“ಓಲೈಕೆ ಮತ್ತು ತುಷ್ಟೀಕರಣ” ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆಯ ಸಂಕೇತಗಳೇ?

– ಮು ಅ ಶ್ರೀರಂಗ ಬೆಂಗಳೂರು

ಒಂದು ರಾಜಕೀಯ ಧೋರಣೆಗೆ ಕಂಕಣಬದ್ಧವಾದ “ಹೊಸತು”ಎಂಬ ಮಾಸಪತ್ರಿಕೆಯ ಜುಲೈ ೨೦೧೩ರ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ “ಆಧುನಿಕೋತ್ತರವಾದವೂ ಸಿ. ಎಸ್. ಎಲ್. ಸಿ. ಚಿಂತನಾಕ್ರಮವೂ”ಎಂಬ ಲೇಖನವನ್ನು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಕೆ. ಪ್ರಕಾಶ್ ಎಂಬುವವರು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ೫ ಪುಟಗಳಷ್ಟು ವಿಸ್ತಾರವಾದ ಆ ಲೇಖನದ ೧೬ ಪ್ಯಾರಾಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ೧೫ ಜನ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ,ಚಿಂತಕರ,ಉದ್ದುದ್ದದ ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು(ಉದ್ಧರಣೆಗಳು)ಪ್ರಕಾಶ್ ಅವರು ತಮ್ಮ ಲೇಖನಕ್ಕೆ “ಬಲ”ಬರಲಿ ಎಂದು ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ವಾಕ್ಯಗಳ ನಡುವೆ “ಫಿಲ್ಲರ್”ತರಹ ತಮ್ಮ ನಾಲ್ಕೈದು ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆ “ಫಿಲ್ಲರ್”ಗಳ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶ ಕುವೆಂಪು ವಿ. ವಿ.ಯಲ್ಲಿನ ಸಿ ಎಸ್ ಎಲ್ ಸಿ ಯನ್ನು ಖಂಡಿಸುವುದಷ್ಟೇ ಆಗಿದೆ.

“ಮಡೆ ಸ್ನಾನ”ದಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವ ಈ ಲೇಖನ ಕೊನೆಗೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುವುದು  “ವಚನಗಳು vs ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ”ಬಗ್ಗೆ  “ಪ್ರಜಾವಾಣಿ”ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಮೂರು ತಿಂಗಳಿನಷ್ಟು ಕಾಲ ನಡೆದ ವಾದ-ಪ್ರತಿವಾದದ “ಅನುಭವ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ”. ಪ್ರಕಾಶ್ ಅವರು ತುಂಬಾ ಆರಾಧಿಸುವ ಪ್ರೊ। ಐಜಾಜ್ ಅಹ್ಮದ್ ಅವರೇ “ಆಧುನಿಕೋತ್ತರವಾದವು ಹಲವು ವಿಭಿನ್ನ ಎಳೆಗಳಿಂದ ರಚಿತವಾಗಿದ್ದು ಅದನ್ನು ಒಂದು ಸುಸಂಬದ್ಧ ಚಿಂತನೆಯಾಗಿ ಮಂಡಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಲೇ ಅದರ ಪ್ರಮುಖ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾರಂತೆ”(ಹೊಸತು ಜುಲೈ ೨೦೧೩ ಪುಟ ೩೦). ಸಿ ಎಸ್ ಎಲ್ ಸಿ ಯದೂ ಆ ಹಲವು ಹಾದಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಎಳೆ ಎಂದು  ಪ್ರಕಾಶ್ ಅವರು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಿದ್ದರಿಲ್ಲ.

ಪ್ರಕಾಶ್ ಅವರು ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಉದ್ಧರಿಸಿರುವ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ, ಚಿಂತಕರ, ಎಲ್ಲಾ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವುದು ನನ್ನ ಉದ್ದೇಶವಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಅಂತಹ ಹತ್ತಾರು ಹೇಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿದಿನ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಕೇಳುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ; ಓದುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ.  ಸದ್ಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಯೋಚಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಯಾವುದೆಂದರೆ ಇತಿಹಾಸಕಾರ ಗ್ಯಾನೇಂದ್ರ ಪಾಂಡೆ ಅವರು  ಹೇಳಿರುವರೆನ್ನಲಾದ “ಜಾತ್ಯತೀತೆಯ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ನಡೆಸಿದ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ಕೋಮುವಾದ ಹುಟ್ಟಿತು”ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.(ಅದೇ ಪುಟ ೨೯).. ಇದನ್ನು ಪ್ರಕಾಶ್ ಅವರು ವಿತಂಡವಾದ ಎಂದು ಟೀಕಿಸಿ ಕೈ ತೊಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. (ಅದೇ ಪುಟ ೩೦). ಆ ವಿತಂಡವಾದಕ್ಕೆ ಅವರ ಗುರುಗಳಾದ ಐಜಾಜ್ ಅಹ್ಮದ್ ಅವರೇ ವಿವರವಾದ ಉತ್ತರ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ತಾನು ಏನೂ ಹೇಳಲು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಪಲಾಯನವಾದಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಕಾಶ್ ಹೇಳುವುದು ಬೇಡ, ಅವರ ಗುರುಗಳು ಏನು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನಾದರೂ ಚುಟುಕಾಗಿ ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತು. ಇನ್ನೊಂದು ಉದ್ಧರಣೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗುತ್ತಿತ್ತಷ್ಟೇ. ಅಥವಾ ಅಹ್ಮದ್ ಅವರ ಯಾವ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ /ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಆ ವಿವರವಾದ ಉತ್ತರಗಳಿವೆ ಎಂಬ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನಾದರೂ ನೀಡಬಹುದಿತ್ತು. ಅದನ್ನೂ ಸಹ ನೀಡಿಲ್ಲ.

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇಂದು ಪ್ರಮುಖವಾಗಿರುವುದು ಹಿಂದು,ಮುಸ್ಲಿಂ,ಮತ್ತು ಕ್ರೈಸ್ತ ಧರ್ಮ/ಮತಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದವರು;ಜನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ “ವೋಟಿನ” ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ! ಇವರಲ್ಲದೆ ಇತರೆ ಧರ್ಮ/ಮತಗಳಿಗೂ ಸೇರಿದವರಿದ್ದಾರೆ. ಅದನ್ನು ನಾನು ಮರೆತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ  ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ರಾಜಕೀಯದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಅವರು kingmakerಗಳಲ್ಲ. ಈಗ ಈ ಕೆಳಕಂಡ ಒಂದು ತ್ರಿಭುಜವನ್ನು ಗಮನಿಸಿ.

ಈ ತ್ರಿಭುಜದ (triangle) ಮೂರು ಭುಜಗಳನ್ನು(lines) ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಮೂರು ಧರ್ಮಗಳು/ಮತಗಳು ” ಎಂದು ಭಾವಿಸೋಣ. ಈ ತ್ರಿಭುಜದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನಾಳುವ ಸರ್ಕಾರವಿದೆ.ಆ ಮೂರು ಭುಜಗಳನ್ನು(lines} “ಅವರವರ ಭಾವಕ್ಕೆ ಅವರವರ ಭಕುತಿಗೆ”ತಕ್ಕಂತೆ ಹಿಂದೂ/ಮುಸ್ಲಿಂ/ಕ್ರೈಸ್ತ  ಎಂದು ಯಾವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದರೂ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಏನೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಮೂರು ಧರ್ಮಗಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ/ಚಿಂತಕರ/ಸೆಕ್ಯುಲರಿಸ್ಟರ/ಪ್ರಗತಿಪರರ ತಲೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿರುವುದು ಹಿಂದು ಧರ್ಮ.ಕಾರಣ–ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ.

ಈ ಹಿಂದು ಧರ್ಮವನ್ನು ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಪೂರ್ತಿ ನಿರ್ನಾಮ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಂದು ಭಾವಿಸೋಣ. ಆಗ ಸಹಜವಾಗಿ ಅವರು ಇಸ್ಲಾಂ/ಕ್ರೈಸ್ತ ಧರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹಾಗಾದಾಗ ಮೂಲ ಧರ್ಮೀಯರು ಮತ್ತು ಆ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ವಲಸೆ(converted) ಬಂದವರು “ಭಾವೈಕ್ಯತೆ”ಯಿಂದ “ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ” ಎಂಬ “ವಿಶ್ವಮಾನವತೆ”ಯ ಭಾವನೆಯಲ್ಲಿ ಬಾಳಬಲ್ಲರೆ? ಯಾವ ಧರ್ಮದವರೆ ಆಗಲಿ ಬೇರೊಂದು ಧರ್ಮಕ್ಕೆ convert ಆದಾಗ ಅವರು second class ಸಿಟಿಜನ್ಸ್ ಆಗೇ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು “ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಗೆ”ಸೇರಲಾರರು. ಇದು ಇತರೆ ಧರ್ಮೀಯರು ಹಿಂದು ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಬಂದರೂ ಆಗುವಂತಹುದೆ.ಅದರಲ್ಲಿ ಅನುಮಾನವಿಲ್ಲ.

ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಆಂತರಿಕ ಗಲಭೆಗಳಾದರೆ ಅದರ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಸಹಜವಾಗಿ ಪೋಲಿಸ್/ಸೈನ್ಯದ ಪ್ರವೇಶವಾಗಲೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ದಿನವೂ ಪೋಲಿಸ್/ಸೈನ್ಯದ ರಾಜ್ ನಿರ್ಮಾಣವಾದರೆ ಅದು ಜಾತ್ಯಾತೀತ/ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಸರ್ಕಾರದ ಲಕ್ಷಣವಂತೂ ಆಗಲಾರದು. ಕ್ರಮೇಣ ನಾವುಗಳೂ ಸಹ ನಮ್ಮ  ನೆರೆಹೊರೆಯ ದೇಶಗಳ ರೀತಿ ಆಗಿ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ. ಸರ್ಕಾರ ಜನರಲ್ಲಿ ಜಾತಿ ಪದ್ಧತಿ,ಮೂಢನಂಬಿಕೆ ಯಾವುದೇ ಧರ್ಮದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಸುವ ಹುಚ್ಚಾಟ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಗೆ ನಿಯಂತ್ರಣ ಹಾಕಬೇಕು. ಇದನ್ನು ಯಾರೂ ತಪ್ಪು ಅನ್ನುವುದಿಲ್ಲ. ಅದೇ ರೀತಿ ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕೋಸ್ಕರ ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷವಾಗಲಿ ವೋಟಿಗಾಗಿ ಓಲೈಕೆ ನೀತಿಯನ್ನೂ ಅನುಸರಿಸಬಾರದು. ಈ ಓಲೈಕೆ ನಿಜವಾದ ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆಯ ಲಕ್ಷಣವಂತೂ ಅಲ್ಲ. ಅದು pseudo  secularism ಆಗಬಹುದಷ್ಟೆ. ಆಗ ಈ ಓಲೈಕೆ ನೀತಿಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವಂತಹ ಜನಗಳನ್ನೇ ಆಗಲಿ ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷವನ್ನಾಗಲಿ ಟೀಕಿಸುವ ಯಾವ ನೈತಿಕ ಅಧಿಕಾರವೂ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ/ಇತರೆ ಪಕ್ಷದವರಿಗೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.

ಈ ಓಲೈಕೆ ಮಿತಿಮೀರಿದಾಗ ಸಹಜವಾಗಿ ಇತರೆ ಜಾತಿ/ಧರ್ಮಗಳ ಧ್ರುವೀಕರಣ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ನಿಂತರೆ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ,ಅದರ ರೀತಿ-ನೀತಿಗಳಿಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಗಂಟೆ ಸದ್ದಾಗಬಹುದು. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಆ ಧ್ರುವೀಕರಣ ಅಪಾಯದ ಗೆರೆ ದಾಟಬಹುದು. ಇದರ ಅರಿವು ನಮ್ಮನಾಳುವ ನಾಯಕರುಗಳಿಗೆ ಮೊದಲು ಆಗಬೇಕು. ಜತೆಗೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ “ಸುದ್ದಿಜೀವಿಗಳು”ಎಂಬ ಅಪಖ್ಯಾತಿಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿರುವ “ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳಿಗೆ,ಕೆಲವು ಸಾಹಿತಿಗಳಿಗೆ,ಚಿಂತಕರಿಗೆ” ಜ್ನಾನೋದಯವಾಗಬೇಕು. ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿರುವವರ ಸಖ್ಯದಿಂದ ದೊರೆಯಬಹುದಾದಂತಹ ಎರಡು ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ “ಸರ್ಕಾರಿ ಸವಲತ್ತು”ಗಳಿಗೆ ಆಸೆಪಟ್ಟು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ,ಟಿವಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಡುತ್ತಿರುವ ನಿರಂತರ “ಜನತಾ ದರ್ಶನ”ವನ್ನು ಆದಷ್ಟೂ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾದೀತು.

ಭಾರತದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ, ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೆ ‘ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆ”ಎಂಬುದು ಒಂದು ಉನ್ನತ, ಉತ್ತಮ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ. ಇದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ. ಈ ಒಂದು ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಭಾರತ ೧೯೪೭ರಿಂದ ಇವತ್ತಿನವರೆಗೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ. ಇನ್ನು  ಮುಂದೆಯೂ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿಯೇ ಇರಬಲ್ಲ ಸಹಿಷ್ಣುತೆ, ನೈತಿಕ ಶಕ್ತಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿದೆ. ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನಾವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇದರ ಜತೆಜತೆಗೆ ‘ಓಲೈಕೆ’, “ತುಷ್ಟೀಕರಣ”ವನ್ನೇ ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆಯ ಸಂಕೇತ ಎಂದು ನಂಬಿಸುವ, ಬಿಂಬಿಸುವ ಕ್ರಿಯೆಗಳೂ ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯ/ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರಗಳಿಂದ ಆಗಾಗ ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳಿಂದ,ರಾಜಕೀಯ ವಿಶ್ಲೇಷಣಾಕಾರರಿಂದ ಹಿಮ್ಮೇಳವೂ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದೆ.

ವೈಡ್ ಬಾಲ್ :- ಧಾರವಾಡದ ಲೈನ್ ಬಜಾರನಾಗ   ಫೇಡ ತಿನ್ನುತ್ತಾ, ಅತ್ತಿತ್ತಾ ನೋಡುತ್ತಾ, ಹವಾ ಸೇವನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಗೆಳೆಯರಿಬ್ಬರು ಹೊಂಟಿದ್ರು.

“ಏ ಗೊತ್ತಾತೇನೋ ವಿಷ್ಯ ಈ ಅಕಾಡೆಮಿ, ಪ್ರಾಧಿಕಾರಗಳ ಅಧ್ಯಕ್ಷರ ಖುರ್ಚಿಗಳಿಗೆ ಆಗ್ಲೇ ಐವತ್ತು ಅರ್ಜಿ ಬಂದಾವಂತ. ನೀ ಏನೇ ಅನ್ನು ಅರ್ಜಿ ಹಾಕೊಂಡು ಆ ಕುರ್ಚಿ ಮೇಲಾ ಕೂಡೋ ಹಂಗೆ ಮಾಡಿ ಆ ಕುರ್ಚಿಗಳಿಗಿದ್ದ ಮಾನಾ ಮರ್ವಾದೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಳೀಲಿಕ್ಕೆ ಹೊಂಟವ್ರೆ”

“ಅದ್ಕೆ ನಿಂಗೆ ಸರ್ಕಾರದ ಲೋಕಾ ರೂಢಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋದು. ಎಲ್ಲಾ ವಿವರ ಇಟ್ಕೊಂಡು select ಮಾಡಿದ್ರ ಮುಂದ ಅನುಕೂಲ ಆಗ್ತದ. ಅದಿರ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಈ ಜಿಲ್ಲೆದಾಗ ಒಬ್ರು ಬಂಡಾಯ ಸಾಹಿತಿ ಇದ್ರಲ್ಲ ಅವ್ರು ಆಗ್ಲೇ ‘ಟವಲ್’ ಹಾಕಿ ಕುಂತವರಂತೆ ”

“ಅರ್ಜಿ ಜತೆ ಟವಲ್ ಯಾಕಲೇ ಹಾಕಬೇಕ ?”

“ಅದು ಬೆಂಗಳೂರ್ ಕಡೆ ಮಾತಲೇ ಮಂಗ್ಯ. ಟವಲ್ ಅಂದ್ರ ಒಂತರ ಶಿಫಾರಸ್ ಮಾಡ್ಸಂಗೆ. ತಿಳೀತಾ? ನಡಿ ಮನಿ ಕಡಿ ಹೋಗೂಣು. ಮಹಾಪರ್ವ ಬರೋ ಟೈಮ್ ಆತು ”

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ : qablog.practitest.com