೊಂಡೆ ನನ್ನದೊಂದು ಕ್ರಿಟಿಕ್ ಬರಹ ಇರಲಿ ಅನಿಸಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ಕೂಸು ಹುಟ್ಟುವ ಮುಂಚೆ ಕುಲಾವಿ ಹೊಲಿಸಿದ ಗಾದೆ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇದೆ. ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಇದು ತೀರಾ ಸರಳ ವಿಚಾರ ಎನಿಸಿದರೂ ಆಚರಣೆಗೆ ಕಷ್ಟ ಅಂತ ಮೋದಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಬೆಂಬಲಿಗರು ತುಳಿಯುತ್ತಿರುವ ಹಾದಿ ನೋಡಿದಾಗ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಮೋದಿ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಅಭ್ಯರ್ಥಿ ಅಂತ ಆಯ್ಕೆ ಆದಾಗ ರಾಜನಾಥ್ ಸಿಂಗ್ ಜೊತೆ ಮೋದಿ ಪರಸ್ಪರ ಸಿಹಿ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನನಗೆ ಎಲ್ಲೋ ಎಡವಟ್ಟಾಗುತ್ತಿದೆ ಅನಿಸಿತು. ಟಿವಿ ಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನಂಥವರಿಗೆ ಆಗ ಈ ಗಾದೆ ನೆನಪಾದದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಈಗ ಮೋದಿ ಬೆಂಬಲಿಗರ ವಿಚಾರದಲ್ಲೂ ನನಗೆ ಈ ಗಾದೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ನಾನು ಮೋದಿ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಆಗಬೇಕೆಂದು ಬಯಸುವವನು ಆದರೆ ಅದರ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೇ ನಾಳೆ ಭ್ರಮನಿರಸ ಗೊಳ್ಳಲು ಸಿಧ್ಧವಿಲ್ಲದಿರುವವನು. ಯಡ್ಯೂರಪ್ಪ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಒಮ್ಮೆ ಭ್ರಮನಿರಸ ಆಗಿದ್ದೇವೆ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಯಡ್ಯೂರಪ್ಪ ಕೂಡ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಒತ್ತಡದಿಂದ ಭ್ರಷ್ಟರಾದರು ಹೊರತಾಗಿ ಸ್ವತಹ ಅವರೇ ಭ್ರಷ್ಟರಲ್ಲ. ಕಳೆದ ವಿಧಾನ ಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟ ಬಹುಮತ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಅವರು ರೆಡ್ಡಿಗಳ ಕಾಲು ಹಿಡಿಯಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಕೊನೆಗೆ ಸಿಬಿಐ ಬಲೆಗೆ ಬಿದ್ದು ಜೈಲಿಗೂ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೋದಿ ಕೂಡ ಹಾಗೆ ಮಾಡ್ತಾರೆ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಮೋದಿ ಪ್ರಚಾರ ಅನ್ನುವುದು ಒಂದು ಮುಟ್ಟಬೇಕಾದ ಗುರಿ ಹೊರತು ಸಂಭ್ರಮಿಸಬೇಕಾದ ಮತ್ತು ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮೈಮರೆಯುವ ವಿಚಾರ ಅಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಅವರ ಅಭಿಮಾನಿಗಳು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಸಾಕು.

ಹಾಗೆಯೇ ಅಭಿಮಾನಿಗಳು ಇನ್ನೊಂದು ವಿಚಾರ ಮಾಡಬೇಕಾದ್ದು ಎಂದರೆ ಬಳಸುವ ಭಾಷೆ ಅಥವಾ ಮಾತಿನ ಪರಿ. ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಲಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ದೇಶದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನೋಡಿದಾಗ, ಅದಕ್ಕೆ ಪರಿಹಾರ ಮೋದಿ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೇನೂ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾಣದಿದ್ದಾಗ, ಆ ಒಂದು ಪರಿಹಾರದ  ಸಾಧ್ಯತೆಯನ್ನೂ ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೋಪ ಬರುವುದು ಸಹಜ. ಅಸಲಿ ಸಮಾಜದ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿ ಇದ್ದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಕೋಪ ಬರುತ್ತದೆ ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರ ನಡೆನುಡಿ ನೇರ ಇರುತ್ತದೆ. ಸಮಾಜಘಾತುಕರು ನಗುನಗುತ್ತಾ, ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಒಳಗೊಳಗೇ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಬುದ್ಧಿ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ. ಆದರೆ ಹಾಗಂತ ನಾವು ನೇರವಾಗಿ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೋಚಿದ್ದನ್ನು ಒದರಿದರೆ ಇವೆರಡರ ಮಧ್ಯೆ (ಸಮಾಜ ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಮತ್ತು ಘಾತುಕರು) ಇರುವ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ (ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಸಕ್ರಿಯರಲ್ಲದ) ಮನಸ್ಥಿತಿಗಳು ಗೊಂದಲಕ್ಕೀ ಡಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಇದರಿಂದಾಗಿ ಅವರುಗಳು ಘಾತುಕರ ನಯವಾದ ಮಾತಿಗೆ ಮರುಳಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು. ಇದನ್ನು ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಲ್ಲರ, ಅದರಲ್ಲೂ ಮೋದಿ ಮತ್ತು ಭಾರತದ  ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಉಚಿತ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.

ಮೋದಿ ಬೆಂಬಲಿಗರು,ಡಾ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣಿಯಂ ಸ್ವಾಮಿ ಅವರಿಂದ ಕಲಿಯುವುದು ಬಹಳಷ್ಟು ಇದೆ (ಮೋದಿ ವಿರೋಧಿಗಳೂ ಕಲಿಯಬಹುದು ಆದರೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ನಿರೀಕ್ಷೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ತಪ್ಪಾದೀತು).ಮೊದಲನೆಯ ಪಾಠ ಅಂದರೆ ಹೃದಯ ಪಕ್ಕಕ್ಕಿಟ್ಟು ತಲೆ ಉಪಯೋಗಿಸುವುದು. ಮೋದಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಆಗೇ ಆಗುತ್ತಾರೆ ಅಂತ ಸಾವಿರ ಬಾರಿ ಹೇಳುವುದರಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನ ಇಲ್ಲ. ಮೋದಿಯನ್ನು ಟೀಕಿಸಿದವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಯಾರ್ಯಾರದ್ದೋ ಏಜೆಂಟ್ ಎಂದೋ ಅಥವಾ ಇನ್ನೇನೋ ಹೇಳುವುದಕ್ಕಿಂತ ಬೇರೆ ದಾರಿಯನ್ನು ಹುಡುಕಬೇಕಾಗಿದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮೋದಿ ವಿರೋಧಿಗಳು ಉಪಯೋಗಿಸುವುದು ಸಂವಿಧಾನ, ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆ, ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಮುಂತಾದ “Loaded words”. ಅಸಲಿ ಅವುಗಳ ಅರ್ಥವೇ ಅವರುಗಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂಥಾದ್ದರಲ್ಲಿ ನಾವು ಮಾಡಬೇಕಾದ್ದೆಂದರೆ ಮೊದಲಾಗಿ ಅವುಗಳನ್ನು ನಾವುಗಳು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಸ್ವಾಮಿ ಅವರು ಒಂದು ಕಡೆ ಹೇಳಿದಂತೆ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ವಿಶದ ಪಡಿಸುವ (interpretation) ಹಕ್ಕು ನ್ಯಾಯಾಂಗಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಇದೆ. ಯಾವುದೇ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಸಂಶಯ ಉಂಟಾದಾಗ ಕೇವಲ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಜಡ್ಜ್ ಮೆಂಟ್ ಗಳನ್ನ ಮಾತ್ರ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಹೊರತು ಇನ್ಯಾರದ್ದೋ ವಿಚಾರಗಳನ್ನಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಯಾರಾದರೂ ಮೋದಿ ಸಂವಿಧಾನ ವಿರೋಧಿ ಅಂದಾಗ ಈ ವಿಚಾರವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಬೇಕು. ನ್ಯಾಯಂಗವೇ (ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯ) ಮೋದಿ ಯನ್ನು ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಎಂದಾಗ ಅದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ ಅನಿವಾರ್ಯ ಆಗುತ್ತದೆ (ಈ ಸಾಧ್ಯತೆಯೂ ಇಲ್ಲದಿಲ್ಲ ಯಾಕೆಂದರೆ ಇಶ್ರತ್ ಜಹಾನ್ ಕೇಸ್ ಇನ್ನೂ  ತನಿಖೆ ಹಂತದಲ್ಲಿದೆ. ಆದರೆ ಯಾಸಿನ್ ಭಟ್ಕಳ, ಇಶ್ರತ್ ಅನ್ನುವ ಬಿಹಾರ್ ಕಿ ಭೇಟಿ, ಲಷ್ಕರ್ ಸಂಘಟನೆಯವಳು ಅಂದಿರುವುದನ್ನು ಮರೆಯದಿರೋಣ). ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಭಾರತದ ಭವಿಷ್ಯ ಮೋದಿ ಯಿಂದ ಶುರುವಾಗಿದ್ದಲ್ಲ ಮತ್ತು ಮೋದಿಯಲ್ಲೇ ಕೊನೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಸಮಾಜ ವ್ಯಕ್ತಿ ಕೇಂದ್ರಿತ ಎಂದಿಗೂ ಆಗಬಾರದು (ಇದು ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಆಶಯವೂ ಹೌದು). ಇರಲಿ.ಇಲ್ಲಿ ಸಂವಿಧಾನದ ವಿಚಾರ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆ ಅಷ್ಟೇ, ಇಂತಹ ಸಾಕಷ್ಟು “ಸೂಕ್ಷ್ಮ” ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಮಹತ್ವ ಕೊಡುವುದು ಅತಿ ಅವಶ್ಯ ಅಂತ ಅನಿಸುತ್ತದೆ ನನಗೆ.

ಸ್ವೀಟ್ ಹಂಚುವುದರಿಂದಾಗಲೀ ಪಟಾಕಿ ಸಿಡಿಸುವುದರಿಂದ ಆಗಲೀ ಈ ಕೆಲಸಗಳು ಆಗದು. ಮೋದಿ ಅಭಿಮಾನಿಗಳು ಅಂತ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಕೆಟ್ಟ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಮಾತಾನಾಡಿಕೊಂಡು, ದ್ವೇಷಕಾರುತ್ತ ಬರೆಯುವ ಅಭಿಮಾನಿಗಳಿಂದ ಮೋದಿಗೆ ಲಾಭಕ್ಕಿಂತ ನಷ್ಟವೇ ಹೆಚ್ಚು. ಮೈಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಅಖಾಡಕ್ಕಿಳಿಯುವ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಮಶಾಶಯರು ಮೋದಿ ಅಭಿಮಾನಿಗಳ ಇಂತ ವರ್ತನೆಗಳನ್ನೇ ತಮ್ಮ ತುತ್ತೂರಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ.ಬೇರೇನೂ ಮಾಡಲಾಗದಿದ್ದರೂ ಕನಿಷ್ಠ ಪಕ್ಷ ಮೋದಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ತಕ್ಕುದಾದ ನಡೆತೆಯನ್ನಾದರೂ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಲ್ಲಿ ಅದು ಮೋದಿಗೆ ನಾವು ಮಾಡುವ ಸಣ್ಣ ಸಹಕಾರ ಆದೀತು.