ಹೊಸ ಚಿಂತನೆ ಮೂಡಿ ಬರಲಿ

– ಡ್ಯಾನಿ ಪಿರೇರಾ,ಹಳ್ಳಿಮೈಸೂರು

ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ 2014ರ ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ನೈಜ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಗೆ ಅದರ ಪರಂಪರಾಗತವಾದ ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆಯ ನಿಜ ಅರ್ಥವಂತಿಕೆಗೆ ಮತದಾರ ಕೊಡಬೇಕಾದ ಪ್ರಬುದ್ಧ ತೀರ್ಪು ಎನ್ನಬಹುದುದೇನೋ!  ಅದರಲ್ಲೂ ಈ ಚುನಾವಣೆ ಈ ದೇಶದ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ-ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರೆಂಬ ಸಂಕುಚಿತ ಅವಕಾಶವಾದಿ ಮನೋಭೂಮಿಕೆಯನ್ನೊದ್ದು, ಈ ದೇಶ ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿ, ಜಾತಿ-ಮತಗಳ ಸಣ್ಣತನವನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು, ಈ ದೇಶದ ಭವ್ಯ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಲು ಈ ದೇಶದ ಶ್ರೀಸಾಮಾನ್ಯನಿಗೆ ಸ್ವತಃ ಆ ಭಗವಂತನೇ ನೀಡಿದ ಅವಕಾಶವೆಂದರೆ ಖಂಡಿತ ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಬೇಕಿಲ್ಲ. ಅದಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲಿನ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರೆಂದೇ ಬಿಂಬಿಸಲ್ಪಡುವ ಕ್ರೈಸ್ತ-ಮುಸುಲ್ಮಾನ ಬಂಧುಗಳಿಗೂ ಈ ಚುನಾವಣೆ ಈ ದೇಶದ ತಮ್ಮ ವಾರಸಿಕೆ ಶೃತಪಡಿಸಲು ಇದೊಂದು ಸದವಕಾಶ ಎನ್ನಲು ಅವರು ಸಂಕೋಚಪಡಬೇಕಿಲ್ಲ. ಈ ದೇಶದ ಬಹುತೇಕ ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರು ಬುದ್ಧಿಜೀವಿವರ್ಗ ಅಕ್ಷರಶಃ ಈ ದೇಶದ ನೈಜ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆ ಮತ್ತದರ ಪಾರಂಪರಿಕ ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆಯ ವೈಶಾಲ್ಯತೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಲು ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿಫಲವಾಗಿರುವ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಈ ದೇಶದ ಜಾತಿ-ಪಂಥಗಳಿಗೆ ಮೀರಿದ ಈ ರಾಷ್ಟ್ರ ನನ್ನದು, ಈ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಐಕ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಸಮಗ್ರತೆಗೆ ಸವಾಲಾಗಿರುವ ಭಾರತದ ಇಂದಿನ ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆಯ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನದ ನೈಜ ಅರ್ಥವನ್ನು ಪುನರ್‍ರೂಪಿಸುವ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿಬಂದಿರುವುದು ಈ ದೇಶದ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಿರುವವರು ಮಾಡಬೇಕಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಮತ್ತು ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಲ್ಲ.  ಈ ದೇಶವನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಆಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಹಿಂದುಗಳ ಗುಮ್ಮವನ್ನು ಮುಸಲ್ಮಾನರ ಮುಂದೆ, ಮುಸಲ್ಮಾನರ ಗುಮ್ಮವನ್ನು ಹಿಂದುಗಳ ಮುಂದೆ ತೋರಿಸಿ ಅಖಂಡ ಭಾರತವನ್ನು ತುಂಡಾಗಿಸಿ ಅವರ  ಸುತ್ತ ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಂ ಲೀಗ್ ಹಾಗೂ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಒಂದೊಂದು ತುಂಡನ್ನು ಆಳಲು ಕೊಟ್ಟು, ಬ್ರಿಟಿಷರು ಹೋದ ಮೇಲೆ ಇಲ್ಲಿ ಸುದೀರ್ಘ ಆಡಳಿತ ನಡೆಸಿದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸ್ ಮಾಡಿದ್ದೇನು?

ಈ ದೇಶದ ಅಖಂಡತೆ ಸಮಗ್ರತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಲೇ, ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆಯ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ‘ಜಾತೀಯತೆ’ಯ ವಿಷಬೀಜ ಬಿತ್ತಿ, ಓಟಿಗಾಗಿ ದರ್ಮ-ಧರ್ಮಗಳ ನಡುವೆ ಕಂದಕವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ, ಮತ್ತದರ ಮುಂದೆ ತಾವೇ ಧರ್ಮದ ರಕ್ಷಕರು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಇಡೀ ದೇಶದ ಒಂದು ಭಾಗದ ಜನ ಮತ್ತೊಂದು ಭಾಗದವರನ್ನು ಸದಾ ಸಂಶಯದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಲೇ, ಈ ದೇಶದಲ್ಲೇ ಹುಟ್ಟಿ ಈ ನೆಲದ ಅನ್ನ ತಿಂದು ಈ ನೆಲಕ್ಕೇ ದ್ರೋಹ ಬಗೆಯುವಂತ ಪಾತಕಿಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿರುವ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮತ್ತಿತರ ಜಾತ್ಯತೀತ ಪಕ್ಷಗಳ ಅದೇ ಆಳಸಲು ಘೋಷಣೆ ‘ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆ ಭಾರತದ ಐಕ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಸಮಗ್ರತೆ’ ಮತ್ತು ಇಲ್ಲಿನ ‘ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ರಕ್ಷಣೆ ನಮ್ಮ ಹೊಣೆ’ ಎಂದು ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದು ಅರವತ್ತೈದು ವರ್ಷಗಳ ನಂತವೂ ಈ ದೇಶದ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ವರ್ಗಗಳು ಇಲ್ಲಿನ ಸ್ವಘೋಷಿತ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಪಕ್ಷಗಳ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ವಾದವನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ವಿಮರ್ಶಿಸುವ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರ ಕಾಳಜಿಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಈ ದೇಶದೆ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಬಂಧುಗಳ ಮೇಲೆ ಇಂದು ಖಂಡಿತ ಇದೆ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.

ಒಮ್ಮೆ ಇಲ್ಲಿನ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಬಂಧುಗಳು ತಮ್ಮ ಜಾತಿ-ಮತಗಳ ಗಡಿ ದಾಟಿ ಯೋಚಿಸುವುದಾದರೇ ಆ ಬಂಧುಗಳು ಬಾಳ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ರಾಜಕಾರಣ ಅಥವಾ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ಕೃಪಕಟಾಕ್ಷದಿಂದಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೇ ಈ ದೇಶದ ಸರ್ವಾಂಗೀಣ ಪ್ರಗತಿಯ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿದೆ ಆ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮದೂ ಒಂದು ನೆಲೆಯಿದೆ ಎಂದು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಾನಸಿಕತೆಯಲ್ಲಿ ಎನ್ನುವುದು. ಈ ದೇಶವನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಹೇಗೆ ಒಡೆದು ಆಳಿದರೋ ಅದೇ ರೀತಿ ದೇಶದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅದನ್ನು ನೆಹರು ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಮಾಡುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಇಂದು ಇಡೀ ದೇಶದ ಪ್ರತಿ ಭಾಗದಲ್ಲೂ ಜಾತಿ-ಧರ್ಮದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯ ಒಡಕಿನ ಅಪಸ್ವರ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಜಾತಿ-ಮತಗಳ ವಿಷಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದರೂ ಈ ದೇಶದ ಜಾತ್ಯತೀತ ಪಕ್ಷಗಳು  ಪೊಳ್ಳು ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆಯ ತಮ್ಮ ಮುಖವಾಡ ಕಳಚಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ‘ಹಬ್ಬ ಹೋದರೂ, ಹೋಳಿಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ’ ಎಂಬ ಗಾದೆ ಮಾತಿದೆಯಲ್ಲ! ಹಾಗಾಗಿ ಈ ದೇಶದ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಬಂದುಗಳೇ ಆ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಿದೆ. ಅವರು ಮಾಡಬೇಕಾದ ಒಂದೇ ಕೆಲಸವೆಂದರೇ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತದ ಜಾತಿ-ಮತಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ನಿಂತು ಈ ದೇಶದ ಅಖಂಡತೆಗೆ ಪೂರಕವಾಗಿರುವ ಇಡೀ ದೇಶವನ್ನು ಅಂದರೆ ಕಾಶ್ಮೀರದಿಂದ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿ, ಕಛ್‍ನಿಂದ ಕಾಮರೂಪದವರೆಗೆ ಈ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ಒಂದೆಂಬ ಭಾವದಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆ. ಹೊರಗಿನಿಂದ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವ ದೇಶವಿರೋಧಿ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ದೂರವಿಟ್ಟು ಹತ್ತಿರವಿರುವ ನಮ್ಮದೇ ಬಂಧುಗಳನ್ನು ಆಲಂಗಿಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆ.

ಇಂದು ಇಡೀ ದೇಶ, ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ ಇಡೀ ಜಗತ್ತಿನ ದೃಷ್ಟಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯರ ಮೇಲಿದೆ. ಈ ದೇಶದ ಬಹುತೇಕ ಯುವರಕ್ತದ ಚಿತ್ತ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯೆಡೆಗೆ ನೆಟ್ಟಿದೆ. ಈ ದೇಶವನ್ನು ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಸರಿದಾರಿಗೆ ತರಬಹುದಾದ ಆಶಾಕಿರಣ ಅದೊಂದೇ ಎಂದು ಈ ಯುವ ಜನತೆಗೆ ಮನವರಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಮೋದಿಯೊಬ್ಬರೇ ಈ ದೇಶದ ಅನೇಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವೆಂದು ನಂಬಿದ್ದಾರೆ. “ಮನೆ ಗೆದ್ದು, ಮಾರು ಗೆಲ್ಲು” ಎನ್ನುವ ಗಾದೆಯಂತೆ ಅದನ್ನು ಮೋದಿಯವರು ತಮ್ಮ ಕರ್ಮಭೂಮಿ ಗುಜರಾತಿನಲ್ಲಿ ನಿರೂಪಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಮನೆಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ ಈಗ ಮಾರು ಗೆಲ್ಲಬೇಕಿದೆ. ಇದೇ ಜವಬ್ದಾರಿ ಈಗ ಇಲ್ಲಿನ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಬಂಧುಗಳ ಮೇಲೂ ಇದೇ. ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಇಲ್ಲಿನ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಬಂಧುಗಳು ನಂಬುವ ಇಸ್ಲಾಂ ಹಾಗೂ ಕ್ರೈಸ್ತ ಮತಗಳು ಆಕ್ರಮಕಾರಿ ಶಾಸನಗಳ ಮೂಲಕ ಬಂದಿರಬಹುದು ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿನ ಈ ಬಂಧುಗಳ ಮೂಲ ನೆಲೆ ಅಕ್ಷರಶಃ ಭಾರತವೇ ಆಗಿದೆ. ಈ ದೇಶದ ಸಾಮರಸ್ಯವನ್ನು ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆಯ ಸೋಗಿನಲ್ಲಿ ಹಾಳುಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರುವ ಅವಕಾಶವಾದಿ ಪಕ್ಷಗಳ ನಿಜರೂಪವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ದೇಶ ಮೊದಲು ಎನ್ನುವ ಅವಕಾಶ ಇದಕ್ಕಿಂತ ಮತ್ತೊಂದಿರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ರಕ್ಷಕರು ತಾವು ಎಂದು ಈ ಜಾತ್ಯತೀತ ಮಂದಿ ತೋರಿಕೊಂಡರೂ ಇವರ ಅಂತರಾಳದಲ್ಲಿರುವುದು ಮಾತ್ರ ಸಾಮರಸ್ಯವನ್ನು ಕದಡುವ ರಾಷ್ಟ್ರ ವಿದ್ರೋಹಿ ಚಿಂತನೆಗಳೇ ಎಂಬುದನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ  ಈ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಹಿತವಿದೆ ಕೂಡಿಬಾಳುವ ಸಮರಸತೆಯ ಭಾವವಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ.

ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮತ್ತು ಅದರ ಸಮಾನ ಮನಸ್ಕ ಪಕ್ಷಗಳು ಪ್ರತಿಬಾರಿ ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆಯ ಮಾತಾಡುತ್ತವೆ. ಒಮ್ಮೆ ಗಮನಿಸಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿ ಹೋದಕಡೆಗೆಲ್ಲ ಭಾರತದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ ಈ ದೇಶದ ಭವಿತವ್ಯದ ತಮ್ಮ ಕನಸನ್ನು ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ತೆರೆದಿಡುತ್ತಾರೆ. ಸಲ್ಮಾನ್ ಖುರ್ಷಿದ್‍ರಂತಹ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಾಯಕರು ಮುಸಲ್ಮಾನನೊಬ್ಬ ತಂದ ಟೋಪಿಯನ್ನು ಧರಿಸಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ದೊಡ್ಡ ವಿಷಯವನ್ನಾಗಿಸುತ್ತಾರೆ.ಅದೇ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅವರದೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸ್ ಸರ್ಕಾರ ಇಲ್ಲಿನ ಶಿಕ್ಷಣ ವೇತನ ಪಡೆದು, ಇಲ್ಲಿಯ ಅನ್ನತಿಂದು ಬದುಕಿ,ಭಾರತದ ವಿರೋಧಿ ಘೋಷಣೆ ಕೂಗುವ ಕಾಶ್ಮೀರಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಹಾಕಿದ ದೇಶದ್ರೋಹದ ಕೇಸನನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯುತ್ತಾ ವಿದ್ರೋಹಿಗಳ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಇದು ದೇಶವಾಸಿಗಳಿಗೆ ಯಾವ ಸಂದೇಶವನ್ನು ನೀಡಬಹುದೆನ್ನುವುದನ್ನು ಯೋಚಿಸಬೇಕಿದೆ. ಈ ದೇಶದ ಐಕ್ಯತೆ ಸಮಗ್ರತೆಯ ಮಾತಾಡುತ್ತಲೇ ಈ ವರೆಗೆ ದೇಶವನ್ನಾಳಿದ ಈ ಪಕ್ಷಗಳೇ ಪ್ರಸ್ತುತ ಈ ದೇಶದ ಐಕ್ಯತೆಗೆ ಒಂದು ಸವಾಲು ಎನ್ನುವಂತಿವೆ.

ಪ್ರತಿ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲೂ ಜಾತಿಗೊಂದು ಪಕ್ಷಕಟ್ಟಿ ಸದಾ ಜಾತಿ ಸಮೀಕರಣ ನಡೆಸುತ್ತಲೇ ರಾಜ್ಯ ರಾಜಕಾರಣ ಮಾಡುತ್ತಾ ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆ ಬಂದೊಡನೆ ಎಲ್ಲ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿನ ನಾಯಕರು ಸಂಘಕಟ್ಟಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಪಟ್ಟಕ್ಕೆ ಕೋಟು ಹೊಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ತೃತೀಯ ರಂಗವೂ ಈ ದೇಶದ ಸಮಗ್ರತೆಗೂ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸವಾಲೇ ಅಗಿದ್ದರೂ ಈ ಅವಕಾಶವಾದಿ ನಾಯಕರಿಗೆ ಮತ ಕೊಟ್ಟರೆ ಇದಕ್ಕಿಂದ ವಿದ್ರೋಹ ಬೇರೆ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಇವರ ಐಕ್ಯತೆಯ ಮಾತು ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದವಲ್ಲದೇ ಮತ್ತೇನು?

ಇಂದು ದೇಶದ ಉದ್ದಗಲ ನಕ್ಸಲ್-ಮಾವೋಗಳ ಅಟಾಟೋಪ ಮೇರೆಮೀರಿದೆ, ವಿದೇಶಿ ಶಕ್ತಿಗಳು ಹಣಬಲದಿಂದ ಈ ದೇಶದ ಸಮಗ್ರತೆಗೆ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಸವಾಲಾಗಿರುವ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಎದೆಕೊಟ್ಟು ಹೋರಾಡುತ್ತಾ ಸುದೀರ್ಘ ಆಡಳಿತ ನಡೆಸಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿರುವ ಮೋದಿಗಲ್ಲದೇ ಆ ಗಂಡೆದೆ ಉತ್ತರ ಕುಮಾರನ ಪೌರುಷ ತೋರಿಸಿ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಎರಡು ತಿಂಗಳೂ  ಆಳಲಾಗದ ಪುಕ್ಕಲು ಕೇಜ್ರಿವಾಲರರಿಗಿದೆಯೇ? ಇಂಥಹ ರಣಹೇಡಿಗೆ ನಾವು ಮತ ಹಾಕಬೇಕೇ?!

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರು ಅರುಣಾಚಲಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದಾಗ ಅರುಣಾಚಲವನ್ನು ಕಬಳಿಸಲು ಹೊಂಚು ಹಾಕುತ್ತಿರುವ ಚೀನಾಕ್ಕೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಅರುಣಾಚಲವನ್ನು ಕಬಳಿಸಲು ಬಂದರೆ ‘ಹುಷಾರ್’ ಎಂದು ಧಮಕಿ ಹಾಕುವ ದೈರ್ಯ ನೆಹರು ಆದಿಯಾಗಿ ಯಾವ ನಾಯಕನಿಗೆ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದೆ? ಇಂದು ವೀಸಾ ಕೇಳದಿದ್ದರೂ ಮೋದಿಯ ವಿಸಾ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡುವ ಅಮೆರಿಕಾ ಅದರ ರಾಯಭಾರಿಯನ್ನು ಮೋದಿಯವರ ಬಳಿ ಕಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನ ಸಂಸದರು ಮೋದಿಯ ಸಂಪರ್ಕ ಸಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ, ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಜಪಾನ್ ‘ಧೋಲೆರಾ’ ಎಂಬ ಹೈಟೆಕ್ ನಗರಕ್ಕೆ ಸಹಾಯಾಸ್ತ ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ಮೋದಿಯವರ ಜನಪ್ರಿಯತೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಪಾಕಿಸ್ತಾನವಂತೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚಾಗಿಯೇ ಬೆವರುತ್ತಿದೆ. ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರನ್ನು ಮುಗಿಸಲು ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ತನ್ನ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ಭಂಟರ ಮೂಲಕ ಮಾಡುವ ಹೀನಕೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕಿರುವುದು ಬೇಹುಗಾರಿಕ ವರದಿಯ ಮೂಲಕ ತಿಳಿದುಬರುತ್ತಿದೆ.

ಇಂದು ಇಡೀ ಭಾರತ ವಿರೋಧಿ ಶಕ್ತಿಗಳೆಲ್ಲ ಮೋದಿ ವಿರೋಧಿಯಾಗಿರುವುದು, ಇಂದೆಂದೂ ಕಾಣದಂತೆ ಏಕ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಹಣಿಯಲು ನಿಂತಿರುವುದು ಭಾರತದ ಹೊರಗೂ ಒಳಗೂ  ಗೋಚರವಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದರೆ ಮೋದಿ ಒಬ್ಬ ಮಹಾನ್ ರಾಷ್ಟ್ರಭಕ್ತ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಮತ್ತೇನು ಸಾಕ್ಷಿಬೇಕು? ಈ ದೇಶವನ್ನು ಮುನ್ನೆಡಲು ಬೇಕಾದ ಅರ್ಹತೆ ಇನ್ಯಾವುದಿದೆ ಹೇಳಿ? ದೇಶವಾಸಿಗಳು ‘ನಮೋ’ ಗೆ ಜೈ ಎನ್ನಲು ಇಷ್ಟು ಸಾಕಲ್ಲವೇ?

ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಪಕ್ಷಗಳು ಮತ್ತು ಎಡಪಂಥೀಯ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ ತಾಳಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿನ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ವರ್ಗ ತಾಳ ಹಾಕುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸಬೇಕು.
ಮತ್ತೊಂದು ವಿಷಯ, ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಆತ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ-ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಎನ್ನುವ ಸಮೀಕರಣ ಅದು ಒಡೆದು ಆಳುವ ರಾಜಕಾರಣದ ದಾಳವಷ್ಟೇ. ಆದರೆ ಆತ ಯಾವುದೇ ಮತ-ಪಂಥದವನಿರಲಿ  ತಾನು ಎಲ್ಲಿ ನೆಲೆಕಂಡಿರುವನೋ ಆ ದೇಶಕ್ಕೆ ನಿಷ್ಠೆ ತೋರಬೇಕೆನ್ನುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಚಿಂತನೆ ಆತನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದಾಗ ಸಹಜವಾಗಿ ಸೋಗಲಾಡಿ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ವಾದ ತಾನಾಗಿ ಮೂಲೆ ಸೇರುವುದು ನಿಶ್ಚಿತ. ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರ ಈ ಹೊಸ ಅಲೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಈ ಮುಖವಾಡದ ಪೊರೆ ಕಳಚ್ಚುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಕ್ರಮೇಣ ಗೋಚರವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಈ ಚಿಂತನೆಗೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ!

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ :http://www.authorstream.com