ಸಂಪಾದಕೀಯ ಅನ್ನೋ ಮೊಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಪ್ರೀತಿಯ ಕುಟುಕು…

– ಮಹೇಶ್ ಪ್ರಸಾದ್ ನೀರ್ಕಜೆ

ಸಂಪಾದಕೀಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರಹಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆ ಇದು.

ಸಾಯಿ ಬಾಬಾರ ಸುತ್ತ ಇರುವ ಪವಾಡಗಳ ಬಗೆಗಿನ ವಿವಾದಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಪಾದಕೀಯ ಈ ಹಿಂದೆ ಒಂದೆರಡು ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದಿತ್ತು (ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸನ್ಮಾರ್ಗ ಎನ್ನುವ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಸಂಪಾದಕೀಯ ಬರಹ). ಅವುಗಳಲ್ಲೊಂದು ಲೇಖನಕ್ಕೆ ಬಂದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯೊಂದಕ್ಕೆ  ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಸಂಪಾದಕೀಯ ಬರೆದ ಸ್ಪಷ್ಟೀಕರಣ ರೂಪದ ಬರಹವೇ ನಾನು ಮೇಲೆ ನೀಡಿದ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರಹ. ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರಹದ ಸಾರಾಂಶ ಏನೆಂದರೆ ಸಾಯಿ ಬಾಬಾ ಮಾಡಿದ ಸಮಾಜ ಮುಖೀ ಕೆಲಸಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯಿದ್ದರೂ ಮೂಲತಹ ಬಾಬಾ ನಡೆದ ದಾರಿ ಪವಾಡಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ದಾರಿಯಾಗಿದ್ದು ಅದು ಜನರನ್ನು ದಿಕ್ಕುತಪ್ಪಿಸುವ, ಮೌಢ್ಯತೆಗೆ ನೂಕುವ ಮೋಸದ, ಸುಳ್ಳಿನ ದಾರಿಯಾಗಿದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಮಗೆ ಅಂತಹ ಸುಳ್ಳಿನ ದಾರಿ ಬೇಕೋ ಅಥವಾ ಬುಧ್ಧ ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟ ಸತ್ಯದ ದಾರಿ ಬೇಕೋ ಎಂಬ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಪಾದಕೀಯ ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ – “ಬುದ್ಧನ ಸತ್ಯ ಮಾರ್ಗವೇ ನಿಜವಾದ ಬದುಕಿನ ತಳಪಾಯ. ಅದರ ಮೇಲೇ ನಮ್ಮ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವಂತಾಗಬೇಕು” ಮತ್ತು “ನಾವು ಸತ್ಯದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಊರ್ಧ್ವಮುಖಿಗಳಾಗಬೇಕೇ ಹೊರತು ಸುಳ್ಳಿನ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಅಧೋಮುಖಿಗಳಾಗಬಾರದು ಅಲ್ಲವೇ?”. ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಚಿಂತನೆ ನಡೆಸುವ ಉದ್ದೇಶ ಈ ಲೇಖನದ್ದು.

ನಾನು ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ – ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರಹದಲ್ಲಿರುವ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಪೂರ್ಣ ಸಮ್ಮತಿಯಿದೆ. ನನ್ನ ಸಮ್ಮತಿಯಿರುವುದು ಏನೋ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ವಿಷಯ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮೇಲಾಗಿ, ಈ ಬರಹದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾಳಜಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆಧ್ಯಾತ್ಮ ಮಾರಾಟದ ಸರಕಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಖಡಾಖಂಡಿತ ಹೇಳಿಕೆಯಿದೆ. ಪವಾಡ ನಡೆಯುವುದಿದ್ದರೆ ದುರ್ಬಲ ಮನಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಅವರ ಅಂತ:ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಆಶಯವಿದೆ. ಆ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಮೆಚ್ಚಲೇಬೇಕಾದ ಲೇಖನ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ  ಸಂಪಾದಕೀಯಕ್ಕೆ. ನನ್ನ ಅಭಿನಂದನೆಗಳು. ಇದಲ್ಲದೇ ಈ ಮೊದಲು ನರೇಂದ್ರ ಶರ್ಮರಂಥಾ ಧೂರ್ತರಿಗೆ ಚಾಟಿಯೇಟು ಬೀಸಿದವರಲ್ಲಿ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದಿದ್ದು ಸಂಪಾದಕೀಯ. ಇದೂ ಕೂಡ ಅಭಿನಂದನೀಯವೇ ಸರಿ.

ಇನ್ನು ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ನನಗೆ ಲೇಖನದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿರುವ ಸಹಮತ ಲೇಖನದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಅದು ಕೊಡುವ ಸಂದೇಶದ ಮೇಲೆ ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆಯಿರುವುದು ಸಾಯಿ ಬಾಬಾ ಪವಾಡ ಮಾಡಿದ್ದರು ಅನ್ನೋ ಒಂದೇ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಅವರ ದಾರಿ ಸತ್ಯದ ದಾರಿಯೇ ಅಲ್ಲ ಎಂದಿರುವುದು. ಕಾರಣ ಇಷ್ಟೆ. ಯಾವ ಮಹಾನುಭಾವನೂ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಅಲ್ಲ. ಪರಿಪೂರ್ಣ ಅಲ್ಲದೇ ಇರುವುದೇ ಪ್ರಕೃತಿ ನಿಯಮವೋ ಎಂಬಂತೆ ನೀವು ಯಾವುದೇ ಮಹಾ ಪುರುಷರನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ. ಅವರ ಮೇಲೆ ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದು ಆರೋಪ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಕೃಷ್ಣನೇ‌ ಗೋಪಿಕೆಯರ ಬಟ್ಟೆ ಕದ್ದ, ಹದಿನಾರು ಸಾವಿರ ಲಲನೆಯರೊಡನೆ ಸರಸವಾಡಿದ, ಶ್ಯಮಂತಕಮಣಿಯನು ಕದ್ದ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದನು. ಭಗವಂತನಾದವನು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸವೇ‌ ಇದು? ಸಾಲದ್ದಕ್ಕೆ ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ತಾನೇ ಭಗವಂತ ಎಂಬಂತೆ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. ಅಂದರೆ ತಾನೇ ಭಗವಂತ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಅಹಂಕಾರ ಎಷ್ಟಿರಬೇಡ! ಇಂಥಾ ಅಹಂಕಾರವಂತನಾದವನು ದೇವರಾಗಬಲ್ಲನೇ?‌ಕೃಷ್ಣನಿಗೂ ಸಾಯಿ ಬಾಬನಿಗೂ ಎಲ್ಲಿಯ ಹೋಲಿಕೆ ಎಂದು ಕೇಳಬೇಡಿ. ಕೃಷ್ಣನಂಥಾ ದೇವರೇ ಆರೋಪಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದರೆ ಸಾಯಿಬಾಬಾರಂಥವರ ಕಥೆ ಏನು ಅಂತ ನಾನು ಕೇಳುತ್ತೇನೆ. ಈ ಎಲ್ಲ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸದೆಯೇ, ನಾವು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಮಹಾಪುರುಷ ಎಂದು ಗೌರವಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಕೃಷ್ಣ ಸುಳ್ಳಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿದ್ದನು ಎಂದು ನಮಗೆಂದಾದರೂ ಅನಿಸಿದೆಯೇ? ಕೃಷ್ಣ ಮಾತ್ರ ಏಕೆ, ರಾಮನನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಆರೋಪ ಆತನನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಸೀತೆಯನ್ನು ಅಗ್ನಿಪರೀಕ್ಷೆಗೊಳಪಡಿಸಿದ ರಾಮನ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಕಟುವಾಗಿ ಟೀಕಿಸಿದವರೂ ಆತನನ್ನು ಸುಳ್ಳಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದವರೆಂದು ಹೇಳಿಲ್ಲ.

ದೇವರುಗಳು, ಪುರಾಣಗಳ ಬೇಡವಾದರೆ ಸಂಪಾದಕೀಯ ಉಧ್ಧರಿಸಿದ ಬುಧ್ಧನ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಬರೋಣ. “ಬುಧ್ಧನ ಸತ್ಯ ಮಾರ್ಗವೇ ನಿಜವಾದ ಬದುಕಿನ ತಳಪಾಯ” ಅಂದಿದೆ ಸಂಪಾದಕೀಯ. ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಬುಧ್ಧ ತಪ್ಪೇ ಮಾಡಿಲ್ಲವೇ? ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ. ಬುಧ್ಧನ ಮೇಲೂ ಭಾರತದ ಸೈನಿಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಿದ ಆರೋಪಗಳಿವೆ. ಸಂಪಾದಕೀಯ ಯಾವಾಗಲೂ ಕೋಟ್ ಮಾಡುವ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರೇ ಸ್ವತ: ಬುಧ್ಧನ ಬಗ್ಗೆ, ಬೌಧ್ಧ ಧರ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ ನೋಡಿ :
”
ಇಂದು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ದಕ್ಷಿಣ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಬೌಧ್ಧಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಬೌಧ್ಧರ ಅಜ್ಞಾತವಾದ ಇವುಗಳ ವಿಷಯ ಮಾತನಾಡುವುದು ಒಂದು ಫ್ಯಾಷನ್ ಆಗಿದೆ. ಇಂದು ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಅವನತಿಗೆ ಮುಕ್ಕಾಲು ಪಾಲು ಬೌಧ್ಧರೇ ಕಾರಣವೆಂದು ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇಲ್ಲ. ಬೌಧ್ಧ ಧರ್ಮ ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಬಿಟ್ಟ ಆಸ್ತಿ ಇದು. ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲದವರು ಬೌಧ್ಧರ ಉನ್ನತಿ-ಅವನತಿಗಳ ವಿಷಯವಾಗಿ ಬರೆದ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಬೌಧ್ಧಧರ್ಮ ಪ್ರಸಾರಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ ಅದರ ಅದ್ಭುತ ನೀತಿ ಮತ್ತು ಗೌತಮ ಬುಧ್ಧನ ಅದ್ಭುತ ಜೀವನ ಎನ್ನುವರು. ಭಗವಾನ್ ಬುಧ್ಧನ ಮೇಲೆ ಭಕ್ತಿ ಗೌರವ ನನಗೆ ಇದೆ. ಆದರೆ ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ: ಬೌಧ್ಧಧರ್ಮ ಹರಡುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಅದರ ಸಿಧ್ಧಾಂತವೂ ಅಲ್ಲ, ಆ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಪ್ರಚಾರಕನ ಶೀಲವೂ ಅಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ ಕಟ್ಟಿದ ವಿಹಾರಗಳು, ಕೆತ್ತಿದ ವಿಗ್ರಹಗಳು, ಜನರ ಮನವನ್ನು ಸೆಳೆಯುವ ಹಲವು ಬಾಹ್ಯಾಚಾರಗಳು. ಬೌಧ್ಧಧರ್ಮ ಹರಡಿದ್ದು ಹೀಗೆ. ಹಿಂದೂಗಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಹುತಿ ಕೊಡುವುದಕ್ಕೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಯಜ್ಞ ವೇದಿಕೆಗಳಿಗೆ, ಬೌಧ್ಧರ ಅದ್ಭುತ ದೇಗುಲಗಳನ್ನು, ಆಕರ್ಷಣೀಯ ಬಾಹ್ಯಾಚಾರವನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕಾಲಕ್ರಮೇಣ ಎಲ್ಲಾ‌  ಅಧೋಗತಿಗೆ ಇಳಿಯಿತು, ಹೊಲಸಾಯಿತು. ಆ ವಿಷಯವನ್ನು ಬಹಿರಂಗದಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾರು ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಬಯಸುವರೋ ಅವರು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿರುವ ವಿಗ್ರಹಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಬಹುದು, ಇದೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ಬಂದದ್ದು ಬೌಧ್ಧಧರ್ಮದಿಂದ.
” ಆಧಾರ : ಶ್ರೀ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಮಠ ಪ್ರಕಾಶಿತ “ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಕೃತಿಸಂಗ್ರಹ”, ಅಧ್ಯಾಯ ೨೦, ಪುಟ ಸಂಖ್ಯೆ ೩೧೨

ಈ ರೀತಿ ಇಂದು ಪ್ರಸ್ತುತ ಹಿಂದು ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುವ ಬಹಳಷ್ಟು ಮೌಢ್ಯಗಳಿಗೆ ಬೌಧ್ಧ ಧರ್ಮವೇ ಮೂಲ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರು. ವಿಚಾರವಾದಿಗಳಾಗಿದ್ದವರನ್ನು ಮೂರ್ತಿಪೂಜೆಯ ಕೂಪಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿದವರೇ ಬೌಧ್ಧರು. ಬಾಹ್ಯಾಚಾರಗಳ ಮೂಲಕ ಜನರ ಆಸ್ಥೆಯನ್ನು ಅಧ್ಯಾತ್ಮದಿಂದ ಕಂದಾಚಾರಗಳೆಡೆಗೆ ನೂಕಿದವರೇ ಬೌಧ್ಧರು ಎಂದಾಯಿತು. ವೈದಿಕರ ಯಜ್ಞಾ ಯಾಗಾದಿಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದ ಮೌಢ್ಯವನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸಬೇಕೆಂದು ಹೊರಟಿದ್ದ ಬೌಧ್ಧಧರ್ಮ ಮೂರ್ತಿ ಪೂಜೆಯಂಥಾ ಇನ್ನೊಂದು ಮೌಢ್ಯವನ್ನು, ಅದರ ಮೂಲಕ ವ್ಯಕ್ತಿ ಪೂಜೆಯನ್ನೂ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದ್ದು ಸರಿಯೇ? ಖಂಡಿತಾ ಸರಿ ಆಗಲಾರದು. ಆದರೆ ಈ ಆರೋಪಗಳೆನ್ನೆಲ್ಲ ಬುಧ್ಧನ ಮೇಲೆ ಹೊರಿಸಿದ ವಿವೇಕಾನಂದರು ಬುಧ್ಧನನ್ನು ಸುಳ್ಳಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದವರು ಎಂದಿಲ್ಲ. ಇದು ವಿವೇಕಾನಂದರಿಗೂ ಸಂಪಾದಕೀಯಕ್ಕೂ ಇರುವ ವ್ಯತ್ಯಾಸ. ವಿವೇಕಾನಂದರಿಗಿದ್ದ ವಿವೇಕ, ಅರಿವು ಸಂಪಾದಕೀಯಕ್ಕೂ ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಆಸೆ ದುರಾಸೆಯಾಗಬಹುದೇನೋ, ಆದರೆ ಅಂಥಾ ಆಶಾಭಾವನೆಯನ್ನು ಹೊಂದುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ ತಾನೆ. ಇನ್ನು ಇದೆಲ್ಲ ಬುಧ್ಧನ ಅನುಯಾಯಿಗಳ ಕೆಲಸ, ಬುಧ್ಧನದಲ್ಲ ಎನ್ನಬಹುದೇನೋ, ಹಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಸಾಯಿ ಬಾಬಾ ಮಾಡಿದ ಪವಾಡಗಳಿಗೆ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಅವರ ಭಕ್ತರೇ ಕಾರಣರಲ್ಲವೇ? ಭಕ್ತರಿಗಾಗಿಯೇ ಬಾಬಾ ಪವಾಡ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲವೇ? ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಬಾಬಾ ರನ್ನು ಯಾಕೆ ದೂಷಿಸಬೇಕು?

ಸತ್ಯದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿರುವವರು ಎಂದಿಗೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಬಾರದೆಂದಿಲ್ಲ. ತಪ್ಪು ಮಾಡದೇ ಇರುವವರು ಸತ್ಯದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ, ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರು ಸತ್ಯವೇ ಆಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ಈ ಭೂಮಿ ಮೇಲೆ ಬರುವ ಯಾವ ಉದ್ದೇಶವೂ ಇರಲಾರದು. ಇರಲಿ, ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಗಾಂಧೀಜಿ ಕೂಡ ಸಾಕಷ್ಟು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ತಪ್ಪು ಮಾಡದವರು ಈವರೆಗೂ ಬಂದಿಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಾರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ ಬಾಬಾ ಅದೇ ರೀತಿ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆಂದರೆ ಯಾರಿಗೂ ನೋವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಪವಾಡ ಎಂಬ ಒಂದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಸಾಯಿ ಬಾಬಾರು ನಡೆದ ದಾರಿಯೇ ಸುಳ್ಳು ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಕ್ಕೆ ಮಾಡಿದ ಅಪಚಾರ. ಬಹಳ ಜನ ಸಾಯಿ ಬಾಬಾರನ್ನು ಪ್ರಶಂಸಿಸುವವರಿಗೆ ಪವಾಡಗಳು ಗುಲಾಬಿ ಹೂವಿನ ಕೆಳಗಿರುವ ಮುಳ್ಳಿನಂತೆ. ಆ ಮುಳ್ಳನ್ನು ಮುಟ್ಟದೆಯೇ ಹೂವಿನ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಆನಂದಿಸುವ ಒಳ್ಳೆಯ ಮನಸ್ಸು ಅವರಿಗಿದೆ. ನೀವು ಪೂರ್ತಿ ಹೂವೇ ಮುಳ್ಳು ಎಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ಹೇಗಾಗಬೇಡ? ಅದೂ ಕೂಡ ಅವರ ಸಾವಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ? ಇದು ಒಂದು ಸಂವೇದನೆಯ ವಿಷಯಯವೂ ಹೌದು ಅಲ್ಲವೇ?

ಹೀಗೆ ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತವಲ್ಲದ ಸಂವೇದನಾರಹಿತ “ಷರಾ” ಬರೆದಿದ್ದು ಒಂದು ಬಿಟ್ಟರೆ ನಿಮ್ಮ ನಿಲುವುಗಳು ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿವೆ. ಬಾಬಾರ ದಾರಿಯೇ ಸುಳ್ಳಿನ ದಾರಿ ಎನ್ನುವ “sweeping statement” ಕೂಡ ಒಂದು ರೀತಿ ಗುಲಾಬಿ ಹೂವಿನ ಬುಡದಲ್ಲಿರುವ ಮುಳ್ಳಿನಂತೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಈ ಹೂ ಬರಹವನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅದರ ಜೊತೆಗೇ ಸಕಲ ಆಧ್ಯಾತ್ಮವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅರೆದು ಕುಡಿದಿದ್ದೇನೆನ್ನುವ ಧೋರಣೆಯೊಂದಿದೆಯಲ್ಲ, ಅದನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕುಟುಕುವ ಮನಸ್ಸಾಯಿತು. ಇದರ ಹೊರತಾಗಿ ಈ ಬರಹಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ದುರುದ್ದೇಶ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ, ಧನ್ಯವಾದ.