ಧರ್ಮ ಅನಿವಾರ್ಯವೇ?

– ಪ್ರಸನ್ನ ಬೆಂಗಳೂರು

ಅಯ್ಯೋ! ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಾನೂನಿಗೆ ಬೆಲೆ ಇಲ್ಲ ಕಣ್ರೀ ಎಂದು ನಿರಾಶದಾಯಕ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನಾವು ಕೇಳಿರುತ್ತೇವೆ.
ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇನು ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಎಂದಾದರೂ ಮನಗಾಣಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇವೆಯೆ?

ಕಾನೂನು (ಧರ್ಮ) ಎನ್ನುವುದು ನಿರ್ಬಂಧ, (ಇಲ್ಲಿ ನಾನು ಧರ್ಮ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕಾನೂನು ಎಂದೆ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಕಾರಣ ಬಹುತೇಕರಿಗೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಧರ್ಮವೆಂದಾಕ್ಷಣ ಒಂದು ತೆರನಾದ ಅಸಡ್ಡೆ ಅಥವ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಬೇಡದ ಅಥವ ನಾನು ಅದರಿಂದ ದೂರವಿದ್ದು ಎಲ್ಲ ಧರ್ಮೀಯರಿಗೂ ಒಳ್ಳೆಯವನು ಸಮಾನ ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನ್ನುವ ಚಟವಿರುತ್ತದೆ ಹಾಗಾಗಿ ಧರ್ಮ ಎಂಬುದನ್ನು ಕಾನೂನೆಂದೆ ನಾನು ಸಂಬೋಧಿಸುತ್ತೇನೆ.ಅದು ಹೌದೂ ಕೂಡ) ಸಂಕೋಲೆ ಅದನ್ನು ಮುರಿಯುವುದು ಧಿಕ್ಕರಿಸುವುದು ಹದಿಹರೆಯದಲ್ಲಿ ಸಾಹಸದ ಕೆಲಸ ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಕೆಲವರು ಆಸ್ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ. ಭಾರತೀಯ ಸಂಪ್ರದಾಯದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಪಾಲಿಸಲೇಬೇಕೆಂಬ ನಿಯಮವಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಇಲ್ಲಿ ಕಾನೂನು ಮುರಿಯುವುದು ತಪ್ಪಿನ ಕೆಲಸ ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವೂ ಸ್ವಯಂ ನಿಯಂತ್ರಣದ ನೈತಿಕತೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿರುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೆರಡು ಗಂಟೆಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಜನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಹಸಿರು ದೀಪಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುವುದಿಲ್ಲ. ಕಾರಣ ನನ್ನಿಂದ ಯಾರಿಗೂ ತೊಂದರೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ನೈತಿಕತೆಯಷ್ಟೇ ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಆಫ್ ಕೋರ್ಸ್ ಧರ್ಮದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬರುವುದೇ ಇಬ್ಬರಿದ್ದಾಗ. ಇದರಲ್ಲಿ ದೇವರೇಕೆ ಬಂದ ಎನ್ನುವುದೆ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯದ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು. ಹೇಗೆ ಬಂದ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಅನುಭವದ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಮಾತು. ಧರ್ಮ ಪಾಲಿಸುವುದು ಸಮಾಜ ಸ್ವಸ್ಥವಾಗಿ ಮುನ್ನಡೆಯಲು, ಅದನ್ನು ಪಾಲಿಸದಿದ್ದರೆ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬಂದಾಗ ದೇವರನ್ನು ಎಳೆದು ತರಲಾಯಿತು. ಏಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ದೇಶ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ಕಾನೂನು (ಧರ್ಮ) ಪಾಲಿಸುತ್ತಾರೊ ಎಂದು ಕಾಯುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ ಕೆಲಸ ವಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಸ್ವಯಂ ನಿಯಂತ್ರಣಗೊಳ್ಳದವರಿಗೆ ಕಾನೂನು ಪಾಲಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಲು ಬೇಕಾದ ಒಂದು ಕಾವಲಿನ ಶಕ್ತಿ ಅಥವ ಪಾಲಿಸದಿದ್ದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಒಬ್ಬರು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ನಿಯಂತ್ರಣ ಹೇರಲು ಸಾಧನವೊಂದು ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಪಾಲಿಸದಿದ್ದರೆ ಏನಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದರ ಅರಿವಿತ್ತು, ಏಕೆಂದರೆ ಸಮಾಜವೆಂದರೆ ಒಂದು ಒಡಂಬಡಿಕೆ, ಒಂದು ಪರಸ್ಪರ ಕೊಡುಕೊಳ್ಳುವಿಕೆ, ಒಂದು ಒಪ್ಪಂದ. ಯಾರಿರದಿದ್ದರೂ ನೋಡದಿದ್ದರೂ ಪಾಲಿಸುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುವವ ಧರ್ಮ ಭೀರು. ಅಂದರೆ ಒಪ್ಪಿತ ಒಪ್ಪಂದಗಳನ್ನು ಮೀರದವ ಅವನಿಗೆ ಖಂಡಿತ ದೇವರ ಭಯವಿರಬೇಕಿಲ್ಲ.

ಈಗ ಕನಕದಾಸರ ಒಂದು ಪ್ರಸಂಗ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ, ಗುರುಗಳು ಶಿಷ್ಯರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದಂತೆ ಹಣ್ಣು ತಿನ್ನುವಂತೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕನಕರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆಲ್ಲರೂ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದಂತೆ ಹಣ್ಣು ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ದೇವರು ಎನ್ನುವನೊಬ್ಬ ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆ ಮೂಡಿದ್ದ ಕನಕನಿಗೆ ಹಣ್ಣು ತಿನ್ನಲು ಅಂದರೆ ಕಾನೂನು ಮೀರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಸ್ವಯಂ ನಿಯಂತ್ರಣ ಅದನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಿರುವುದು ದೇವರಿಗೆ ವಹಿಸಿದ ಕೆಲಸ 😉

ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಇಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳು ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ, ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಮುಕ್ತ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅವಕಾಶವಿರುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಅವಕಾಶಗಳಿರುವುದು ಕಾನೂನು ಪಾಲನೆ ಮಾಡದಿದ್ದರೂ ಏನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಮನುಶ್ಯನಿಗೆ ಅರಿವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಯಿತು. ಅದು ಜಾಸ್ತಿಯಾದಂತೆ ದೇವರಿಗೂ ನಾನಾ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಆವಾಹಿಸುತ್ತಾ ಇಂತಹವರನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಕೆಲಸವಾಯಿತೇನೊ. ಇರಲಿ ಅದು ನನ್ನ ಚರ್ಚಿಸುವ ಪರಿಧಿಯಲ್ಲಿಲ್ಲ.

ನಮ್ಮ ಭಾರತೀಯ ( ಭಾರತೀಯ ಎಂದಾಕ್ಷಣ ಕಾಶ್ಮೀರದಿಂದ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯವರೆಗಿನ ಚಿತ್ರಣ ಬೇಡ) ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ (ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ) ಯಾವುದೂ ಪಾಲಿಸಲೇ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಅದನ್ನು ಯಾರೂ ಹೀಗೆ ಎಂದು ಬರೆದಿಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಒಬ್ಬರ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದೇ ಜಾಗವನ್ನು ಎರಡು ವಸ್ತುಗಳು ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರ ಹೇಳುತ್ತದೆ ಅಂತೆಯೆ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ತೊಂದರೆಯಾಗದಿದ್ದಾಗ ಅಥವ ಒಬ್ಬ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಮನಸ್ಥಿತಿಯವನಾದಾಗ ಕಾನೂನಿನ (ಧರ್ಮದ) ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅದು ಆಗದಿದ್ದಾಗ ಕಾನೂನು (ಧರ್ಮ) ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಕಾನೂನನ್ನು (ಧರ್ಮವನ್ನು) ಕಟ್ಟು ನಿಟ್ಟಾಗಿ ಪಾಲಿಸ ಬೇಕಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಕ್ರಮೇಣ ಅದೇ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಯ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳು ಕಾನೂನು (ಧರ್ಮ) ಎಂಬುದು ಯಾವಗಿದ್ದರೂ ಒಂದು ಅಡಚಣೆಯೆ. ಅಂದರೆ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಪ್ರಾಣಿ ಸಹಜ ಗುಣಗಳನ್ನು ಹುದುಗಿಸಿ ಅಸಹಜ ಮೈತ್ರಿ ಮಾಡಿಸುವುದು ಕಾನೂನು (ಧರ್ಮ). ಅದು ನಮ್ಮ ಸ್ವಚ್ಚಂದತೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವುದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಸತತವಾಗಿ ಮುರಿಯಲು ಮನಸ್ಸು ಹವಣಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. (ಅದನ್ನು ಮಾಡದಂತೆ ತಡೆಯಲು ದೇವರು ಹುಟ್ಟಿದ ಅದು ನನ್ನ ಚರ್ಚೆಯ ವಿಷಯವಲ್ಲ).ಅಂತಹ ಕಠಿಣ ನಿರ್ಬಂಧಗಳು ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ಪಾಲಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಸಹಜವಾಗಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಕಾನೂನಿಗೆ ಮರ್ಯಾದೆ ಕೊಡುವ ಅಥವ ಸಹಜವಾಗಿ ಪಾಲಿಸುವ ಗುಣವಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಕಾವಲುಗಾರ ಬೇಕಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅದು CCTV ಆಗಿರಬಹುದು ಪೋಲಿಸನಾಗಿರಬಹುದು ಹಿರಿಯರಾಗಿರಬಹುದು. ಇಂತಹ ಒಂದು ಸಹಜ ನೈತಿಕತೆಯ ನಿಯಂತ್ರಣವಿದ್ದ ಭಾರತ ರಾಮರಾಜ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೀಗ ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯಿಂದಲೂ ನಾವು ನಿಯಂತ್ರಣ ತಪ್ಪಿ ಮನಸೋ ಇಚ್ಚೆ ನಡೆದು ಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಮಹಿಳೆ ಸುರಕ್ಷಿತಳಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಕಾನೂನುಗಳು ಪದೇ ಪದೇ ಉಲ್ಲಂಘಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಪ್ರಜೆಗೂ ಒಬ್ಬ ಪೋಲೀಸನನ್ನು ನೇಮಿಸಿದರೂ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕ್ರೌರ್ಯಕ್ಕೂ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಪ್ರಜೆಗೊಂದರಂತೆ ಕಾನೂನು (ಸಣ್ಣ ಉದಾಹರಣೆ: ವರದಕ್ಷಿಣೆ ವಿರೋಧಿ ಕಾನೂನಿನಂತೆ ದುರುಪಯೋಗ ಮಾತ್ರ ಆಗುತ್ತದೆ, ಮಹಿಳಾ ರಕ್ಷಣೆಯ ಕಾನೂನುಗಳು) ತಂದರೂ ಸ್ವಯಂ ನಿಯಂತ್ರಣವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅಂತಹ ಸ್ವರ್ಣಯುಗಕ್ಕೆ ಮರಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಮರಳಲು ನಮಗಾರಿಗೂ ಇಷ್ಟವೂ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಮರಳಿದರೆ ಬಹುತೇಕರು ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡಿಗಾಗಿ ಭಿಕ್ಷೆ ಎತ್ತುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಎದುರಾಗುತ್ತದೆ.

ಸೀತಾರಾಂ ತಮ್ಮ ಧಾರಾವಾಹಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಮಗುವೊಂದು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಹೋಗುವುದನ್ನು ಸಾಂಕೇತಿಕವಾಗಿ ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಮನುಶ್ಯನನ್ನು ಧರ್ಮದ ಕಟ್ಟಳೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಸದೆ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಬಿಡಬೇಕೆಂದು ಸೂಚ್ಯವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಗಮನಿಸಿ ಕಾನೂನಿನ (ಧರ್ಮ) ಅರಿವು ಮೂಡಿಸದೆ ಮನುಶ್ಯನನ್ನು ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟರೆ ಎಂತಹ ಅನಾಹುತವಾಗುತ್ತದೆ ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ.ಮಾನವತಾವಾದಿಗಳೆಂದು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಬಣ್ಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಎಡಚರುಗಳು ಧರ್ಮ ನಾಶವಾಗಬೇಕೆಂದು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ, ಧರ್ಮ ನಾಶವಾದರೆ ಶಾಂತಿ ನಾಶವಾಗುವುದು ಖಚಿತ. ಸಮಾಜ ಛಿದ್ರವಾಗಿ ರಾಕ್ಷಸರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವಷ್ಟೇ ಉಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯ