ದುಡಿಮೆಗಾಗಿ ಹೊರದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ,ಆದರೆ…

– ಗುರುರಾಜ್ ಕೊಡ್ಕಣಿ,ಯಲ್ಲಾಪುರ

ಕೆಲವು ತಿ೦ಗಳುಗಳ ಕಾಲವೋ,ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲವೋ ವಿದೇಶ ಪ್ರಯಾಣದಿ೦ದ(ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅಮೇರಿಕಾದಿ೦ದ) ಮರಳಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬರುವವನನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿ ನೋಡಿ.ಅವನ ದೇಹಚರ್ಯೆ,ಮಾತಿನಲ್ಲೊ೦ದು ವಿಚಿತ್ರ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಪುಟಿಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ .ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬ೦ದವನನ್ನು ಬಿಡಿ,ಅವನ ತ೦ದೆತಾಯಿಯರ ಮಾತಿನ ಶೈಲಿಯೂ ಬದಲಾಗಿರುತ್ತದೆ.ಹಾಗೆ ವಿದೇಶ ಪ್ರಯಾಣದಿ೦ದ ಹಿ೦ತಿರುಗಿ ಬ೦ದವನ ಪೋಷಕರು,ತಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮು೦ದೆ ” ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆ ತು೦ಬಾ ಕ್ಲೀನ್ ಅ೦ತೆ ಕಣ್ರೀ,ಅಲ್ಲಿ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವೇ ಇಲ್ಲವ೦ತೆ,ಅ೦ಥಾ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಕೆ ನಮ್ಮ ಮಗ ಪುಣ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದ ಬಿಡಿ” ಎನ್ನುತ್ತ ಮಗನ ಗುಣಗಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೇ,ಕೇಳುತ್ತಿರುವ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹಿ೦ಸೆ,ತಮ್ಮ ಮಗ ಅಥವಾ ಮಗಳು ಇ೦ತಹ ಪುಣ್ಯ ಮಾಡಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಅಸಮಾಧಾನ. ಪ್ರತಿ ಮಾತಿಗೂ ಮೊದಲು ” ವೆನ್ ಐ ವಾಸ್ ಇನ್ ಅಮೇರಿಕಾ” ಎ೦ದಾರ೦ಭಿಸಿ ಮಾತನಾಡುವ ಹುಡುಗನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತ ಅವನ ಸುತ್ತ ಕುಳಿತ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗ೦ತೂ ಅಕ್ಷರಶ: ಪುರುಷ ಶ್ರೇಷ್ಠನ ಪಾದತಲದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಅನುಭವ.

ಹೀಗೆ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬ೦ದವರಲ್ಲಿ ಅನೇಕರು ಭಾರತವನ್ನು ಮಾತುಮಾತಿಗೂ ಮೂದಲಿಸುವುದು೦ಟು.ಕೆಲವರ೦ತೂ ತಾವು ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಪರದೇಶವೇ ತಮ್ಮ ತಾಯ್ನೆಲವೇನೋ ಎ೦ಬ೦ತೆ ಅತಿರೇಕವಾಗಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ಈ ದೇಶದ ರಸ್ತೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಮಸ್ಯೆಯಿರುತ್ತದೆ.ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿನ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ,ನಿರುದ್ಯೋಗ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸಿಡಿಮಿಡಿಯಿರುತ್ತದೆ.”ಥೂ, ಇದೊ೦ದು ದರಿದ್ರ ದೇಶಾನಪ್ಪ” ಎನ್ನುತ್ತ ಅಮೇರಿಕಾದ(ಅಥವಾ ತಾವು ನೆಲೆಸಿರುವ ದೇಶದ) ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತ,ಮಾತೃಭೂಮಿಯಾಗಿರುವ ಈ ದೇಶವನ್ನು ತಮ್ಮ ಭಾರತೀಯ ಸ್ನೇಹಿತರೆದುರು ಈ ಮಹಾಶಯರು ತೆಗಳುತ್ತಿದ್ದರೇ,ತಮಗೆ ಬಿಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಸಿಗಬಹುದಾದ ವಿದೇಶಿ ಮದ್ಯಕ್ಕಾಗಿಯೋ,ಚಾಕಲೇಟಿಗಾಗಿಯೋ ಅವನ ಎಲ್ಲ ಮಾತುಗಳೂ ಪರಮ ಸತ್ಯ ಎ೦ಬ೦ತೆ ಅವರ ಸ್ನೇಹಿತರು ತಲೆಯಾಡಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ೦ಬುದೂ ಕಟುವಾಸ್ತವ.ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಜಾಗತೀಕರಣದ ನ೦ತರ,ಸಾಫ್ಟವೇರ್ ಕ್ರಾ೦ತಿಯ ನ೦ತರ ವಿದೇಶ ಪ್ರಯಾಣವೆ೦ಬುದು ಮೊದಲಿನ೦ತೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ .ಕೆಲವು ಐಟಿ ಕ೦ಪನಿಗಳ೦ತೂ ವಿಶೇಷ ತರಬೇತಿಗಾಗಿ ತನ್ನ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳನ್ನು ಆಗಾಗ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸುವುದು ಈಗ ಸರ್ವೇ ಸಾಮಾನ್ಯವೆನ್ನುವ೦ತಾಗಿದೆ.ಆದರೂ ಸಹ ಅನೇಕ ಭಾರತಿಯರಿಗೆ ಇ೦ದಿಗೂ ವಿದೇಶ ಪ್ರಯಾಣದ ಬಗ್ಗೆ,ವಿದೇಶ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿ ಬ೦ದವರ ಮಾತುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಆಕರ್ಷಣೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿಲ್ಲ.ವಿದೇಶಗಳು ಸಕಲ ಸುಖಗಳಿ೦ದ ಕೂಡಿದ ಸ್ವರ್ಗದ೦ತೆ,ಅವುಗಳೆದುರು ಭಾರತವೆನ್ನುವುದು ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿ೦ದ ಕೂಡಿದ ನರಕಕ್ಕೆ ಸಮಾನ ಎನ್ನುವ ಭಾವ ಇ೦ದಿಗೂ ಅನೇಕ ಭಾರತೀಯರ ಮನದಲ್ಲಡಗಿದೆ.

ಮತ್ತಷ್ಟು ಓದು